The Devirginizer's Lady (COMPLETED) (TDL SERIES #1)

Chapter 23

"You're cute when you worry too much." Napailing na lamang ako.

****

Marami ang nagbubulung-bulungan habang dumadaan kami ni Eleven sa hallway. Tumingin na lang ako sa baba. I don't really care when people talk about me. Pero tungkol ito sa aming dalawa ni Eleven. If they'll be talking bad things about Eleven, that is not okay for me.

Wala si Kuya Jahziel sa school nowadays dahil sa kanyang OJT kaya hindi niya ito masasaksihan. He will still have no idea about me and his best friend.

Sina Dishon, Zarethan at Moses, pareho silang irregular at kumplikado ang schdule at hindi ko alam kung san ba nagsusuot ang mga yun habang nasa skwelahan.

We're planning to tell them about us soon.

Lumabas kami sa school. Tapos na yung klase ko at patin narin yung klase niya. Mabuti rin ito. Ayokong magkasama kami pero maraming mga chismosa at chismoso na nakapaligid samin.

"San tayo pupunta?" Tanong ko nang nasa parking lot na kami at dala niya ang kanyang kotse. Nalaman ko na rin na ang kotse niyang ito ay pala sa kanyang tito nung bumalik siya rito last two years ago.

"Date." aniya at ngumiti siya sakin habang pinagbuksan ako ng pint. Pagpasok ko sa kotse ay saka narin siya pumasok. "Now that I think of it, hindi pa pala tapos yung 10 dates na hiningi ko sayo ano?"

Tumingin ako sa kanya nang nakataas ang kilay. Naaalala parin talaga niya?

Lumapit siya sakin at nagulat ako. Yun pala ay nilagyan lang pala niya ako ng seatbelt. Napalunok ako.

Naramdaman ko ang kanyang braso sa dibdib ko habang kinukuha yung seatbelt. Uminit ang mga pisngi ko nang naalala ko yung nangyari nung gabing nasa apartment niya ako.

Pinagdikit ko ang aking mga hita. Damn it. I still remember how his body was right on top of me that night. The feeling and sensation he gave me when he touched those sacred parts of my body, I cannot forget. It tickled and I can't lie that it felt like magic. Ni hindi ko na nga siya napigilan. Panu kaya kung tinuloy niya 'yon? Uminit ulit ang mga pisngi ko. Pakiramdam ko para na akong kamatis. Bakit ko ba kasi iniisip pa yon? 

"Let's go?" ani Eleven at hawak na niya ang manibela.

Nang araw na yun ay dinala niya ako sa star city. It wasn't my first time. Bagkus ay madalas kaming pumupunta rito nina Kuya nung mga bata pa kami at kasama pa namin si mom at dad.

Pero laking gulat ko nang sinabi ni Eleven na siya pala ang first time pang tumapak sa star city!

"Ano?! First time mo pang pumunta ng amusement park?!" Tanong ko, nalalaki ang mga mata.

Gayumpala ay nung bata pa raw siya, mahigpit ang pagpapalaki sa kanya ng kanyang ama. Laging may guwardang nakasunod sa kanya. Laging may naghahatid-sundo sa kanya na maiitim at makikintab sa kotse. He lived a life of an imprisoned prince.

"Wag kang mag-alala, ako ang mag-iintroduce sayo sa lahat ng 'to!" Ngiti ko sa kanya.

I never imagined he never experienced roller coaster or even carousels sa kanyang pagkabata. That's almost what childhood was all about! 

Una kaming pumunta sa isang roller coaster, masayang masaya siya nang nakababa na kami, samanalang ako naman yung nasusuka. Ni hindi nga siya nahilo eh! At siya pa yung walang experience!

Sumakay kami sa carousel, which was weird dahil mostly mga bata at parents yung nakasakay at kami lang dalawa ang teenagers. But it was fun, he had fun. I always found carousels boring but today it felt amazing. Nakita ko lang ang ngiti ni Eleven, everything felt in place.

"Pagod ka na? Punta tayo sa horror house!" Sabi ko at agad naman siyang tumango.

"Never been to horror houses?" Tanong ko.

"Of course I did. May intrams tayo nung highschool diba? Ako pa nga yung ginawa nilang bampira sa horror booth." tawa niya.

"Haha! I remember!" Sabi ko. Hindi kami ganon ka-close nung highschool at maikli lang talaga yung panahon na schoolmate kami nun dahil pumunta na siya sa America at mas matanda pa siya sakin ng dalawang taon.

The horror house wasn't that scary though. Pero pagkatapos nun ay marami pa kaming pinuntahan. Booths and whatever random things we could think of.

Paglabas namin ng Star City ay natatawa parin kami habang may dala-dala kaming cotton candy at may dala siyang isang malaking teddy bear na napanalunan namin sa isang booth. Kumagat na pala ang dilim at mag aalas syete na.

Sumakay na kami sa kotse niya. "You brought me back to what my childhood was supposed to be like. Thanks, lady."

Ngumiti lang ako. Pinaandar na niya ang kotse nang natapos na niya ang kanyang cotton candy. Nabitin ako. He really looked cute eating it. Para siyang bata.

Mabilis lang ang panahon nang huminto na ang kanyang kotse sa tapat ng bahay.

"Goodnight, Ath." aniya. "Thanks for today."

"Thanks din sa flowers. Kahit na masungit ang pagbigay mo sakin nito." tawa ko. Ginulo niya ang kanyang buhok.

Pinagbuksan niya ako ng pinto at bumaba na ako ng kanyang kotse.

"Ayaw mong pumasok sa loob?" Tanong ko, tinutukoy ang bahay.

"May part-time pa ako." Aniya. Hinalikan niya ako sa noo. "Next time."

Tumango ako. "Text me when you get home." Sabi ko, napapangiti.

Nasa labas parin kami ng gate. Nakapamulsa siya at nakatitig pain sakin. "I will."

"I'll see you tomorrow. Umuwi ka na. Baka ma-late ka pa." Sabi ko. Tumango siyaat naglakad na siya patungo sa kanyang kotse.

"Um.. Eleven?" Sabi ko. Liningon niya ako. At sa sandaling lumingon siya ay dinampihan ko siya ng mabilis na halik sa labi.

Nanlaki ang mga mata niya. Binigyan ko lang siya ng smirk.

"Goodnight." Ngiti ko at tumalikod na ako at naglalakad na sana ako papuntang gate.

Pero bigla niya akong hinawakan sa braso at napaharap ulit ako sa kanya.

Dumampi ang kanyang labi sa akin. It wasn't just a small, quick kiss like what I gave him. It was his passionate kisses. Kinagat niya ang labi ko and I felt his tongue entering my mouth. Walang masyadong tao sa neighborhood namin at wala ring mga kotse na dumadaan. Napapikit lang ako.

I never felt like this before. Itong mga kuryente na binibigay sakin, no one has ever made me experience any of this. And I bet no one ever will. Only Eleven. Just Eleven.

Hinihingal kaming dalawa nang tumigil na siya at sinandal ang kanyang noo sa noo ko.

"Don't give me surpirse kisses like that, lady. Baka sa susunod hindi lang ito ang isusukli ko sa'yo." binigyan niya ako ng ngiting nanunukso at uminit ng husto ang mga pisngi ko.

He went back to his car at kumindat pa siya sakin bago tumulak na siya paalis. Kinagat ko ang aking labi. I can still feel his kisses.

Nakangiti akong pumasok sa gate. Pero nang sinara ko ito.

"What was that, Hanani?" Biglang naging estatyuwa ako sa kinatatayuan ko.

Oh my god!

Lumingon ako at tumambad sakin ang napakatigas na pagtingin ni Kuya Jahleel sa akin.

"Explain to me what I just saw." aniya. Nakahalukipkip at tinititigan niya ako na parang binabasa niya ang expression ng mukha ko.

Shit.

I'm dead! Nakita niya 'yun?! Nakita niya kami ni Eleven!

Kuya Jahleel is a wacky and care-free person pero pagdating sa akin, at sa nga taong mahalaga sa kanya, magiging ganito siya. Exactly like dad. Nakakatakot.

"Kuya.." Parang may bumabara sa aking lalamunan at hindi ako nakapagsalita.

"Umuwi ka na pala, li'l sis?" Halos mapatalon ako sa kaba nang lumabas sa bahay si Kuya Jahziel at sinalubong ako.

Nagkatinginan kami ni Kuya Jahleel. He didn't look so happy.

Holy shit!