İçimdeki mutlu olamayacağımı söyleyen çocuğa çok kızıyorum Jojo. Dünyadaki en kötü insan bile ikinci bir şansı haketmez mi? Sence ben kötü bir insan mıyım? Heh? Kimin ahını aldım, Jojo? Her giden insanda, her mutsuzla biten anlar için en ben üzülmedim mi, meğerse üzülmemişim. Üzmüşüm ben Jojo. Yoksa bütün bunların başka ne türlü bir açıklaması olabilir? Kendimi bir uzvunu kaybetmiş insanlar gibi hissediyorum. Onlara büyük sabırlar diliyorum, gerçekten zormuş Jojo! Sen, sen ol. Kendine sahip yok ve çok iyi bak. Beni sevmiyormuş Jojo. Ben kendimi kandırmışım meğer. Onu kırmızı atlı yakışıklı prensim sanmışım ama yanılmışım Jojo. O bütün ahlarını aldıklarımın hırsını almaya gelen kötü kalplı avcıymış, inanabiliyor musun? Benim içimdeki çocuk hala onun iyi olduğunu söyleyerek ağlıyor ve bütün olanlar için bana kızıyor şimdi. Ama ben biliyorum Jojo farkındayım ne kadar aptal olduğumun. İç sesim de unutturmuyor zaten aptal aptal diye cıyaklıyor. Sen akıllı ol Jojo, masallara inan. Senin için son hep mutlu olsun. Benim gibi kötü avcılara kanıp kalbini onlara kaptırma küçüğüm. Sana abla tavsiyesi yani ablayım değil mi henüz teyze sayılmam. Sen de olmasan ne yapardık Jojo. Bir dahaki sefere içimdeki minik ağlak çocuğa oyuncaklarından bir tane getir, olur mu?
