A Prince Castle 2~ Severus Snape fanfiction

Done with it?

Heel veel plezier met dit hoofdstuk! X Tamara

---------------------------------------------------------------

Londen- Het Koninklijk Huis heeft zojuist bevestigd dat de gezondheid van generaal-majoor Sneep achteruit gaat. 'De generaal-majoor moet wat meer rust pakken dan voorheen, daarom zullen een aantal taken verdeeld worden over de overige Koninklijke leden' laat de assistent van de generaal-majoor, Sirius Zwarts, weten. De man van de Gravin van Cambridge is op dit moment 84 jaar oud, voor Dreuzels een respectabele leeftijd, en mag daarom ontzien worden in een aantal taken. Het is niet bekend wat de generaal-majoor mankeert. Wel liet de Koning zojuist weten, tijdens een bezoek aan het Ministerie van Toverkunst, dat de generaal-majoor geen medische ingrepen hoeft te ondergaan. Lees op pagina 2 meer over de generaal-majoor.

Severus geeft de krant terug aan Remus en knikt kortaf. 'Prima werk van Sirius. Ik hoop maar dat de media mijn vader met rust laat' verzucht hij. 'We zullen er alles aan doen Majesteit' merkt Remus op en hij knikt terwijl hij zijn mantel af doet. Zijn assistent neemt de mantel aan en hij werpt een blik op de klok. 'Laten we maar naar de eetzaal gaan, het is bijna tijd voor het diner' zegt hij en keert zich naar de deur. Met een rustige pas, terwijl de houten stok op de vloer tikt, loopt hij naar de dinerkamer waar iedereen al zit. 'Dag papa, hoe gaat het?' vraagt hij bezorgd als hij op zijn stoel gaat zitten. 'Ik voel me al een stukje beter jongen, die medicijnen werken wel. Maak je nou maar niet zo druk, het is geregeld' zegt Tobias geruststellend en hij knikt. 'Misschien is het tijd voor jullie pensioen' zegt hij bedenkelijk. 'Dat kan helemaal niet. Nashira moet nog naar school en de andere kleinkinderen moeten daarna pas naar school' merkt Tobias op. Severus kijkt Tobias hoofdschuddend aan. 'Draco en Astoria kunnen wat meer taken op zich nemen, zij hebben in vergelijking zeer weinig taken' merkt hij op en begint met het eten van zijn kip. 'Het is uiteindelijk jouw keuze'. Severus knikt en om zijn lippen komt een klein glimlachje naar voren. 'Dat krijg je als je koning bent' zegt hij droog en gaat dan verder met eten. 'We zouden het allebei niet erg vinden om wat meer te doen, daar hebben we het wel eens over gehad' merkt Draco op en hij knikt begrijpend. 'Dat weet ik Draco, dat was toen niet noodzakelijk. Nu is het een ander geval en zal ik misschien wel op jullie moeten rekenen' geeft hij aan en eet verder. Dan komt Remus binnen, in zijn hand een brief. 'Majesteit, het spijt me dat ik u stoor. Een paar minuten geleden is bekend geworden dat de Franse Minister van Toverkunst, Phillipe Gerard, is overleden aan ouderdom. Had u een condeleancebericht willen schrijven?' Severus kijkt iets geschrokken naar Remus en knikt dan. 'Ja, ik zal na het eten naar mijn studie gaan. Arme Phillipe, een goede en hardwerkende man' zegt hij wat treurig. 'Ja Majesteit' zegt Remus die verdwijnt, zeer waarschijnlijk naar zijn studie. 'Inderdaad erg naar' stemt zijn moeder in en hij schuift zijn bord naar voren, het teken dat hij klaar is met eten. 'Ja, het is verschrikkelijk. Maar ja, hij was ook erg oud. Als ik me niet vergis, ruim 90 jaar' peinst hij. 'Dan heeft hij het lang vol gehouden' merkt Harry op. 'Dat vind ik ook Harry, erg lang'. Hij slaakt een zucht, pakt zijn stok die tegen de eettafel aanleunt, en komt overeind. 'Ik ben in mijn studeerkamer, over een half uurtje of wat ben ik wel weer in de Tweede Salon' merkt hij op en verlaat de eetkamer. Hij zet koers naar zijn studeerkamer en stapt naar binnen. Severus loopt naar het raam en staart naar buiten. 'Eens kijken' mompelt hij peinzend terwijl hij nadenkt over het bericht. Hoeveel heeft hij er dit jaar al moeten dicteren? Teveel, naar zijn mening, en dat doet hem inzien dat zijn vader echt met pensioen moet. Natuurlijk, Tobias blijft niet eeuwig leven, maar een plezierig einde van je leven als niet-werkende is heel wat waard. 'Met veel verdriet heb ik het overlijden van de geliefde Franse Minister van Toverkunst, Philippe Gerard, vernomen. Hij was een uitstekende Minister die Frankrijk tot grote hoogte heeft gebracht. Ik koester warme herinneringen aan onze gesprekken en avonden in het Koninklijk Paleis' dicteert hij. Dan pauzeert hij even. 'Hoe heten zijn vrouw en kinderen ook al weer Remus?' vraagt Severus peinzend en draait zich om naar zijn asisstent. 'Amélie is zijn vrouw en zijn kinderen heten Francis en Odette' geeft Remus als antwoord nadat hij het opgezocht heeft. Severus knikt. 'Ik wens zijn vrouw Amélie en zijn kinderen Francis en Odette ontzettend veel sterkte met dit grote verlies' eindigt hij zijn monoloog en maakt een gebaar. 'Dank je, stuur het zo snel mogelijk. Daarna mag je naar je gezin Remus, het is voor jou ook weer avond' merkt hij op en verlaat dan zijn studeerkamer.

'Toby, lieverd, ik denk dat Severus gelijk heeft. Laten we samen met pensioen gaan, dan kunnen we de laatste paar jaren nog echt samen zijn' stelt Eileen voor. Het is even stil en ze ziet hoe Tobias een frons in zijn voorhoofd trekt, een teken dat hij diep nadenkt. 'Maar het lukt best zo, toch?' zegt haar man uiteindelijk. 'Ja tuurlijk, maar ik wil gewoon leuke dingen met je doen. Nu kan het nog, straks ben je er niet meer en moet ik het in m'n eentje doen' merkt ze op. Ze kijkt opzij en ziet dat haar man naar beneden kijkt. 'Lieverd, wat is er?' vraagt ze zachtjes en onrust borrelt in haar op. 'Ik.. ik ken alleen maar werk. Ik heb dat altijd gehoord, werken is het meest belangrijke in je leven' zegt Tobias uiteindelijk en Eileen haar hart breekt, dit gaat natuurlijk over Ted Sneep, de vader van haar man. 'Lieverd toch, er is nog zoveel meer dan werken. Ik weet dat je vader het je altijd inprentte maar je mag echt genieten van je tijd. Je vader kon dat niet maar jij, nu, hebt die mogelijkheid wel' zegt ze zacht maar beslist. Eileen pakt de handen van Tobias vast en glimlacht zwak naar hem als Tobias haar aan kijkt. 'Je bent niet zwak of waardeloos als je nu stopt met werken, echt niet. Je hebt zoveel gedaan voor het land, voor mij en Severus. Voor ons allemaal' zegt ze dan en ze ziet de strijd die Tobias voert om niet te huilen, weer een overbijfsel van zijn jeugd. 'Je mag huilen lieverd, echt' vervolgt ze en trekt haar man tegen zich aan. 'Ik vind het zo moeilijk, ik hoor elke dag zijn stem in mijn hoofd die mij afkraakt' zegt Tobias snikkend en ze wrijft zwijgend over zijn sterke en brede rug. Ze heeft, door de jaren heen, geleerd dat ze Tobias eerst moet aanmoedigen om zijn verdriet eruit te gooien en daarna moet ze stil zijn, anders klapt hij dicht. Ze laat Tobias huilen en tot haar schrik gaat dan de deur open. 'Papa, ik dacht misschien da- ' Severus staat in de deuropening met een licht geschrokken uitdrukking en ze kijkt haar zoon iets verwijtend aan. 'Oh papa toch' hoort ze dan Severus zeggen en ze ziet hoe hij de deur dicht doet waarna Severus naar Tobias strompelt. 'H-het spijt me Sev, ik-' begint Tobias maar haar zoon stopt het. 'Nee papa, geen sorry zeggen. Ik weet niet precies waarom je huilt maar ik denk dat het te maken heeft met je eventuele pensionering. Het is oké om met pensioen te gaan, echt waar' zegt Severus en ze knikt dan goedkeurend. 'Echt?' vraagt Tobias en ze knikt tegelijkertijd met Severus. 'Ja papa, echt waar. Dat mag, je mag genieten van je vrije tijd. Sterker nog, ga samen met mama met pensioen. Dan kunnen jullie samen reizen, oppassen als je dat wilt, of lekker uit eten'. Ze knikt en wrijft nogmaals over Tobias zijn rug. 'Oke.. geef me de tijd'.