MY WEIRD MYSTERIOUS GIRL

CHAPTER 1: ANTI-SOCIAL

Shaina's POV

AHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH.........

Hindi pwede ito dapat ako ang maging top sa klase ngayon kainis kasi yang Alex na yan .bakit kasi Simula maging magkaklase lagi silang halinhinan sa pagiging top, kainis ka talaga Alex, parang engot Lang akong kinakausap sarili ko'' haist. Lagi na lamang ba akong talunan. kaasalan talaga niya Ito.Naman kasi dito pa nag-enrol

UWAHHHH. nakatinginsiya,nakangitiparangbaliwlangperoanggwaponiya. *^▁^*ganyanitsuraniya. kailang much.naman eh. perodapatmainis ako sa kanya. siya na namanang top. tumungo ako kahiyakasi.

PLOK *

-_-

asar talaga yung mgakaklase ko parangmgabatanababatuhan ng papel. kainis! hay bakitkasidipumasok yung professor namin eh. imbis na may matutuhankami,Ito kami ngayon at walang natutuhan, kaasar talaga. Makapunta na nga lang sa library,

Library

Nag self-study nalang ako, kainis kasi yung prof namin. ("-.-) ano ba yan parang di ako mapalagay, parang may nakatingin sa akin. (•.•), nakakakilabot ayoko ng ganitong pakiramdam, nasa dulo ako at di ko maintindihan kung bakit ko nararamdaman ito.

Bigla nalang gumalaw ang upuan sa gilid ko at ng tumingin ako sa katabi ko at sa pagka-gulat ko napalayo naman akong bigla, sobrang lapit ba naman ng mukha niya, at dahil sa pagka-gulat ko, na out balance ako at hinintay ko nalang na magkalasug-lasog ang mga buto ko, na hindi nangyari, hinapit niya kasi ang beywang ko, at nanlaki ang mga mata ko sa sitwasyon namin, bigla ko siyang tinulak, pero ang higpit ng pagka-kapit niya sa waist ko, nakatingin siya ng matiim at parang kinakabisa ang pangit kong mukha. Nandidilat pa rin ang aking mga mata sa nangyayari ng bigla nag ring ang phone niya.

Krinnnggg......

At para siyang natauhan,inalalayan niya akong tumayo at....

Sorry nagulat kita ,ahmm alex nga pala.

Nilahad niya ang palad niya ,na tinanguan ko nalang at umalis na ako, di niyo naitatanong kahit pangit ako suplada rin to no..hmmmpt ayoko ng magpakilala dahil alam kong alam niya na classmate niya ko, nasa kalahati na kasi kami ng taon, at lagi ko siyang nakikitang nanti-trip, lagi niya akong tinitingnan, kaasar nu, kung magiilusyon ako baka isipin ko may gusto sakin ang gwapong nilalang na yun ,pero di naman ako ilusyonada. Hiniram ko nalang ang libro na hawak ko pa rin at pumunta na sa klase.

Sa klase, di ko maiwasang di ma-distract ,

Paano ba naman si alex, di na naalis yung tingin sa akin, kita ko sa gilid ng mata ko, nakatingin lang siya, na parang di kumukurap, ako naman eh magkaka- stiff neck dahil ayokong lumingon sa side niya yung upuan kasi namin eh nasa magkabilang side nasa kaliwa siya at ako sa kanan may daanan lang ang nakapagitan sa amin, kainis naman, may prof na kami, pero nagtataka talaga ako at di siya napapansin ng prof namin, bakit ba siya ganyan umasta? puzzled talaga ako, bahala nga siya.

Natapos ang klase namin na ganun lang. Pauwi na ko ng bigla na lang siyang lumapit sa akin.

'Hi.. sorry nga pala kanina,yung sa library.

Tumango nalang ako at aalis na sana kaso, bigla niyang hinawakan ang wrist ko.at sinabing, "can we be friends? "

Huh? Did you say something?

Yup, I ask you if we can be friends?

ang lapad ng ngiti niya na di ko malaman kung bakit? ^_____^)