"ကိုထွဋ် ကိုထွဋ်..."
ထွဋ်ဦးထင် ခမ်းကိုကြည့်မဝဖြစ်နေစဉ်မှာပဲ ကြားလိုက်ရတဲ့ခေါ်သံကြောင့် အတွေးတွေတောင်လွင့်စင်သွားသည်။
အရေးထဲမှ ဒီကောင်ကဘာကိစ္စရှိလို့ ဒီလောက်အော်ခေါ်နေမှန်းမသိဘူး...
ထွဋ်ဦးထင် ခမ်းရဲ့မျက်နှာကိုတဖန်ပြန်ကြည့်လိုက်တော့ ခမ်းရဲ့မျက်နှာမှာအပြုံးပျောက်ကွယ်သွားလေသည်။
"ကျစ် ညိုမောင် မင်းဘာလို့အော်ခေါ်နေတာလဲ?...
ငါ့အတွက် ထမင်းကြော်ထည့်ပေးထားနော် ငါပြန်လာခဲ့မယ်..."
ခမ်းကိုမှာခဲ့ပြီး ထွဋ်ဦးထင်အပြင်ကိုထွက်လာခဲ့သည်။
"ဘာကိစ္စလဲ? ညိုမောင်..."
"ကိုထွဋ်ခြံထဲသွားမယ်ဆို ကျွန်တော်နဲ့လိုက်ခဲ့လေ..."
"အဲ့တာပြောမလို့လား...
ခဏနေမှအော်ပြောရင်ဘာဖြစ်မို့လို့လဲ?..."
"ဟင် ကိုထွဋ်ကဘာလုပ်နေလို့လဲ?....
ကျွန်တော်ခေါ်လိုက်လို့အနှောင့်အယှက်တခုခုများဖြစ်သွားလား..."
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး မင်းသွားတော့...
ငါခဏနေထွက်ခဲ့မယ် ထမင်းမစားရသေးဘူး..."
"ဟုတ် ကိုထွဋ် ကျွန်တော်အိမ်ကစောင့်နေမယ်..."
"အေး..."
ညိုမောင်ထွက်သွားတာနဲ့ ထွဋ်ဦးထင်မီးဖိုဆောင်ထဲမဝင်တော့ဘဲ တန်းလျားခုံမှာထိုင်စောင့်နေလိုက်သည်။ ထွဋ်ဦးထင်ထိုင်ရုံရှိသေး ခမ်းက ထမင်းကြော်ချပေးလာသည်။ ပဲငံပြာရည်နဲ့ကြော်ထားပြီး ပဲပြုတ်လေးနဲ့ဆိုတော့ ထွဋ်ဦးထင်အကြိုက်တွေ့သည်။
"နေ့လယ်ကျ ကိုယ့်ဘာသာလာမှာလား...
ငါတစ်ယောက်လွှတ်ပေးရမလား..."
"ဆိုင်ကယ်နဲ့..."
"ဆိုင်ကယ်နဲ့ကြိုခိုင်းရမှာလား..."
ခမ်းက ခေါင်းညိတ်ပြလေသည်။
"အင်း ငါဆိုင်ကယ်နဲ့တယောက်ကိုကြိုခိုင်းလိုက်မယ်..."
ခမ်းနဲ့အတူမနက်စာအတူစားပြီးနောက် ထွဋ်ဦးထင် ညိုမောင်နဲ့အတူ ခြံထဲကိုထွက်လာခဲ့သည်။
KAMU SEDANG MEMBACA
Kham(ခမ္း) (completed)
Romansa'ခမ္း' ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ သူ႔အိမ္ကို ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့သလို သူ႔နွလံုးသားထဲကိုလည္းဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့သည္.......
Part-7(Uni)
Mulai dari awal
