Vlindervleugels

so 2

hier ben ik weer, na een laaaaange tijd. dit keer moesten we voor nederlands gewoon iets schrijven waarin mensen kennis maakten en een gesprek voerden. ik hoop dat het is gelukt :)

✧･ﾟ: *✧･ﾟ:* ✧･ﾟ: *✧･ﾟ:*  ✧･ﾟ: *✧･ﾟ:*  ✧･ﾟ: *✧･ﾟ:*  ✧･ﾟ: *✧･ﾟ:*  ✧･ﾟ: *✧･ﾟ:*  ✧･ﾟ: *✧･ﾟ:*  

Ik zit aan de oever van de rivier. Ik ga hier vaak heen als ik mijn hoofd leeg moet maken, als ik even tot rust wil komen. Het is hier altijd zo vredig. De treurwilgen die over het water heen buigen, de fluitende vogels, de warme zon. Bijna elke vrijdagmiddag na school ga ik hier op een kleedje tegen een grote boom aan zitten. Dan ga ik gewoon een paar uur lang lezen of ik luister naar de ruisende beek.

Ook vandaag heb ik een boek bij me, een die ik al een tijdje in mijn boekenkast heb liggen, maar waar ik nooit aan ben begonnen. Geen idee waarom, het kwam er gewoon niet van denk ik. Maar vandaag is de vakantie begonnen, dus heb ik genoeg tijd om te lezen en hoef ik me geen zorgen te maken over school. Ik ben over naar de vierde, dus ik kan volledig ontspannen deze vakantie.

Een mooie blauwe vlinder landt op mijn tas. Hij blijft er rustig zitten terwijl ik mijn boek open sla en ook terwijl ik de eerste bladzijden lees. Het voelt zo toch alsof ik niet helemaal alleen ben.

Ineens klinkt er geritsel in de struiken achter me. De vlinder schrikt op en vliegt snel weg. Verbaasd kijk ik om, misschien is het gewoon een kat. Ik zie dat de struiken opzij worden geduwd, iets wat katten niet doen. 'Hallo, is daar iemand?' roep ik en al snel krijg ik mijn antwoord.

Een blonde jongen stapt de struiken uit, hij heeft een boek in zijn hand. Exact dezelfde als die ik op dit moment op mijn schoot heb liggen. De jongen ziet me maar zegt geen woord. Zelfs niet als hij naast me op mijn kleed gaat zitten. Hij legt het boek naast hem neer een kijkt naar het water, wat glinstert van het zonlicht. Nog steeds in de war, kijk ik hem aan. Ik besluit ook maar niks te zeggen en mijn boek weer open te slaan.

'Wat vind je ervan?' vraagt de jongen, terwijl hij nog steeds naar het water kijkt. 'Waarvan?' vraag ik hem verbaasd. 'Je boek.' Hij wijst naar mijn boek en kijkt op. 'Ik ben net pas begonnen,' antwoord ik met een glimlach. De jongen knikt kort. 'Het is een goed boek, ik zou snel verder lezen als ik jou was.'

Hij opent zijn boek en schuift de boekenlegger eruit. Ik zie dat hij al bijna bij het einde is. Ik wacht in stilte en kijk naar hoe hij leest. Ineens begint hij weer te praten. 'Ik ben trouwens Riv. Ik kom hier vaker, hier is geen drukte om je heen. Het is een fijne plek om te lezen, vind je ook niet?'

Ik knik, ik ben het zeker met hem eens. 'Faya,' ik steek mijn hand uit 'ik ben het met je eens trouwens, ik kom hier ook wekelijks. Jou heb ik hier alleen nog nooit gezien.'

'Dat kan kloppen, ik werk meestal op vrijdag. Bijzondere naam, Faya.' Riv glimlacht en leunt tegen de boom. 'Het betekent vuur, maar ik ben alles behalve vuur. Eigenlijk ben ik gewoon een saai beekje. Ik ben vaak alleen, in de bibliotheek vooral, en het enige wat ik doe is lezen.' Ik laat een kleine zucht ontsnappen.

Ook al vind ik het niet zo erg dat ik weinig vrienden heb, toch is het altijd wel even een dingetje als je het verteld aan iemand. 'Ik ben ook vaak alleen. Eigenlijk altijd wel, ik hou niet van mensen. De drukte maakt me gek, alleen zijn is veel prettiger.'

Ik kijk Riv aan, hij is hetzelfde als mij. Op het moment dat mijn ogen die van hem vinden is er een sterke energie. We glimlachen beiden en hij komt dichterbij. Een zucht verlaat mijn lippen en ik kijk naar de mooie natuur. Ook al ken ik deze jongen net, het voelt alsof we al jaren beste vrienden zijn.

Ik blijf ook heel rustig als hij tegen me aan kruipt. Ik leg zelfs mijn hoofd op zijn schouder. En zo blijven we zitten, beiden genieten we van de omgeving. Dit voelt erg vertrouwd, deze plek, elkaar, deze positie. Het voelt gek aan, omdat ik nog nooit zo dicht bij een jongen ben geweest, maar eigenlijk toch heel comfortabel.

Mijn hart klopt luid en een warm gevoel gaat door me heen. Ik kan hier wel uren blijven zitten zo. Het voelt veilig. Ik adem diep in en weer uit en sluit mijn ogen om volledig te ontspannen. 

747 words <3