ဟင့်အင်း။
မေမေ ညာတာ။ နောင်ရိုးက သေမှာမဟုတ်ဘူး။
ဒီကောင်က ကျွန်တော့်ကို တစ်ယောက်တည်းထားခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူး။ မနေ့ကထိ ကျွန်တော်နဲ့ စကားတွေအတူပြောပြီး ရယ်မောနေခဲ့တာ။
မဖြစ်နိုင်ဘူး။
လုံးဝမဖြစ်နိုင်ဘူး။ ဒီကောင့်ကို ကျွန်တော် ချစ်တယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြောရဦးမှာ။ ကျွန်တော် သူနဲ့တွေ့ဖို့ ချိန်းထားသေးတာ မေမေရဲ့။
"မေမေ မေမေစနေတာမလား"
"သားရယ် ဒါက စ,စရာ နောက်စရာမှ မဟုတ်ပဲကွယ်"
"ဟင့်အင်း ကျွန်တော်မယုံဘူး မေမေ
မဟုတ်ဘူးလို့ ကျွန်တော့်ကို ပြောစမ်းပါ မေမေရယ်...နောင်ရိုး သေတာမဟုတ်ဘူးလို့ ကျွန်တော့်ကို ပြောလိုက်ပါ...။မေမေ စနေတာပါလို့ ပြောလိုက်ပါ မေမေရယ် နော်"
မေမေ့ပုခုံးအား ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ရင်း အငမ်းမရပြောနေမိသည်။မျက်ဝန်းအိမ်မှ မျက်ရည်ဥများသီကာ တသွင်သွင်စီးကျလာရလေသည်။
"ဖေဖေ"
အိမ်ထဲသို့ ဝင်လာသည့် ဖေဖေ့အားမြင်သည်နှင့်ထိန်လင်း ကလေးငယ်တစ်ယောက်လို ဖေဖေ့ရင်ခွင်ထဲသို့ ပြေးဝင်ကာ ဆွေးလျလျခေါ်မိသည်။ ဖေဖေသည် နားလည်ဟန်ဖြင့် သူ့ကိုယ်လေးအား ပွေ့ပိုက်ထားလေသည်။ ပြီးနောက် ဖေဖေ့ဆီမှ စကားသံတစ်ချို့ သူ့ နားထဲသို့ ခပ်ဖြည်းဖြည်းဝင်လာသည်။
"ဟုတ်တယ် သား နောင်ရိုးလေး ညကပဲ ဆုံးသွားတာ ဟိုဘက်ရွာကဆရာပြောတာတော့ အစာအိမ်အူအတက်ပေါက်ပြီးဖြစ်တာတဲ့။ ၂၄နာရီအတွင်း မခွဲစိတ်နိုင်လို့ အသက်ဆုံးရှုံးသွားရတာတဲ့"
ဟင့်အင်း။ မဟုတ်ဘူး။
ဖေဖေလည်း မေမေ့လိုပဲ ကျွန်တော့်ကိုညာနေတာ။ ဖေဖေကျွန်တော့်ကို ညာနေတာ။
ဖေဖေမကောင်းဘူးဗျာ။ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်း မဟုတ်သေးဘူး ကျွန်တော့်ရဲ့ ချစ်သူကောင်လေးဖြစ်လာမယ့် သူက ကျွန်တော့်ကို ထားပြီး တစ်ယောက်တည်း ထားသွားမတဲ့လား ဖေဖေရာ။
"နောင်ရိုး သေတာမဟုတ်ဘူးမလားဟင် ဖေဖေ။ ဖေဖေသားကို ညာနေတာမလားဟင် ဖေဖေ...နောင်ရိုးသေတာမဟုတ်ဘူးလို့ သားကို ပြောလိုက်စမ်းပါ"
YOU ARE READING
ခွင့် (Unicode+Zawgyi)
Romanceတစ်ဘဝစာဖြစ်ဖြစ်၊ တစ်ခဏတာဖြစ်ဖြစ် အသက်ရှင်သန်ကျန်ရှိနေတဲ့ တစ်လျှောက်လုံး ချစ်ရသူ အနားမှာပဲ နေခွင့်ရချင်တယ်။
Chapter-33(U+Z)
Start from the beginning
