My Possessive Boss

CHAPTER 34

"M-ma.. m-ma..ma----"hindi na natuloy ang sinasabi ni Aoife nang biglang umiyak si Natalya. Kaya naman nilapitan siya ng mama niya."Anong gusto ng baby namin? Abujing-abujing~"muli niyang binuhat si Natalya.

Bigla namang may tumawag sa 'kin."Wrong timing ka naman."sinungitan ko si Jaster nang sagutin ko ang tawag niya.

"[Sorry sir Sauvey but President Gonzalez suddenly moved the vacation day.]"

"Kelan na yung alis natin?"

"[Tonight.]"

"Can we just reschedule it?"

"[Hindi na pwede sir Sauvey. Importante din po 'yun. Malaking shares po nila ang makukuha mo. Tsaka sinabihan na po kayo ni Mr. Monfero na pumunta. Gusto mo po ba siyang ma-disappoint?]"

"Damn you Jaster."

"[I'm just following your father's command, sir.]"

"But i'm your boss!"bigla na lang niya kong binabaan ng telepono. Damn that man! Binalingan ko ulit ng tingin sina Aoife. Nilapitan ko sila."Aoife. I need to go now. I have an important meeting out of the country. It was an vacation day. So, ang ibig-sabihin hanggang matapos ang bakasyon, doon ako. If you really love me, come to my house tonight. Kahit na importante pa 'yon, handa akong tanggihan at manatili sayo. Because nothing is more important to you."sabi ko sa kanya. Hinalikan ko siya sa labi at hinalikan ko naman si Natalya sa noo."Baby, daddy are going back home. Let's meet again okay?"paalam ko naman sa anak namin.

Nakita kong tinanguan na lang ako ni Aoife."Magiingat ka.."rinig kong sabi niya.

Hindi ko naman naiwasan pang ngumiti. Pumasok na ulit ako sa loob ng kotse."Leo, let's go home."sabi ko sa kanya.

Agad namang nagmaneho si Leo. Nararamdaman kong pupunta si Aoife. I feel, she still love me. Naguguluhan pa kasi siya ngayon dahil halos isang taon din namin hindi nakita ang isa't-isa. May vacation meeting kasi ako out of the country. Dapat last week pa 'yon. But i told Jaster to tell Mr. Gonzales that i'm not available on that game. Gusto ko pa sanang ipa-reschedule ulit dahil ayokong iwan muna ngayon si Aoife. At ilang buwan ko siyang hindi makikita. Hiniling kasi sa 'kin ni papa na tanggapin ko yung shares ni President Gonzalez. Hindi ko naman magawang tumanggi kaya naman tinanggap ko na. So, we'll meet each other. If Aoife wouldn't come later, i don't have any choice but to go. And it also means that she don't love me anymore. Sana naman hindi mangyari 'yon. Ramdam kong darating siya kaya naman maghihintay ako mamaya. If i need to extend my time, gagawin ko. Kung mahal niya talaga ko, pupuntahan niya ko.

Hindi ko na 'yon tatanggapin kung dumating siya. Alam kong magagalit si papa pero ako ng bahala d'on at problema ko na 'yon. I'm just thinking if Aoife are really going to come later. That shares is important for papa. Because President Gonzalez is his friend. Wala na kasi si papa sa pwesto dahil may sakit siya. So i don't have any options but to go there. Ilang buwan ako mananatili doon kung hindi ako pipigilan ni Aoife. I can tell President Gonzales that I will just recover that I said I would accept his company's shares. Pero kung pipigilan ako ni Aoife. Kailangan niyang pagisipan iyon ng mabuti. Because i will do anything for her. Gusto ko rin kasi malaman kung mahal pa ba ko ni Aoife makalipas ang halos isang taon. She can't chase me if makarating na kong airport. Nakalimutan ko kasi ang tungkol doon sa vacation meeting na 'yon kasi busy ako sa kakahanap kay Aoife. As in hindi ako tumigil na naghanap sa kanya until i found her. Kamuntik pa ngang mawala sa 'kin ang kumpanya dahil napabayaan ko 'yon. But when i told papa that i was just searching for Aoife, he understand.