"I'm Sorry"

This Night

Para akong pinagsukluban ng langit at lupa sa narinig. My dad just told me that i need to marry the man that i didn't even know his name.

"D-dad, hindi naman na yata tama ang magpakasal ako sa isang lalaking hindi ko mahal at hindi ko man lang alam ang pangalan at itsura." Napatingala ako sa kisame ng kanyang opisina upang pigilan ang pagtulo ng aking mga luha.

All this time sya na ang nagpapasya kung ano ang mga dapat kung gawin. Sya ang nagdesisyon kung anong kurso ang dapat niyang kunin pagtuntong niya sa kolehiyo. Sya din ang pumili kung saang University siya mag aaral. Noon bahay eskwelahan lang ang routine nia. Ngayon naman ay bahay opisina dahil mas gusto ng daddy niya na pag aralan nia ang mga papeles na dapat ireview kesa makipag socialize sa mga kaibigan niya.

"I don't accept your alibay Jhane. You need to do this for the sake of our company and this is for your future also. So I don't accept a no as an answer because i didn't ask you a question. This is my command and you need to obey my words" Matigas pa sa bato na bigkas nito.

" Yeah! Got it!" Walang paalam na nilisan niya ang opisina ng kanyang daddy dahil sa sama ng loob.

Lahat na lang pati ang personal niyang buhay na dapat sya naman ang magdesisyon ay pinakialaman na neto. According to her father, her wedding with that unknown guy will be done by next month.
At ito ang labis niyang ikinalungkot.
Wala man lang syang karapatan na tumutol sa lahat ng utos ng kanyang ama.

Imbes na sa opisina magtungo ay sa elevator sya pumasok at bumaba sa parking area. Mabilis syang sumakay sa kanyang kotse at pinasibad ito pauwi sa kanilang bahay.
Pagdating niya sa kanilang mansyon ay hinanap niya ang kanyang mommy. Nakita niya ito sa garden na nagdidilig ng kanyang mga halaman.

"Mommy!" Hindi na niya napigilang mapahagulgol at yumakap sya mula sa likuran nito.

"Hey sweetie what happened?" Nagtataka na tanong nito pero humarap na din ito sa kanya at niyakap sya pabalik.

" He's so unfair mom! Lahat ginawa ko para lang maging proud sya sa akin. Pero hindi ko akalain na pati sa kung sino ang magiging asawa ko ay sya din ang mamimili." sumbong ko sa kanya. Ang sama sama pa din ng loob ko dahil sa pakiramdam ko isa lang akong robot sa paningin ng aking ama.

" Shhhh sweetie calm down. I will talk to your father later okay."

Napahikbi siya sa narinig.

" No mommy! I don't want you to argue with him anymore. We both know na kahit anong gawin natin ay hindi tayo mananalo sa kanya.Gusto ko lang po ilabas ang sama ng loob ko."

Napaiyak na lang din si mommy dahil totoo naman ang sinabi ko. Kahit anong gawin namen ay si dad pa din ang masusunod. Sa lahat ng bagay si daddy ang nagdedesisyon, wala siyang pinapakinggan anuman sa mga opinyon namin ni mommy.

Ilang minuto pa kaming nag usap at nagiyakan ni mommy sa kanyang hardin. Gumaan man ang pakiramdam ko pero hindi nawala ang sama ng loob ko kay daddy.

"Magpahinga ka muna anak. Magiging maayos din ang lahat." Malungkot na sabi ni mommy. Alam kong nasasaktan din sya lalo at wala syang magawa para mabago ang desisyon ni daddy.

"Lalabas po ako mommy. Gusto ko din pong irelax muna ang isipan ko." Natigilan siya sa sinabi ko.

"Saan ka pupunta anak?"