'Düşünsene...'

Ceket-Yağmur

Düşün...

Okuldan çıkıyorsun. Bardaktan boşalırcasına yağmur yağıyor. Sende yanına şemsiye almayı unutmuşsun. Üstündeki sweet'in kapşonlusunu kafana geçiriyorsun. Kulaklığını takıp yürümeye başlıyorsun. Her ne kadar her yerin ıslansada ne otobüse ne taksiye biniyorsun. Çünkü yağmurda ıslanmayı seviyorsun. Birden sol kulağındaki kulaklık çekiliyor ve başka birisi takıyor. Kafanı sağa çevirince onu görüyorsun. Üstündeki ceketi çıkarıp sana giydiriyor. Sen ağzını açamadan o konuşmaya başlıyor. 'Hayır o ceketi çıkaramazsın. Hayır ben üşümem. Ve hayır ben hastada olmam. Ama sen olabilirsin. Ve sen olursan okula gelmezsin. Sen gelmezsen ben seni göremem seni göremezsem üzülürüm. Üzülürsem hasta olurum. Yani hayır o ceket çıkmıyacak.' diyor. Sende şok olmuş bir şekilde ona bakıyorsun. Hızla yanağını öpüp geri çekiliyor. Ve kulağına fısıldıyor. 'Şaşırınca çok tatlıydın duramadım.' diyor ve geri çekilmeden boynunu öpüyor...