ALASTAIR ARMENDAREZ

Chapter 5

Oh Jesus Christ!

My eyes automatically widened as I saw a man and woman extravagantly kissing and lapping each other. Nakatagilid na ang suot na sleeveless na suot ng babae.  

“Who are you? What are doing here?” Natuod ako at nakagat ang sariling dila ng magsalita ang lalaki. I don't know him.

“Pasensya na ho, Sir. Naglilinis lang ho ng guestroom.” I bow my head.

Nakagat ko ang aking dila sa kabang nararamdaman.

“Go away, young maid.” The woman suddenly told me.

Kimi akong tumango at lakad takbo na nilisan ang lugar na iyon. Nasa hagdan palang ako pababa ng dumulas ang kanang paa ko dahilan upang bumagsak ako sa sahig.

Mariin akong napapikit dahil pakiramdam ko ay nabalian yata ang paa ko.

“Are you okay?” A man voice suddenly asked me.

Napaigik ako at nilingon ang boses na iyon. I also don't know this man. Ngunit ng lumipat ang tingin ko ay sumalubong sa akin ang nakangising itsura ni Sir Alastair.

“Pasensya na ho, Sir. Ayos lang ako.” Mabilisan akong tumayo kahit na ramdam na ramdam ko ang sakit ng paa ko.

Everyone is eyeing at me. Doon lang ako nakaramdam ng kahihiyan.

“Are you sure Miss? Tulungan na kita!” The man insisted.

“No Sir! Kaya ko ho.” I excuse myself to them.

Hiyang hiya ako. Pakiramdam ko ay wala akong mukhang ihaharap kapag nakita ko ulit ang mga ito.

“Oh Ara, anong nangyari sayo?” Manang Letisha suddenly asked me using her worried expression.

“Wala ho, Manang. Nadulas lang ho.” I lied.

“Jusko! Ano ba kasing ginagawa mo? Alam mo namang ang daming tao ngayon. Ayos ka lang ba?” A sweet smiled curved on my lips. Kahit papaano ay naramdaman ko ang pag aalala niya sa akin.

“Paano naman ho kasi, Manang something happened upstairs. I caught them kissing each other. Kulang nalang ay manood ako ng live show.” Pinahaba ko ang nguso ko.

“Ano? Teka sandali huwag ka ngang mag engles dyan at hindi kita maintindihan.” Napakamot ito sa kanyang ulo.

“Manang diba ho naglilinis ako sa guest room tapos may narinig ho akong ingay. Tapos ayon po tiningnan ko. May naghahalikan. In short ho, may gumagawa ng milagro sa taas.” Dere deretsong sabi ko na ikinalaki pa ng mga mata nito.

“Aba'y jusko kang bata ka!” Nagkukumahog naman itong takpan ang bibig ko.

Doon ko lang napansin na nasa gilid na pala namin si Sir Alastair na seryosong nakatitig sa akin. Na hindi lang si Manang ang nakarinig ng sinabi ko kindi ito rin.

Napalunok akong at hilaw na napangiti. Uh sorry!

“Aray, Manang!” Umakto ako na tila nasasaktan. I also held my foot at nagkunwaring masakit iyon.

Nahihiya at namumula ang mukha ko sa ngayon. I want to leave this place and go to my room!

“Ara sa kabilang paa ang mapula. Alin ba ang tumama? Masakit ba talaga?” Napatingin muli ako sa paa ko at napansin kong mali ang nahawakan kong paa.

Oh Lord, huli ka Ara.

“Seems that you're okay! Huwag kang umarte!” Seryosong sabi niya sa akin na ikinaawang ng labi ko. Pagkatapos ay agad itong tumalikod sa amin.