ရဲတင်းစွာပြောချလာတဲ့စကားတွေက ဟီဆွန်းရဲ့ ပါးတွေကိုရဲသွားစေဖို့ လုံလောက်သည် ။ ဆောနူမို့လို့ သူ့အနားရှိနေရင် အီဟီဆွန်းမှာ ဆယ်ကျော်နှစ် ကျောင်းသားလေးလို ရင်တွေခုန်ရမြဲ ။
" ငါဂျယ်ယွန်းကို ချစ်နေတုန်းပဲဆို မင်းဘာလုပ်မလဲ ဆောနူ"
" သိပါတယ် ၊ ဆန်းဘေး သူ့ကိုအရမ်းချစ်မှန်း .. ကျွန်တော်က ဂျိတ်ခ်ဟျောင်းရဲ့ နေရာကိုဝင်လုချင်တာမျိုးမဟုတ်ပါဘူး .. ဆန်းဘေးရင်ထဲမှာ ဘယ်သူမှမရှိတော့တဲ့အထိ အားလုံးကို စိတ်ကုန်သွားရင် ကျွန်တော်က အဲ့နေရာကို ဝင်လာမှာလေ .. ဟီးဟီး "
ထိုစကားတွေပြောနေတုန်းက ဆောနူရဲ့ မျက်နှာက ဖြူစင်မှု ပကတိနှင့် ။ လွယ်အိတ်ကြိုးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး လမ်းဘေးက ကျောက်တုံးလေးတွေကို ခြေထောက်နဲ့ ကန်ရင်း ပြန်ဖြေသည် ။
အချိန်တစ်ခု ၊
အချိန်တစ်ခု ရောက်ပြီးရင်တော့ ဂျယ်ယွန်း မဟုတ်ပဲ ဆောနူ ဆိုတဲ့ ကောင်လေးဆီမှာ သူ့အချစ် တွေကို ပြန်လည်ဆောက်တည်ချင်သည် ။
➖
" တကယ်ပြောတာ အဲ့ဆိုင် အရမ်းကောင်း ၊ ဆန်းဘေး ဘေးနားရှိနေရင် ပိုတောင် စားကောင်းဦးမယ်လေ ၊ အဲ့တာကြောင့် ကျွန်တော်က ရအောင်ခေါ်- ဟင် ဂျိတ်ခ်ဟျောင်း"
ဘေးနားကနေ စကားကို တစ်တွတ်တွတ်ပြောနေတဲ့ ကောင်လေးက ဟီဆွန်းရဲ့လက်မောင်းကိုလည်း မှီသလိုလို နဲ့ချိတ်ဆွဲထားသေးသည် ။ ပြောတဲ့စကားက များလွန်းလို့ နားထဲဝင်တာဝင် ၊ လျှံထွက်သွားတာတွေလည်းရှိပေမယ့် "ဂျိတ်ခ်ဟျောင်း" ဆိုတဲ့စကားလုံးကတော့ ရင်ထဲထိ ထိုးစိုက်ဝင်သွားသလို ။
အရှေ့ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ ဓာတ်တိုင်ကိုမှီပြီး ဖုန်းသုံးနေတဲ့ ဂျယ်ယွန်း ။ ဂျင်းအပြာနုရောင် အပေါ်ထပ်ကို တံတောင်ဆစ်ထိ ခေါက်တင်ထားပြီး အရင်လိုပဲ နူးညံ့နေဆဲ ပုံရိပ်လေးကို မတွေ့ရတာတောင် တော်တော်ကြာပြီ ။ တစ်စုံတစ်ယောက်ကို ရပ်စောင့်နေပုံရတဲ့ ဂျယ်ယွန်းက နားကြပ်ကိုလည်း တပ်ထားသေးတာမို့ ဘေးလူတွေကိုမြင်ပုံမပေါ်။
[FINAL 2] ♡
Start from the beginning
