"ရိုးရိုးဖျားတာက မောင်သာ အပေတုံးမလုပ်ရင် သက်သာတာမြန်တယ်....ငယ့်စကား နားထောင်နော်"
"ငယ့်စကား မောင်နားမထောင်တာ မရှိပါဘူး ငယ်ရယ်"
"အပြောကရွှေမန်း...ကပြတော့ ချိုမိုင်မိုင်"
"အဟွန်းးးး"
"မဟုတ်လို့လား"
"မောင့်ကို အလုပ်လေးတော့ လုပ်ခွင့်ပေးပါ ငယ်ရယ်...အဲ့တစ်ခုပါပဲ...နော်...ကျန်တာငယ့်သဘော...ပြီးတော့...မောင်...အရမ်းမမောင်းပါဘူး...တစ်ခေါက် နှစ်ခေါက်လောက်ပဲလေ...နော်"
"လောလောဆယ်တော့....အဲ့လိုပဲ လုပ်ရမှာပေါ့...ငယ်တစ်ထစ်လျှော့ပေးလိုက်မယ်..... လိုအပ်လို့ ငယ်က ရပ်ရတော့မယ်လို့ပြောရင် အဲ့ကျ ချက်ချင်းရပ်လိုက်တော့...ငယ် တစ်ခုခုပေါ့...စီစဥ်မယ်"
"အင်း...ငယ့်ထွေးလေး ပြောတဲ့အတိုင်း..."
မောင့်နှုတ်ခမ်းမှာပေနေတာကို သုတ်ပေးတယ်။ မောင့်မျက်နှာကို သေသေချာချာ လက်ကလေးနဲ့ထိကိုင်ပြီးကြည့်တယ်။ မောင့်လက်တွေဆွဲယူပြီး ငယ့်ပါးလေးမှာကပ်ထားမိတယ်။
"ငယ်ထွေးလေး...သိလား...မောင်လေ....ဒီရက်ပိုင်း ငယ်ထွေးနဲ့အဝေးကြီးဝေးသွားသလို ခံစားနေရတယ်"
"ကိုငြိမ်းမိုး ကြောင့်မှလား"
"အဲ့လိုလဲ မဟုတ်ပါဘူး....ကိုငြိမ်းမိုးကြောင့်ဆိုပေမဲ့ အမှန်တရားက ငယ်နဲ့မောင် အဝေးကြီးဆိုတာပဲလေ...ကိုငြိမ်းမိုးကြောင့်ပဲ ငယ်နဲ့မောင် ဘယ်လောက်ဘဝချင်းဝေးလဲ မြင်လိုက်ရသလိုပဲ"
"မဝေးဘူး မောင်....မောင် ထင်သလို မဝေးဘူး...ငယ်က အမြဲမောင့်အပိုင်....မောင်စိတ်ချပြီးနေစမ်းပါ...ငယ့်ကို မောင် ပိုင်တယ်...အပြီးပိုင်တယ်"
"မောင်သိပါတယ်....ငယ်ထွေးရယ်...ဒါပေမဲ့..."
"ဒါပေမဲ့မရှိဘူး...မောင့်မှာငယ်ပဲရှိတယ်...ငယ်ကမောင့်အပိုင်....မောင်က ငယ့်အပိုင်ပဲ"
"အင်း...အင်း...ဟုတ်တယ်"
ရင်ခွင်ထဲဝင်လာပြီး ဖက်ထားတော့တယ်။
"အဖျားကူးပါ့မယ်....ငယ်ထွေးရယ်"
"မောင့်ကို....နမ်းချင်တယ်"
YOU ARE READING
မိုးကောင်းကင်နှင့်ကမ္ဘာမြေ....ချစ်ခြင်းသက်သေ
Romanceမိုးကုပ်စက်ဝိုင်းနဲ့ ကမ္ဘာမြေကြီး ထိစပ်သွားသလိုထင်ခဲ့မိတဲ့ အချိန် ကလေးတိုင်းမှာရှိခဲ့ဖူးပါတယ်။ ဘယ်တော့မှ မထိစပ် မဆုံတွေ့ဘူးဆိုတာ သိနေတဲ့အရွယ်ရောက်သည့်တိုင်အောင် ကျွန်တော် မိုးကုပ်စက်ဝိုင်းနဲ့ကမ္ဘာမြေကြီး ဆုံတွေ့ပါစေလို့ ဆုတောင်းမိဆဲ....
part(46)
Start from the beginning
