KAHPE

karanlık

Utanarak gözlerimi  actım. Abim  sevkete parcalarmıs gibi  bakıyordu.  Şu an  burada  ölmek  istiyordum. Şevket  iğrenc  nefesimi boynuma  dogru  üfledi.

''Nasıl? zevk alıyor  musun benim kücük  fahisem? annen de  bir zamanlar böyle kollarımdaydı  işte.bak ne sanslısın sana da aynı zevki  yasatıyorum.'' dedi ve boynumu  emmeye basladı. Dişlerimi sıkarak  tekrar  gözlerimi  yumdum.

''Öldür beni!! acı cekmemi  istiyordun degil  mi?  tamam yeter artık dayanamıyorum öldür benı  bitsin bu  işkence! ''
Gözlerimi acıp abime  baktım.Kanlanmış gözleriyle benden özür  diler gibi bakıyordu. Bakıslarımızı ayıran Şevket  pici beni adamlarına teslim ederek agır adımlarla abime  yaklastı.

-Demek  ölmek istiyorsun  ve daha fazla dayanamıyorsun? Oysa yeni baslamıstık. Bu kadar cabuk  pes  etmek  bir erkanın  ogluna  yakısmıyor.

-Kes sesıni de öldür beni. İstedigin  bu degil  mi  zaten?
ACI CEKIYORUM  İŞTE ÖLDÜRSENE ULAN!

Pes edip gidiyordu.  Beni bu karanlıkta bırakarak abim de gidiyordu..

- Bugun iyi tarafımdayım. Madem  ölmek  istiyorsun e bana da senin istedigini vermek kalır  degil  mi?

hayır hayır! yapma! durun artıkk. bagırmak  istiyordum ama sesim cıkmıyordu. Kuruyan dudaklarımı araladım  sevket  silahını abimin basına dogrulttu ve abim son kez baktı  gözlerimin  icine. 
  'İNTİKAM' dedi dudaklarını  oynatarak. Gözlerini  kapattı  ve  silah sesi ikinci kez odayı  doldurdu.

Soylemek istedigim onca sey  varken  benimse  agzımdan iki hece  düstü. ''Gitme...''

Gözlerimi kapatıp  her seyin  bir  kabus  olmasını diledim. Evet evet ben kötu  hatta cok  kötu bir kabus  görüyordum.  Birazdan uyanacaktım ve bu  olanların  hicbiri  yasanmamıs  olacaktı.

Derin  bir  nefes aldım  ve  korkarak  gözlerimi araladım. Abim  tam karsımda duruyordu. Saga  yatmıs  olan kafasından  yere  kanı  damlıyordu. Az  ötedeise babam  vardı. Kanı  kurumak  uzereydi..

Ne ben uyuyordum ne de bu bir  kabustu.Ben  kabusu  yasıyordum. Gerceklere, hayatın acımasızlıgına uyuyordum bunca zaman ve simdi  uyanmıstım..

Gariptir ki  içimde ne  acı  vardı ne de uzuntu. ailemi  kaybetmeme  ragmen başım dik duruyordum.beni ayakta tutan  tek bir sey vardı. abimin  ölmeden  once dudaklarından  dökülen o üc hece.

Sert bir el cenemi  kavradı ve gözlerine baktım. Gözleri  ve gözlerinin  ardındakı  yansımamm. nefret ve  öfke.. gördüğüm  tek sey  bunlardı.yemin ettim içimden. bu  adamı ellerimle öldürecektim. aynı simdi  yaptıgım  gibi  gözlerinin icine baka baka alacaktım canını..

- Kücük orospu. Artık seni  benim elimden kimse alamaz. benim için  calısacaksın.

içimdeki  nefretimi  kusarcasına  suratına tukurdum.
-Allah belanı versın piç.Iyi  bak bana cünkü  senin ecelin olacagım. canını  kendı  ellerimle alacagım!

ert bir  tokatla basım  yana dondu.
'' alın  götürün bu orospuyu  burdan. Gülaya teslim edin. evcillestırsın hazırlasın bu  yosmayı.''
basımı  kaldırarak  son  kez baktım  suratına. öldürcegim adamın yüzünün her bır hücresini kazıdım hafızama.sonra iki  hayvan tarafından cekiştirilerek cıkarıldım  evden. evimden..hayatımdan...

Yaklasık yarım saattir yoldaydık  ve ben nereye gittigimizi  merak ediyordum. istanbulda degildik  artık.. nereye gidiyoruz diye sordum  ama tabiki cevabını alamadım. basımı cama yaslayıp  yolu  izlemeye koyuldum ve  ardından  yavasca  kapandı  gözlerim. 

uyandıgımda araba durmustu. bir  deponun  önundeydık  yanımda sadece bir hayvan kalmıstı. derken  digeri de  karsıdaki  terkedilmiş  depodan  cıkarak  yanımdakine  kızı  getir  diye işaret  yaptı. kibar bir  sekilde sürüklenerek(!) arabadan cıkarıldım  ve yurumeye basladık. koskoca arazıde  bu eski  depodan baska  bir yer  yoktu. içeri girdigimizde eski  iş  makinalarının arasında  gectik  ve  sonunda  buyuk  bir demir kapının  önünde durduk. hayvanlardan bir tanesi kapıya iki  kez  tıklattı  ve anında demir  kapının  surgusu acıldı,meraklı bir cift  göz  önce bana sonra yanımdaki  hayvanlara baktı  ve onay  vermişcesine kapıyı actı. uzunca  bir  hol karsıladı yolumuzu .tepemizde kesilmek  üzere olan bir  lamba vardı ve bu  beni  geriyordu. tam sonunda  yuruyus  bitti erken bir demir  kapı daha cıktı  önümüze  ve yanımdaki adam  bu sefer kapıya üç  kez  vurdu? hadi ama bu da ne  böyle amerikan filmi  filan mı  ceviriyoruz burda?  kapının  ardındaki adam  yıne  aynı  işlemleri  yaparak  önce  bana sonra diger  iki  hayvana baktı ve kapı ardına  kadar acıldı. ben yıne  uzun bir  hol beklerken merdiverden asagıya indik  ve  saga donduk. ilerdeki kapının ardından  gulusen kadın sesleri  bagırısmalar  geliyordu. son durak diye  konustum  içimden  . sanırım  artık  gelmiştik.üçüncü  kez  aynı  işlemler  tekrarlandı  ve kapı ardına kadar  acıldı. kapının acılmasıyla birlikte içerideki sesler de kesilmişti. ürkerek  içeri dogru bir adım attım karsımda  yarı  cıplak, hatta  bana  göre tamamen cıplak kadınlar  saskın  gözlerle bana bakıyordu. hatta bir  tanesi elindeki  kondomu sallayarak  önümden gecti!

Los  ısıgın altındaki  insanlar  ac gözlerle bana bakarken  korkuyla bir adım geri attım. burası bır  genel evdi! hemen simdi  buradan kacmalıydım. tabi  bu sadece  gercek  olmayacak bir  fikirdi.arkamdaki hayvanlardan biri beni kolumdan tuttugu  gibi  içeri fırlattı.  dengemi  kaybederek dizlerimin  üzerine düstüm ve o anda  kahkahalar  patladı. ardından da cilveli  kadın sesleri.
- ah  kıyamam yaa daha da  cocukmus.
-nasıl da narın suna  baksanıza burada  adam ederler  bunu
-kızım senin adın artık  orospu!.
gülüşmeleri bastıran bir kadın sesi  daha duydum. 40 lı yaslardaydı yüzündeki  boyadan  tiksindim.gögüslerini yarı  kapatan  kırmızı  bir  mini  vardı  üzerınde.''kesin sesinizi ve  kızı  kaldırın yerden!'' bu  emirle  birlikte bir  tane  kız  yerinden  fırladı ve elini bana  uzattı. iğrenerek baktıgım elinden tutunarak  ayaga kalktım. '' iyi misin ?' diye sordu  cılız  bir sesle.  evet  dedim basımı bile  kaldırmadan. beni  atan hayvan  konustu.
''sana  sevket abinin selamını  getirdım. yeni  ve özel bir  parca. ona iyi bak. sen  isini  bilirsin'' dedi  ve göz kırptı. sevket adı duyulunca fısıldasmalar  yeniden  cogaldı.

ne yani  sevket  mi  bulmus  onu?  inanmıyorum  ya ne  kadar sanslı  ! keske beni de sevket bulsaydı! sanslı  surtuk! konusmaları kesen gülay  diye tahmin  ettiğim aynı kadın oldu.  YETER!
anında  oluşan sessizlikle adamlara  dönerek devam etti.'' gözünüz arkada  kalmasın. sevketin emanetıyle bizzat  ilgilenecegim.''
adamlar  baslarını sallayarak  gittiler ve ben karanlıgımla  bas başa kaldım...

Buradan nasıl kurutulacaktım? böyle bir hayatı  yasamak istemiyorum.ölürüm daha iyi diye dusundum. ama hemen sonra aklıma  intikamım  geldi. sabretmeliydim..
gülay  kadın  yanıma  yaklasarak beni  incelemeye basladı. eliyle cenemi  kaldırdı  ve  gözlerime baktı.''bal renginde gözlerin var ne  güzel masallah,dudaklarda  dolgun  iyi  iş  görür.'' arkadan kıkırdasmalar  yukseldi ama  gülay  kadın tek bir  bakısıyla onları susturdu. sonra  etrafımda donemeye basladı,
''fizigin gayet  güzel,saclarında uzunmus  tam istedigim gibi.senden iyi  iş  cıkar güzelim'' dedi  ve yanagımdan bir makas aldı. bir adım geriye atarak  elini  boşlukta bıraktım.
-ben satılık degilim!
bu  sözümün ardından gülay kadında  dahil  olmak üzere  herkes  güldü.
- aptal kız! nerde oldugunun farkındasın degil  mi?burası bir kerhane.ve bizlerde  calısan  orospularız!. bize  getirilen erkeklere hizmet ediyoruz.sen de  aynı bizim gibi olacaksın.buraya adım attıgın anda  gecmişinle  ilgili  her seyi  unutmalısn. hatta  adını bile  unut. nerden geldigin neler yasadığın  beni  zerre kadar  ilgilendirmiyor.biz işimizi  yaparız ve susarız. ha  ben susmam  diyorsan da susturmasını cok  iyi biliriz. döve döve akıllanırsın merak etme.
anladın  mı şimdi beni?
-anladım dedim kısık  bir sesle. burada  yasıyacagım  cok  guzel(!) anılarım  olacaktı anlasılan.
-güzeel.şimdi sorularıma  cevap  ver bakalım.kac  yasındasın?
-17.
-adın ne?
bir an durdum.intikam atesiyle yanan  kalbimi dinledim. her  bir hücreme  kan yerine  nefret pompalıyordu. cesaretle basımı  kaldırdım  ve ALEV ! dedim.  ADIM ALEV.
kadın  memnun  olurcasına kafasını  salladı. artık  ALEVDİM BEN.İNTİKAM ALMAK İÇİN YANIP TUTUSAN BİR ALEV..