11. (๑ↀᆺↀ๑)✧

Zacznij od początku
                                    

თეჰიუნი: "ამ და-ძმამ სულ გააფრინა"
*შემდეგ თეჰიუნ იმოვიდა და ჩაწვა. გავიგე იუნგიმ როგორ შეაღო ჯერ საერთო სააბაზანოს კარი შემდეგ კი ჩემი საძინებლის კარი. ახლა კი საკუთარ ოთახშიც შემოვიდა*

იუნგი: "თეჰიუნ? გძინავს?"

თეჰიუნი: "ჰმმმ" *მძინარე ხმით უპასუხა*

იუნგი: "კაი არაფერი"
*თქვა და ოთახიდან გავიდა*

ლიზი: "მგონი გადავურჩი"

თეჰიუნი: "შეიძლება იუნგის გადაურჩი მაგრამ ახლა ჩემგან უნდა ეცადო გაქცევას"

ლიზი: "რ-რას ბოდავ"
*ადგომა დავაპორე მაგრამ თეჰიუნმა ორივე ხელით დამაკავა*

თეჰიუნი: "ახლა მე და შენ მარტო ვართ ოთახში"

ლიზი: "თაე გამიშვი შეიძლება იუნგი შემობიდეს"

თეჰიინი: "არ შემოვა. დაგენიძლავებ ახლა ისევ აიუსთანაა"

ლიზი: "თაე გთხოვ ახლა არა, გამიშვი"

თეჰიონი: "კარგი. გეხუმრე. ხომ იცი ისეთს არაფერს გავაკეთებ რო გაწყენინო. ძალიან მიყვარხარ"
*თქვა და თან ხელები გამიშვა. მას შემდეგ რაც თქვა მიყვარხარო ჩემს ტუჩებს წამიერად დაეწაფა და შემდეგ ადგა. მაგრამ ამჯერად მე გავაჩერე. მაჯაზე ხელი მოვკიდე და შემოვატრიალე, შემდეგ კი ძალიან მჭიდროდ შემოვხვიე ხელები წელზე და ჩავეხუტე*

ლიზი: "თაე მადლობა!"

თეჰიონი: "რისთვის?"
*მან ორივე ხელი შემომხვია და და უფრო მჭიდროდ ჩამეხუტა*

ლიზი: "მადლობა რომ არსებობ! მადლობა რომ გიყვარვარ! მადლობა რომ პატივს სცემ ჩემს გადაწყვეტილებას!მადლობა რომ სულ მიცავ! მადლობა რომ არსებობ და ხარ ჩემი შეყვარებული!" 
*ამ სიტყვების თქმაზე ცრემლები მომადგა. ეს ცრემლები იყო ნაზავი, ნაზავი ბედნიერებისა, სევდისა, მადლიერებისა და სიყვარულოსა*

თეჰიონი: *ლიზის თვალებზე ცრემლის დანახვამ წამიერად ძალა გამომაცალა. ვერ გავუძელი მის თვალებზე ცრემლების დანახვას. მას თავი ავაწევინე და ხელები სახეზე მოვკიდე. შემდეგ ჩემი ცერა თითებით მას ცრემლები მოვწმინდე*

სიყვარულის ეიფორიები˚₊· ͟͟͞͞➳❥Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz