[TAMAMLANDI]
••••••••••
Öcü.. Dünyanın her yerinde farklı isimlere evrilse bile yıllardır,çocukları korkutmak için anlatılan hayali bir şeydi.
Peki..Mavi gözlü adam, neden iliklerine kadar korkuyla titrerken bir öcü ile bakışıyordu?
Eeee,hani öcü...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🐯
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
••••••••••
Yaklaşık iki hafta sonra
Mavera etrafı incelerken ,ona bakarak bir şeyler fısıldayan insanlar Abel'in bakışlarına maruz kaldıklarında susarak işlerine devam ediyorlardı.
"Burası." Diyerek, ilerlemeye devam eden çocuğu bileğinden tuttu Abel. Mavera bakışlarını, kilitli kapıyı açan adama çevirirken onun yönlendirmesi ile içeriye girdi.
"Batmakta üzere olan.. Bir şirketten çok.. Sıradan bir gün .. Geçiren şirket gibi. " Diye fısıldadı Mavera. "Çünkü artık batmak üzere değil, toparlanıyor şirket. Aslında senin yardımınların olmasa, bu kadar hızlı kurtulamazdık. " Abel gülümseyerek, siyah ceketini ve onu boğmaya çalışıyormuş gibi davranın kravatını çıkartarak kenara koydu.Bu sırada minik beden masanın üzerine oturmuş ,boşluğa doğru ayaklarını sallıyordu yavaşça.
Bu bir kaç gün içinde Abel çok yoğundu.. Toplantılardan,anlaşmalara, iş yemeklerinden, ofise koşup duruyordu sürekli bu yüzden ikisi arasında çok fazla yakınlaşma veya konuşma olmamıştı.Mavera şirketlerin gerçek amaçlarını bir şekilde öğreniyor -Bunu nasıl yaptığını hala çöememişti Abel- Ve ona haber veriyordu..Böylelikle işler daha kolay toparlanmaya başlamıştı.
Kenan konusuna gelirsek Abel'in aklına, yoğun olduğu için gelmiyordu.Boş olduğu vakitlerde ise Kenan'ı degil Mavera ve dediği 'Belki insanlar tarafından sevgi görmemek kaderin de vardır. 'Cümlesini düşünüyordu. Mavi gözleri kopyaladığıdan beri çok şey anlatıyordu irisler.. Abel öcünün kendisinden hoşlandığını düşünüyordu..Dediği şeyleri, davranışları ile çokça belli ediyordu zaten ,ayrıca üç senedir izliyordu Abel'i.Ne yapması gerektiğini tam olarak bilmiyordu ama ona bir şans vermek istiyordu.Canavar olabilirdi ama çoğu insandan daha sevgi dolu ,nazik, anlayışlı, yardımcı ve korumacı biriydi.
Ceketini ve kravatını koltuğa bırakarak arkasını döndüğünde, minik bedenin ayaklarına bakarak salladığını gördü. Bu görüntü hoşuna giderken gülerek ,saçlarını geriye taradı. "Yaralarının çoğu iyileşti.. İz kalmadığı için şanslısın. "
