Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
bölüm 1: bu ilk değil, son yağmur da olmayacak
Basswood.
Dik tepelerin arasına gizlenmiş durgun bir kasaba. Çoğunlukla serin olan havası, gür ıhlamur ağaçlarının yapraklarını dökmekten çekinmezken günler sessizce birbirlerini kovalardı. Bazen akıp giden hayata yetişmek için çabalamayacak kadar tembeldi bu günler; bazen de o kadar hızlı geçerdi ki nasıl olduğunu anlayamazdınız.
Ancak yalnız Basswoodlular buranın ne kadar farklı hissettirdiğini anlayabilirdi.
Sıradan bir salı günüydü. Hızlı bir şekilde akşam saatlerine ulaşıldığında bulutlar, çoktan gri örtüsünden kurtulup açık bir laciverte gömülmüştü. Daha öğlen olmadan ortadan kaybolan güneşten sonra zaten yağmur yağmasını bekleyen Lee Sunhwa, cama aniden çarpan su damlasıyla irkildi.
"Yağmur?"
Gördüğünü onaylamak ister gibi konuşan erkek arkadaşı şaşırmış gibi gözüktü ve siyah pick-up'ının sileceklerini çalıştırdı hemen.
Gökyüzünün bana eşlik etmesi güzel, diye düşündü Sunhwa. Boğucu ve karanlık görüntüsü zaten göğüs kafesini baskılayan düşüncelere daha da ağırlık verdiğinde gözlerini bulutlardan ayırmak zorunda hissetti.
Erkek arkadaşı ile sessiz bir yolculuk yapıyorlardı. Arkadaşları ile buluşmak üzere kasabanın ıhlamur ağaçlarıyla dolu yollarını geride bırakıyorken etraftaki sesleri dinledi bir süre. Fikirlere dalmadan hemen önce kulağında kalan şarkı biteli çok olmuşken kısık bir in your eyes melodisi yağmura eşlik etmeye başlamıştı bile.
Ön camda kalan su damlalarını fark ettiğinde göz ucuyla şoför koltuğuna baktı Sunhwa. "Bu sefer Donghyuck ya da Jaemin yardım etsin arabayı temizlemene."
Yorgunlukla yükselen sesini umursamamaya çalışarak konuştuğunda Jeno'nun yüzünde oluşan sırıtışı görünce, "Bu koca şey yüzünden kollarım kopuyor." diye devam etti ve önüne döndü tekrar.
Jeno, uzun zamandır sahip olduğu bu siyah pick-up'ın üzerinde en ufak bir toz bile olmasından nefret ettiğinden olsa gerek, her yağmur yağdıktan sonra en ücra köşesine kadar temizlendiğinden emin olurdu. Ne kadar zaman ve enerji harcadığı önemli değildi.
Bazen Sunhwa'dan yardım isterdi ve her ne kadar Jeno zaten büyük bir kısmını halletse de Sunhwa'nın söylene söylene kendisine yardım etmesi hoşuna giderdi.
Jeno anımsadıklarıyla daha geniş gülerek, "Jaemin'i anlarım da Donghyuck? Yardım isteyeceğim en son kişi." diye mırıldandığında yağmurun şiddetlenmesi üzerine sileceklerin hızını arttırdı.
"Donghyuck'un nesi varmış?" Sunhwa kıkırdayarak sordu ancak gelecek cevabı zaten bildiği için tekrardan Jeno'ya baktı.
"O laftan anlamaz beni delirtiyor, biliyorsun," Jeno kısılan gözlerini çok kısa bir süreliğine yoldan ayırıp Sunhwa'nın yüzüne çevirdi, ardından yeniden önüne döndü. "Ayrıca Angelinamı onun ellerine bırakmak gibi bir aptallık yapmam."
