သူအဲ့လိုေျပာလိုက္ေတာ့ ရွင္းသန္႔ကသူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္လာသည္။
"သြား ေဖေဖနဲ႔လိုက္သြား...
ပါပါးပန္းကန္ေဆးဦးမယ္.."
"ဟင့္အင္း လိုက္ခ်င္ဝူး.."
ေနာင့္ သူ႔ပါပါးကိုကပ္ေနတဲ့သားကို အျမင္ကပ္စြာနဲ႔ပဲ ဆြဲဖယ္ကာ ေပြ႕ခ်ီလာလိုက္သည္။
"ပါပါးနဲ႔ေနမွာ ဟင့္ လိုက္ဝူး.."
"ရွင္းသုတေနာင္ ေဖေဖစိတ္ဆိုးေတာ့မွာေနာ္...
ဘာလဲ? သူ႔ပါပါးကိုကပ္ေနတာ...
မင္း အဲ့လိုငိုေနရင္ ဝယ္လာတဲ့မုန္႔ကိုမေကြၽးဘူးေနာ္.."
ေနာင္ေျပာလိုက္ေတာ့ ရွင္းသုတေနာင္တို႔ မီးကိုေရနဲ႔ျဖန္းလိုက္သလိုအငိုတိတ္သြားသည္။
"စားမွာလား ေဖေဖဝယ္လာတဲ့မုန္႔ကို.."
"အြန္း.."
"ဘယ္လို..."
"ဟုတ္..."
ေနာင္ သားရဲ႕ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးကိုငံု႔နမ္းလိုက္ၿပီး TVစင္ေအာက္က မုန္႔ထုတ္ကိုယူလိုက္သည္။
"အလကားမရဘူးေနာ္.."
ေနာင့္စကားမဆံုးေသး ပါးေပၚေရာက္လာတဲ့နႈတ္ခမ္းေသးေသးေလးေၾကာင့္ ေနာင္တို႔ပင္ပန္းတာေတြေပ်ာက္ကုန္သည္။
"ရာရွင္းသန္႔ ဒီကိုလာပါဦး.."
သူေခၚလိုက္ေတာ့ လက္သုတ္ေနတဲ့ရွင္းသန္႔က စူစူပုတ္ပုတ္နဲ႔သူ႔ေဘးမွာလာထိုင္သည္။ သားကိုေပါင္ေပၚတင္ထားၿပီး မုန္႔ေကြၽးထားသည္မို႔ သားကေတာ့ၿငိမ္ေနသည္။ ေဘးနားမွာလာထိုင္တဲ့အကိုပခံုးကေနဖက္လိုက္ေတာ့..
"ဟာ ေနာင္ သားရွိေနတယ္ေလ.."
"သားရွိတာဘာျဖစ္လို႔လဲ?.."
"ေနာင္ကလည္း လႊတ္ပါ.."
"စိတ္ေနတာလား ကြၽန္ေတာ့္ကို.."
"မဆိုးပါဘူး.."
"ဒီေလာက္စူပုတ္ေနတာ မဆိုးဘူးဆိုတာျဖစ္နိုင္လို႔လား..."
ေနာင္ေျပာလိုက္ေတာ့ ရွင္းသန္႔တ္႔တဖတ္လွည့္သြားသည္။
"ေနာင္ကဆူတာကို..."
တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္ေပမယ့္ ေနာင္ေသခ်ာၾကားလိုက္သည္။
ВЫ ЧИТАЕТЕ
ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို မခ်စ္ဘူး...(Completed)
Фэнтезиကိုယ့္ကိုမခ်စ္ဘူး အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာလည္း ကိုယ္ကေတာ့ ေနာင့္ကိုအၿမဲခ်စ္သြားမွာ❣️
Part-37
Начните с самого начала
