My heartless husband

Prologue

Isa lamang akong hamak na mahirap. Isang mahirap na babaeng ibinenta ng kanyang sariling magulang. Hindi ko rin gusto ang magpakasal sa taong hindi ko mahal ngunit wala na akong magagawa.

But in just a few months of being together, I have seen his true nature. Hindi ko kailanman pinangarap na matali sa gaya niyang halimaw. Pero ano ngayon? Minahal ko ang gaya niya. My heart seemed to break as I looked at them both. May sasabihin lang naman akong importante na tingin ko ay makakapagpabago ng turing niya sa akin.

"Klaustyn...." tawag ko sa kanya ngunit matalim niya lang akong tiningnan.

"What do you need?" he said as he kissed the neck of the woman next to him.

"Nakakainis naman ang babaeng ito?! Sino ba yan, Klaustyn?!" iritang sambit ni Cheska. Ang dating girlfriend niya.

Agad akong nainis. "Don't you know me?! I'm his wife! Ako ang asawa ng nilalandi mong lalaki!"

She raised her eyebrow. "But you know kung sino mahal niya, diba? Shut up, bitch!"

Sinabunutan niya ako at halos malaglag na ako sa hagdanan namin. Nagmamakaawa kong tiningnan si Klaustyn ngunit ang kanyang mga mata ay iwas sa akin. Please....help me.

Itinulak niya ako at sa huli ay nahulog ako. Pagulong gulong ako sa hagdanan. Kitang kita ko ang agos ng dugo sa aking binti. I was dumbfounded and could not believe what I saw. Anger flared up in my heart. Ngunit hindi ko kayang pairalin ito ngayong ganito ang sitwasyon ko. Unti unting tumulo ang luha ko. Mabilis silang bumaba ng hagdan.

"Tulungan mo ako, Klaustyn. Please....kahit ngayon lang. Para sa anak mo." nagmamakaawang sabi ko habang hawak ang tyan ko.

Bahagyan nanlaki ang mga mata niya. "What do you mean by that? Buntis ka?"

Tumango ako at humikbi. "Please, dalhin mo ako hospital."

"How can I sure na ako ang ama niyan?" matalim niya akong tinitigan. "Ni wala ngang nangyari sa atin."

I slapped his face. "You fucking bastard! Sayo 'to! Paano mong nasasabi yan? Please, tulungan mo ako."

Yuyuko na sana siya ngunit hinawakan ni Cheska ang braso niya. "Klaustyn... hayaan mo na sya. Hindi mo naman anak yan."

Umiling ako. "No! Anak mo 'to! Believe me! Tulungan niyo ako. Parang awa niyo na..."

Sabay silang umiling. Nagtiim ang bagang ko. Humagulgol ako at hinaplos ang tiyan ko. Baby... laban lang. Kaya 'to ni Mommy. Kumapit ka lang ng mahigpit.

"Umalis kana. Let's divorce. Ayoko na makita ang pagmumukha mo." malamig na sabi ni Klaustyn habang hawak ang bewang ni Cheska.

Nanginginig ko silang dinuro. "Magsisisi kayo na hindi niyo ako tinulungan. Ilulugmok ko kayo sa putikan at wala akong ititirang yaman sa inyo!"

Tumakbo ako kahit mahirap. Iyak ako nang iyak. Baby, kaya mo 'to. Nakarating ako sa pinakamalapit na hospital.

"Doc please. Sabihin niyo, ok lang po ba ang anak ko?" nagmakakaawang sambit ko.

She shook her head like something disappointed her. "I'm sorry, Mrs. Reyal. Wala na ang anak mo."

Umiling ako habang umiiyak. "No! Sabihin mong nagbibiro lang kayo!"

"I'm sorry but that's the truth."

Halos iumpog ko ang ulo ko sa lamesa niya. No! No! Siya na lang ang natira sa 'kin. At ito ang pinakamasakit na nangyari sa buhay ko. Hindi ko matanggap na sa isang iglap lang ay nawala ang aking angel. My baby is... gone.

Hello! Pagpasensyahan niyo na yung mga 'ko na wrong kong inapply pati wrong grammar huhu hindi ko pa po kasi ito naeedit kasi busy pa po ako.

Thank you.