Bulutların Ardına Bak

~ Bölüm 1 ~

Merhaba!!

İyi okumalar dilerim ballı çöreklerim 🫶🏻❤️‍🔥

~ Rüya ~

"İmkânsız dediğimiz bile bir gün gerçek olabiliyormuş..."

Karanlık bir ormanın ortasında tek başıma ağaçların içinde öylece duruyordum. Kendi etrafımda dönerek bulunduğum yere göz gezdirdim. Gördüğüm şeyler ise zifiri karanlık bir orman, birbirinden bağımsız seyrek ağaçlar ve aydınlık bir gökyüzü. Yıldızlar, gökyüzünü normal hâlinden daha fazla aydınlatıyorlardı. Ama nedense ormanı aydınlatmaya güçleri yetmiyordu. Gökyüzüne uzun bir süre bakınca gözlerimi geri kapatmak zorunda kaldım. Çünkü gözlerimi ışık alıyordu. Sağ tarafıma dönüp gökyüzüne baktığımda ise süt gibi bembeyaz dolunay vardı. Şu anın en muhteşem olayı dolunay olabilirdi. Gerçekten de muhteşem duruyordu.

Adımlarımı yavaşça atarak etrafıma bakmaya devam ettim. Yürüdükçe daha dibe battığımı hissediyordum. Sanki karanlık beni içine çekiyor gibiydi.

Benim bu tuhaf yerde ne işim vardı? Anlamıyordum. Nasıl geldim ben buraya? Hem burası da neresi? Kafam o kadar çok karışmıştı ki doğru düzgün düşünemiyordum. Birden ağaçların içinden bana doğru gelen birini gördüm. Her yer karanlık olduğu için kim olduğunu göremiyordum. İçimi nedense bir korku kapladı. Bir an kendimi geri geri giderken buldum.

Bana doğru gelen kişinin kim olduğu hafiften belli olmaya başlamıştı. O kişiyi görünce olduğum yerde durdum. Bu Berattı, onun burada ne işi vardı?

Yanıma gelip durdu ve sadece bana bakıyordu. "Berat?" Dedim. Ses çıkarmadı. Tekrardan "Berat" dedim. Yine ses yoktu. "Neden konuşmuyorsun sevgilim?" Dedim.

Yüzünde çok garip bir ifade vardı. Anlayamıyordum. Pekte iyi gibi gözükmüyordu. Gözleri kıpkırmızı olmuş. Sanki günlerce ağlamış gibiydi.

Yüzümü ellerinin arasına aldı. "Lütfen Ayza onlara inanma tamam mı? Sana yalan söylüyorlar. Ben sana öyle bir şeyi asla yapmam. Seni çok seviyorum sevgilim." dedi. Ben daha bir şey diyemeden yanağımdan öptü ve geldiği tarafa yürüyerek geri gitti. Arkasından bende gittim.

"Neden böyle yapıyorsun Berat? Ne oldu sevgilim? Neyi sen yapmadın? Bizim burada ne işimiz var?" Yine konuşmuyordu. "Cevap versene nereye gidiyorsun Berat?" Dedim.

Tam kolundan tutacakken bir şey oldu. Ben daha neyin ne olduğunu anlayamadan, birden arkamdan biri kollarımı sıkıca tuttu. O kadar sert tutuyordu ki hareket bile edemiyordum. Bir yandan da canım yanıyordu.

"Bıraksana beni!" diye bağırdım ama fayda olmuyordu. Elinden bile kurtulamıyordum. Adam benim 2-3 katım vardı. Berat bana doğru dönüp baktı. Tam gelecekken bir ses tarafından durduruldu.

Sesin geldiği tarafa ikimizde baktık. Az önce ki adam gibi onu da hiç görmemiştim. Biraz ileride durmuş bizi izliyordu. Birkaç saniye sonra adam bana doğru yavaş adımlarla gelmeye başladı. Kaçmak istedim ama olmadı. Adam çok sıkı tuttuğu için kaçamıyordum.

İleride duran adamın elinde bir şey vardı. Dikkatimi çekince daha dikkatli baktım ve gördüğüm şey karşısında şok oldum. Bu bir silahtı! Kalp atışım yükseldi korkum daha çok arttı. Ne yapacağımı bilemedim, başıma gelecek olayları beklemeye başladım. Başka çarem yoktu.