ထိုမ်ွတင္မေက်နပ္ေသးဘဲ သူ႔ခါးကိုေျခေထာက္နဲ႔ခ်ိတ္ကာ လည္တိုင္ကိုကိုက္လာသည္။
"အာ့! ေနာင္ လက္ေမာင္းမွာဒဏ္ရာႀကီးနဲ႔မဟုတ္ဘူးလား..."
ရွင္းသန္႔္႔ ဘယ္လိုမွေျပာမရေနာင္ကကိုက္ၿမဲတိုင္းကိုက္ေနသည္။
"ရွင္းသန္႔္႔ ရွင္းသန္႔္႔ ရွင္းသန္႔ေရ႕..."
အိမ္ေရွ႕ကေန နႏၵရဲ႕အသံေၾကာင့္ ေနာင္ကလည္းရပ္သြားၿပီး ရွင္းသန္႔လ္႔လည္း ထဖို႔ျပင္လုိက္ည္။ သို႔ေသာ္ ထမရဘဲ ေနာင္က အတင္းခ်ဳပ္ထားေလသည္။
"ေနာင္ အျပင္မွာနႏၵေရာက္ေနတယ္ အြန္း..."
နႈတ္ခမ္းကိုနမ္းလာတဲ့ေနာင္ေၾကာင့္ ရွင္းသန္႔ျပန္ထူးလို႔မရဘဲ ေနာင့္ရဲ႕နမ္းျခင္းကိုခံေနရသည္။ ရင္ဘက္ကိုလက္နဲ႔ထုရိုက္ခ်င္ေပမယ့္လည္း ေနာင့္လက္ေမာင္းကဒဏ္ရာကိုထိသြားမွာစိုးတာေၾကာင့္ သူ႔မွာမရုိက္ရက္...
"ရွင္းသန္႔္႔ ရွင္းသန္႔္႔ ရာရွင္းသန္႔္႔.."
"က်စ္ သူမ်ားအိမ္ေရွ႕လာၿပီးေအာ္ေခၚေနတယ္.."
နႏၵရဲ႕အသံထပ္ၾကားမွ ေနာင္ကလႊတ္ေပးလာသည္။ သူ႔ကိုယ္မွာခ်ိတ္ထားတဲ့ေျခေထာက္၂ေခ်ာင္းကိုဖယ္ေပးၿပီး...
"သြားလိုက္ ခင္ဗ်ားကိုမေတြ႕ရရင္ေသေတာ့မယ္အတိုင္းပဲေအာ္ေခၚေနတာ..."
ရွင္းသန္႔ပါး၂ဖက္နဲ႔လက္ပြတ္လိုက္ၿပီး ကိုက္ရာေတြေျပေအာင္လုပ္လုိက္သည္။
"ေနာင့္ ကိုယ့္ပါးကိုဘာလို႔ကိုက္တာလဲ? နာလိုက္တာ.."
"သြားယားလို႔ကိုက္တာ ဘာျဖစ္လဲလို႔လဲ?.."
အဲ့လိုရလား ကိုယ္လည္းေနာင့္ကိုသြားယားလို႔ဆိုၿပီး ကိုက္ျပစ္လိုက္ခ်င္တယ္...
"သြားသြာ ခင္ဗ်ားသူငယ္ခ်င္းေအာ္ေခၚေနတာ လိပ္ေခါင္းထြက္ေတာ့မယ္..."
ေနာင္ကလည္း သြားခိုင္းေနတာေၾကာင့္ ရွင္းသန္႔လည္း ကုတင္ေပၚကေနကုန္းထလိုက္သည္။ လူကမိုက္ခနဲျဖစ္သြားၿပီး ရွင္းသန္႔နံရံကိုလက္နဲ႔ကိုင္ထားလိုက္ရသည္။ အိပ္ေရးလည္းမပ်က္ဘဲ လူကမူးရိပ္ရိပ္နဲ႔ျဖစ္ေနသည္။ အသက္ကိုဝဝရွဴၿပီးမွ အျပင္ထြက္လာလိုက္သည္။
YOU ARE READING
ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို မခ်စ္ဘူး...(Completed)
Fantasyကိုယ့္ကိုမခ်စ္ဘူး အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာလည္း ကိုယ္ကေတာ့ ေနာင့္ကိုအၿမဲခ်စ္သြားမွာ❣️
Part-25
Start from the beginning
