အပိုင်း၁၇

Start from the beginning
                                    

"......"

"အဲ့ဒီတုန်းက မင်းကခဏလေး သတိမထားပဲ ပြောမိ
လိုက်ပေမဲ့...မင်းရဲ့ မျက်နှာက ငါမသိတဲ့ အခြားတစ်ယောက်အတိုင်းပဲ...
မင်းရဲ့မျက်လုံးတွေထဲမှာ မြတ်နိုးမှုတွေအပြည့်ပဲ...ပြီးတော့ ငါကတောင် မင်းကိုအရှုံးပေးရလောက်တဲ့အထိ ပိုင်ဆိုင်လိုစိတ်တွေမင်းမှာအပြည့်ဘဲ...မင်းရဲ့ ပိုင်ဆိုင်လိုစိတ်က ငါကငါ့မိဘတွေဆီက ရချင်နေတဲ့ စားမကုန်တဲ့ အမွေတွေကို ပိုင်ဆိုင်ချင်စိတ်ထက်...အဆပေါင်းများစွာသာလွန်းနေတယ်လို့ ငါထင်တယ်...ဒါတောင် မင်းက ဒီ အရွယ်လေးနဲ့ဒီလောက်ဖြစ်နေတာ နောင်နှစ်တွေကြာသွားရင်တော့ မင်းရဲ့ကော အစားမတွေးဝင့်စရာပဲ...
ပြောရင်းနဲ့ ဖင်တောင်ကြိမ်းတယ်... တကယ်တည်းမှ...မင်းမဟုတ်မှ... ငါ့လို ဆိုက်ကို ဖြစ်နေတာတော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်...လျှိုထားတာလားငါ့ကို..."

ထိုစကားကြောင့်ကျိုးယွင်က လုရှောင်းရဲ့ ခြေထောက်ကို တစ်ချက် ခပ်ပြင်းပြင်းကန်လိုက်ပြီး
မကျေနပ်စွာ ပြန်ပြောလေသည်။

"ခွေးကောင်လုရှောင်း...တော်တော့် အဓိပ္ပါယ်မရှိတာတွေလာမပြောနဲ့...ငါကမင်းလို အမွေတွေကိုမတရားမက်ပြီး ညီအကိုချင်းတောင် ပြန်​လုနေကြတဲ့ ဆိုက်ကို ညီအစ်ကို မဟုတ်ဘူး...အရေးမပါတာတွေ လာမပြောနဲ့..."

လုရှောင်းက သူ့ကို မျက်လုံးပြူးကြည့်လာကာအသံတိုးတိုးဖြင့်

"ငါ့ လီးတဲ့မှ တိုးတိုးပြောစမ်းပါ...သူများတွေကြားကုန်လို့ ကွိုင် တက်နေအူးမယ်...ငါက မင်းကို မင်းငါ့ကို ယုံကြည်အောင် အမှန်တရားကို ပြောပြယုံပဲ..ငါက အဲ့လောက် မဆိုးဘူးဆိုတာ မင်းအမြင်ပဲမဟုတ်လား...မင်းကအဲ့လို ဖြစ်မနေရင်တောင်...ငါ့ အကြောင်းကိုတော့ တိုးတိုးပြောစမ်းပါ...ငါက မင်းကို မင်းနဲ့ငါ့ကြားမှာ စည်းမရှိအောင် ငါ့အကြောင်းပြောပြတာ..ပြီးတော့...ငါက ကုသမှု ခံယူမှာပါ...မင်းမစိုးရိမ်နဲ့..."

ကျိုးယွင်က ဂရုမစိုက်သလို အမူအရာဖြင့်

"သေလိုက်လေ...ဒီ နေရာမှာတင်ချက်ချင်း"

"နိုး... သေလို့မရသေးဘူး...ငါ မင်းရဲ့ကောကိုမြင်သွားချင်သေးတယ်...လောလောဆယ်တော့ မသေခိုင်းနဲ့ဉီး..."

Love of an idoit  အရူးတစ်ယောက်ရဲ့အချစ် [Ongoing]Where stories live. Discover now