Prozą owiane
Tłamszące nadmiarem
Wszechobecnych
Lustrzanych sentencji
W kierunku u źródła
Uczuć następujących
Wśród nas
Przez wieki
A my jedynie jak marionetki
W ich Instynktu sznureczki
Splątani przekazujemy
Te same problemy
Figurek z marnej materii kolejnym
Jako nabytek, pierwotny grzech
U rozgrzeszenia
Jedynie ku bram własnego sumienia
