"အဝတ္အစားအျမန္လဲ...
အေအးပတ္လို႔က်ဳပ္ေဆးဖိုးကုန္ဦးမယ္..."
ေျပာၿပီး ေနာင္ကထြက္သြားသည္။ ေနာင္ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ ရွင္းသန္႔စိတ္ထဲမွာ ေနာင္ကသူ႔ကိုစိုးရိမ္လို႔ေျပာေနတာလို႔မွတ္ယူသည္။
_______________________________
"ကိုရွင္းသန္႔အိမ္ကိုမလြမ္းဘူးလား..."
"ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ?နီလာရယ္...
တခါတေလေတာ့လည္းလြမ္းတာေပါ့...
ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ေနာင့္ေဘးမွာေနရတာစိတ္ခ်မ္းသာတယ္..."
နီလာကန္စြန္း႐ြက္လာခူးရင္း ရွင္းသန္႔နဲ႔စ္႔နဲ႔စကားေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္။ နီလာကလက္ဖက္သုပ္ပန္းကန္ကိုပါယူလာတာေၾကာင့္ ရွင္းသန္႔နဲ႔စ္႔နဲ႔စကားေျပာရင္း ေရေႏြးပါေသာက္ေလသည္။
"အဲ့လိုၾကားရေတာ့ ကြၽန္မဝမ္းသာပါတယ္...
ေနာင္ေနာင္ကအေျပာမတတ္ေတာ့ ကိုရွင္းသန္႔စိတ္မဆိုးပါနဲ႔...
သူကအဲ့လိုပဲ အေျပာသာမေကာင္းတာ သေဘာေတာ့ေကာင္းပါတယ္...
တစ္ေယာက္တည္းေနလာရေတာ့ စကားတစ္ခြန္းကိုေျပာလိုက္ရင္ေကာင္းသလား မေကာင္းသလားဆိုတာ သူမစဥ္းစားဘူး စြတ္စြတ္ေျပာတာ..."
"အင္း..."
"ေနာင္ေနာင္က မိသားစုကိုအရမ္းခင္တြယ္တာ...
သူ႔အေမနဲ႔အဲ႔အစ္မမရွိေတာ့ကတည္းက သူတစ္ေယာက္တည္းရုန္းကန္လာခဲ့တာ...
အဲ့အခ်ိန္ကတည္းက သူ႔မွာအရယ္အၿပံဳးေတြေပ်ာက္သြားခဲ့တာ ကြၽန္မတို႔ကိုေတာင္ သိပ္အေခၚအေျပာလုပ္ခ်င္တာမဟုတ္ဘူး...
ေနာက္မွကြၽန္မတို႔အတင္းလိုက္ေျပာလို႔ ျပန္ေခၚေျပာတာ..."
"ေၾသာ္..."
"ကိုရွင္းသန္႔စေရာက္ကတည္းက ေနာင္ကပံုမွန္ျပန္ျဖစ္လာတယ္လို႔ကြၽန္မထင္တယ္...
ကြၽန္မေျပာခ်င္တာက သူစိတ္ေရာဂါရေနတာလို႔ေျပာခ်င္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္...
သူ႔ပင္ကိုယ္စရိုက္ကိုက ေကာင္းခ်င္လည္းခ်က္ျခင္း ဆိုးခ်င္လည္းခ်က္ျခင္း စိတ္မမွန္ဘူး...
သူ႔ေရွ႕မွာအဲ့လိုသြားေျပာၾကည့္ ကြၽန္မကိုတစ္ခုခုနဲ႔ေကာက္ထုမွာ..."
"ဟက္..."
"ျဖစ္နိုင္ရင္ ကိုရွင္းသန္႔ကိုေနာင္ေနာင့္အနာကေနထြက္မသြားေစခ်င္ဘူး ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္နဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္.."
YOU ARE READING
ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို မခ်စ္ဘူး...(Completed)
פנטזיהကိုယ့္ကိုမခ်စ္ဘူး အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာလည္း ကိုယ္ကေတာ့ ေနာင့္ကိုအၿမဲခ်စ္သြားမွာ❣️
Part-18
Start from the beginning
