ေရပါတခါတည္းခ်ိဳးလိုက္ခ်င္တာေၾကာင့္ ေနာင္ၿပီးမယ့္အခ်ိန္ကိုလွမ္းေခ်ာင္းၿပီး အျပင္ကိုထြက္လိုက္သည္။ သူထြက္လာတဲ့အခ်ိန္ ေနာင္ကထမင္းအိုးတည္ေနသည္။ ရွင္းသန္႔လ္႔လည္း အက်ႌကိုအျမန္ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေရအိုးနားသြားလိုက္သည္။ တလွမ္းခ်င္းလွမ္းလိုက္တိုင္း နာက်င္မႈမေျပာတတ္ေအာင္ပင္။
ရွင္းသန္႔ထြက္သြားတာျမင္လိုက္တာမို႔ ေနာင္လည္းေသခ်ာလိုက္ၾကည့္ေနသည္။ အက်ႌခြၽတ္လိုက္တာမို႔ ေနာင္မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။ ရွင္းသန္႔အ္႔အက်ႌခြၽတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ျမင္ရတဲ့အနီစက္ေတြေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းပင္အျမန္ကုန္းထလိုက္သည္။
"ဟာ ရာရွင္းသန္႔္႔ ခင္ဗ်ားဘာလုပ္ေနတာလဲ?.."
"ေနာင္....
ကိုယ္ေရခ်ိဳးေနတာေလ.."
ေနာင္ေရာက္လာတာမို႔ ရွင္းသန္႔ကိုယ္ကိုလက္နဲ႔ကာထားကာ ေျပာလိုက္သည္။
"က်ဳပ္ကိုက်ရွက္ေနတယ္...
ခင္ဗ်ားအခုလိုထြက္ခ်ိဳးေနတာက် မရွက္ဘူးလား လူသြားလူလာေတြနဲ႔ကို..
က်စ္ က်ဳပ္ကာေပးထားမယ္ ျမန္ျမန္ခ်ိဳး.."
"အင္းအင္း..."
ေနာင္က သူနဲ႔မလွမ္းမကမ္းမွာရပ္ေနသည္။ ရွင္းသန္႔လ္႔လည္းအျမန္ခပ္ခ်ိဳးလိုက္ၿပီး အိမ္ထဲကိုအျမန္ေျပးဝင္လိုက္သည္။
"ေမေမ့! ဘုန္း! အာ့!.."
"ရာရွင္းသန္႔္႔ ဘာျဖစ္တာလဲ?.."
ရွင္းသန္႔တ္႔တစ္ေယာက္အိမ္ထဲေျပးဝင္ရင္း ေရနဲ႔ေခ်ာ္ကာ ဖင္ထိုင္ရက္ျပဳတ္က်ေလသည္။
"ေနာင္ ဝင္မလာနဲ႔ဦး .."
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ? အင္..."
ပုဆိုးလည္းကြၽတ္ေနၿပီး လူကလည္းထမရထိုင္မရျဖစ္ေနတဲ့ရွင္းသန္႔ကိုေၾကာင့္ ေနာင္ေျခလွမ္းေတြရပ္တန္႔သြားသည္။
"မလာပါနဲ႔ဆိုတာကို..."
"ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ျမန္ျမန္ေျပးဝင္တာလဲ?...
အခုေတာ့ ေခ်ာ္လဲၿပီမလား.."
ေနာင္ကေျပာၿပီး ေပြ႕ခ်ီလာတာမို႔ရွင္းသန္႔မ်က္နွာကိုဝွက္ထားလိုက္သည္။
"ဘယ္နားနာသြားေသးလဲ?.."
"ရတယ္ ကိုယ္ဘာမွမျဖစ္ဘူး..."
YOU ARE READING
ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို မခ်စ္ဘူး...(Completed)
Fantasyကိုယ့္ကိုမခ်စ္ဘူး အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာလည္း ကိုယ္ကေတာ့ ေနာင့္ကိုအၿမဲခ်စ္သြားမွာ❣️
Part-18
Start from the beginning
