50 (Epilogue)

89.9K 8.6K 1.1K
                                    


ခေရပင္ေအာက္မွာ မတ္တပ္ရပ္ပီး ထြက္ခြာသြားတဲ့ ကားေနာက္ပိုင္းေလးေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ အခ်ိန္ထိ သက္ပံု ၾကည့္ေနမိသည္။ ကိုေလးက သီခ်င္းဆိုျပီးလို ႔
ညတြင္းခ်င္းျပန္သြားေလသည္။
အႏုပညာရွင္တစ္ေယာက္အေနနဲ ့
တျခား အလုပ္ေတြ ရွိေသးတယ္ဆိုတာ
နားလည္ေပမဲ့ သက္ပံု မျပန္ေစခ်င္ေသးပါ။

"မငိုပါနဲ ့သက္ပံု ရယ္ ။ ဝမ္းသာလို ႔က်တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ခင္ဗ်ား မ်က္ရည္က်တာေတာ့
ကြၽန္ေတာ္ တကယ္မျမင္နိုင္ဘူး။
ၿပီးေတာ့ ကိုေလးက မွာခဲ့တယ္ ။
ခင္ဗ်ား ကို တသက္လံုး ၿပံဳးရယ္ေနတာပဲ
ျမင္ခ်င္တယ္တဲ့ ။ "

ေကာင္းခ်ီစကားေတြေၾကာင့္ သက္ပံု
ငိုရင္းၿပံဳးမိသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့
ကိုေလး သူတို ႔နွစ္ေယာက္ကို
လက္ခံသြားခဲ့ေလၿပီ။

မ်က္ရည္က်တယ္ဆိုရင္ေတာင္ သက္ပံု ေပ်ာ္လြန္းလို ႔ပါ။
ဒါဟာ ေကာင္းခ်ီ အတြက္
သက္ပံု လုပ္ေပးနိုင္တဲ့ တခုတည္းေသာ အသိမွတ္ျပဳ ျခင္းေလးသာ။

ကိုေလးက ကားေပၚတက္ခါနီးမွာ

"မင္းတို ႔ နွစ္ေယာက္ လံုးကို အသိမွတ္ျပဳ
ဖို ႔ငါ့ဖက္မွာ အေတာ္ႀကီး စဥ္းစားခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ သက္မင္းပံု.... လူဆိုတာ
ကိုယ့္ဖူးစာနဲ ့ကိုယ္လာၿပီးသား။
မင္းဘဝကို မင္းပိုင္တာမို ႔လို ႔ ငါမတားေတာ့ပါဘူး ။ မင္း စိတ္လြတ္လက္လြတ္ေပ်ာ္နိုင္ပါတယ္သက္မင္းပံု  "
ဆိုပီး သက္ပံုတို ႔နွစ္ေယာက္ကို ေျပာသြားခဲ့သည္။

ေကာင္းခ်ီကေတာ့ ထိုစကားကိုပင္ ဆု
တစ္ခုလို ႔ထင္မွတ္ကာ ေပ်ာ္ေနရွာသည္။
ကိုေလးကို သက္ပံု စိတ္ရင္းအမွန္နဲ ့
တကယ္ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
ေကာင္းခ်ီက ေရႊေငြ ေတြထက္
ကိုေလး ဆီက လက္ခံတယ္ဆိုတဲ့စကားကပိုပီး အဖိုးထိုက္တန္လို ႔ခံစားေနရမယ္ဆိုတာ သက္ပံု သိ၍ပင္။

"ငါ့ကို ဘယ္ခ်ိန္ထိ ခ်စ္မွာလဲ ေကာင္းခ်ီ"

မ်က္ရည္သုတ္ေပးေနရွာတဲ့ ေကာင္းခ်ီ လက္ေတြသည္ သက္ပံု စကားေၾကာင့္
ရပ္တန္ ႔ကုန္သည္။
မ်က္ရည္စ ကအစ အျမတ္တနိုး သိမ္းဆည္းေပးေနသူသည္ စကားေတြအမ်ားႀကီး
ေျပာမေနပဲေတာင္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာက
သူ ႔အလိုလို ေပၚလြင္ေန၏။

အခ်စ္နဲ ့တံငါကုန္းရြာ(အချစ်နဲ့ တံငါကုန်းရွာ  )(completed)Where stories live. Discover now