ရင်မှာ ပျိုးတဲ့ ဆူး,ရင္မွာ ပ်ိဳးတဲ့ ဆူး

မကြွေနိုင်တဲ့ကြယ်;မေႂကြနိုင္တဲ့ၾကယ္

မနက်ခင် အာရုံနိုးထချိန်မှာ
မင်းတွေ့ချင်တာ ကိုမဟုတ်ဘဲ
အပူတွေဘဲပေးတတ်သည့်
မင်းမောင် ဆိုတဲ့ကောင်ဘဲ
လား....

"ကလေး...
မျက်နှာသစ်တော့ ဆန်ပြုတ်
သောက်ရအောင်နော်...
ပြီးရင်ဆေးသောက်ရမယ် "

"ဟုတ်...."

ကလေငယ်ခြုံထားသည့်
ဆောင်ကို ဖယ်ခွာပေးလိုက်
သည် အပြာအောင် အနွေး
ဆွယ်တာ လက်ရှည်တစ်
ထည်သာ ဝတ်ထားသည့်ကလေး.ငယ်ရဲ့
​​ဖြူဖွေးသွယ်လျသည့် ပေါင်
သားတွေက အထင်းသာ..
သူရဲ့ ဒူးနှစ်ခူကိုပူးပြီး
အောက်လက်လျှိုပြီး
ေပွ့ဖို့လုပ်လိုက်တော့....

"ဟို ရပါတယ်
ကျနော် လမ်းလျှောက်နိုင်
ပါတယ်.."

ကလေးငယ်ဟာ စျာန်ရဲမာန်
ရဲ့ လက်ကို ချက်ချင်းဖယ်
ချကာပြေားလာသည်...

"အ့ဆို ကို ဒီမှာဘဲစောင့်နေ
မယ်..."

ခူးဆွတ်မောင်ဟာ ခပ်ယိုင်ယိုင်
နဲ့ ဆက်ရက်ရှိသည့်ရေချ်ုးခန်း
အိမ်သာ အခန်ဘက်သို့
လျှောက်လမ်းလေသည်...

တစ်လမ်းလှမ်းတိုင်း ခေါင်းရဲ့
မူဝေခြင်းဟာ စတင်လာခဲ့သည်..

ေမာင်က လွဲပြီး မိမိ ခန္ဓာကိုယ်
ကို မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှ
ထိအတွေ့ကို မကြိုက်တာလည်း
ပါသည်...

"ရရဲ့ ကလေး..."

"ဟုတ် ကိုစျာန် အ့မှာဘဲ
စောင့်နေပါ..."

မောဟိုက်တဲ့လေသံနဲ့ ပြောလာ
သည့် ခူးဆွတ်မောင်ကို
ကြည့်ရင်းနဲ့....

မလွှတ်ချရဲ့ခဲ့တဲ့ အရာတွေ
ကျကွဲမှာဆိုးသလားကလေးငယ်

မင်းက ဘဝတစ်လုံးနဲ့ရင်းပြီး..
လူတစ်ယောက်အတွက်
ကမ္ဘာတစ်ခုကို တည်ဆောက်ပေး
ချင်နေတုန်း....

ကိုကတော့ မကြွေပေးနိုင်တဲ့
ကောင်းကင်ယံမှ
ကြယ်တစ်လုံးထံမှာ ထပ်ခါထပ်
ခါ ဆုတောင်ရဦးမယ်...
တဆိတ်တဆိတ်နဲ့အလှမ်းဝေးနေ
သည့် မင်းရဲ့ ကျေားပြင်လေး
ကိုငေးရင်းပေါ့....

ညအခါမှာသာတဲ့လကို ခုန်ခုန်
လှမ်းနေသည့်တစ်ယောက်ဟာ
လမင်းကို ပိုင်ဆိုင်ချင်ခဲ့သလား