P Y R R H O S

CHAPTER 07

Bamidele's POV

I'm still restless. I knew he had a problem, he just didn’t really want to tell me. Is his problem too deep for him to tell me?

"Ehem ehem!" Napatingin naman agad siya sakin.
"W-what?" Iretable niyang tanong. 'kala mo siguro di ko nahahalata. Di talaga kita titigalan hangga't di mo sinasabi sakin. Tinitigan niya agad ako, ang ganda talaga ng mga mata niya.
Ilang minuto rin kami nagtitigan. Arghh! Di ba talaga 'to magpapatalo?

Di ko na kaya.

"Fine!... Panalo ka na!" Sabi ko sa kanya sabay subo ng bacon. Napairap na lang ako sa kawalan.

After we ate, Pyrrhos immediately invited us to take a walk, of course I agreed immediately. I just agreed instead of just hanging out here all the time. When we arrived in town Pyrrhos was obviously amazed. Para siyang bata tsk.

Habang naglalakad kami ay turo naman ng turo si pyrrhos ng mga pagkain dito. Actually, ngayon palang ako nakakain ng street foods. Everywhere Pyrrhos and I land. While we were walking, a shop caught my attention. I immediately looked at Pyrrhos, he needed it. Hinila ko agad siya at papunta na sa Manic Panic shop.

Pumasok na agad kami at may isang babae naman na nag-assist sa'min. Pinahintay ko muna saglit si Pyrrhos at ako na lang mamimili ng bibilhin.

I first chose the hair color 'Blue-After Midnight' and next I took the Contact lens 'Cheerful blue' at mga iba pang kagamitan. Pagkatapos namin mamili dun ay napadaan naman ako sa kaibigan ng mama ko si Tita Lai.

"Oh Bamidele inaanak? What are you doing here?" Tanong niya.
"Ah... Nagbakasyon lang po ako dito tita." Sabi ko habang nakangiti mukhang napansin niya 'ata na may kasama ako. Pinagmamasdan niya ito.

"Ahmmm... Bamidele nobyo mo ba yun?" Napakunot naman ang noo ko dahil sa tanong niya.
"Ano tita?Oh no tita! He is just my friend. I'm sure, malalagot ako kay dad." Pagtatangi ko.
"Pero ang gwapo niya, ah." Bulong ni tita. Hayyst!

"O nga pala, anong sadya mo?" Biglaang tanong niya.
"Kasi nga tita, I need a brush for painting and other things." I said. Mukha naman'g nagtataka siya.
"What will you use it for?"

"Because tita, I'm here to practice painting." Sabi ko.
"Nagmana ka talaga sa iyong ina. O sya, hintayin mo ako dito ikukuha ko lang yung kakailanganin mo." Matapos niya yung sabihin ay umalis na siya. Puro painting din itong shop ni tita lai.

"Who is she?" Biglaang tanong ni pyrrhos.
"Kaibigan ni mom." Sabi ko. "Tara upo muna tayo dito." Yaya ko sa kanya.

While we were waiting, Pyrrhos suddenly told a funny story, kahit di naman nakakatawa support lang. Pyrrhos and I have been talking for a few minutes but it's been a while since tita came back, what could have happened to her? We just continued talking to Pyrrhos, he was even more entertaining.

Kala ko puro na lang sakit sa ulo paparanas niya sakin, pasaway rin kasi.
We didn't realize that someone was in front of us.

"Ang saya niyo, ah." Si tita na pala. Antagal naman niya nakabalik.
"Oh tita. Kanina pa po ba kayo riyan?" Sabi ko at tumayo agad kami ni pyrrhos.
"Just recently. I'm sorry I've been waiting for you for a long time because I've been looking for it above." Sabi niya. "Bamidele?"

"Tita?" Sagot ko.
"Sino ba 'yang gwapo mong kaibigan? Kaibigan nga ba?" Tanong ni tita habang naniningkit ang mga mata.
"Ahhh... Tita si pyrrhos, pyrrhos si tita lai mom's childhood friend."

Inabot agad ni tita ang kamay niya para makipag shake hands pero mukhang nagdadalawang si Pyrrhos. Jusmeyo nman oh. He will even embarrass me with tita lai. Pati ba naman si tita nagdadalawang isip pa siya? O baka naman, di niya alam? Tinapik ko na lang ang kamay ni tita na puno ng pagtataka ang kanyang mukha.

"Ahmmm tita mauna na po kami. Ito po pala yung bayad, thank you po." Sabi ko at lumabas na kami sa shop ni tita lai. Nung nakalayo na kami sa shop niya ay agad ko naman pinagsabihan si pyrrhos. Loko-loko talaga.

After we walked around again, we also went to the restaurant because it was going to be night. Kaunti lang ang inorder namin'g pagkain dahil nagmamadali na kami malayo pa naman yung uuwian namin tapos baka traffic naman sa daan. After we ate, I just left the payment on the table and we left.

Habang nag-aabang kami ng taxi ay tingin ng tingin samin yung mga tao. Problema nila? I looked at pyrrhos, he was also looking at me so I immediately avoided him. Hinubad niya yung itim niya na jacket and... He put it on me, what did he eat?well, nakalimutan ko.

Kaya tiningnan ko siya ng puno ng pagtataka. "T-teka? Ano bang ginagawa mo?" Tanong ko sa kanya.
"Don't be artistic. It's getting cold." Sabi niya at niyakap ako. Nararamdaman ko ang init ng katawan niya. W-wait? Am I blushing? Bat parang lumalamig?

"Bamidele! Are you deaf? Hop on!" Teka? San na sya? Pagtingin ko sa harapan, Hayup ang putik! Nakasakay na pala! Bwisit 'to! Sumakay na lang rin ako. Padabog kong sinirado ang pinto at lumarga na si Manong driver.

"What's that face?" Abaaa!May gana pa 'tong magtanong.
"Manahimik kang leche ka!" Sigaw ko sa kanya. I don't care if anyone can hear us.
"Galit ka?" Bwinibwiset ata ako nito eh!

"Bakit? Di ba halata!" Sigaw ko ulit sa kanya yun naman ang ikinagalit ng driver samin.
"Miss, kong mag aaway lang kayo bumaba na lang kayo." Sabi ni Manong.
"Pasensya na po." Sabi ko at tiningnan ko ng masama 'tong kasama ko at tinuon ko na lang ang sarili ko sa labas.

Hamak mo inisahan ako! Kunwari pang pa gentleman-gentleman, iiwan rin pala ako! Sarap suntukin eh! Thanks to him, I regret it when his handsome face looks ugly because of my punch.

Tiningnan ko siya ulit, seryosong nakatingin sa daan. What is he thinking?It seems like deep thinking. Mmm... Bahala siya sa buhay niya. Inisahan niya ko!