Doğmak, yaşamak ve ölmek... Aslında her canlının başından geçen üç temel olaydır. Kaderlerinde yazılanlardan sadece bu üç olay asla ama asla değiştirilemezdi.
Diğer tüm şeyler ise bana göre değişebilirdi...
Mesela kötülük? Yaptığımız kötülükleri hep...
🌙 Bebitolar sınavlar anca bitti kafamı anca toparlayabildim içime sinen bir bölüm oldu gibi gibi emin değilim aslında yorumlarınızla beni aydınlatırsanız çok sevinirim 💋
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Azrail, yaşamın son dansını bekler; ölüm ise ruhun melodisini sonsuzluğa taşır.
⚜⚜⚜
Tavanın beyaz pürüzsüz yüzeyinde dalgalanan güneş ışıkları, yarım açık perdelerin arasından usulca sızıyordu. Uyanalı neredeyse yarım saat kadar olmuştu, yanımda sırtını bana dönük şekilde uzanan Lucifer tuhaf şekilde telefonuyla uğraşıyordu. Sanırım mobil savaş oyunlardan birini oynuyordu.
Üstümde ki kalın yorganı ayaklarımla itekleyip yataktan doğruldum. Hazırlanıp hastaneye gitmem gerekiyordu. Doğruca banyoya geçip saçımı başımı düzelttikten sonra giyinme odama geçtim, her zaman ki saten bordo gömleklerimden birini alıp kumaş siyah pantolonumu giyinirken Lucifer da mutfağa geçmişti.
Pantolonumun düğmesini kapatırken mutfağa doğru uzandım. "Ne yapıyorsun?" Lucifer yeni doldurduğum buzdolabıma kafasını sokmuş bir şeyler tıkınıyordu. "Kahvaltı yapıyorum!" dedi ağzı dolu olduğundan sesi boğuk çıkmıştı. Sırıtarak yanına geldim, salam yiyordu.
"Cehennemin Hükümdarı kahvaltı niyetine aç bitir salam mı yiyor cidden?"
"Ne yememi istersiniz Azrail Hanım, Kayra'nın insan ruhunu mu?"
Kaşlarımı çatıp şaşkınlıkla 'sen ciddi misin?' bakışlarımdan yolladım. Lucifer ise gülüp ağzına son salamı da atarak dolabı kapattı. "Bu arada ne yapmayı planlıyorsun meleğim" duraksayıp tek kaşını kaldırdı. "Yani Kayra hakkında ne yapacaksın?" diye kendini tamamlayarak devam etti. Bense çoktan üstümü giyinmiş işe gitmek için nereye fırlattığımı çözemediğim kot ceketimi arıyordum.
Lucifer gömleğimin yakasına uzanıp zaten düzgün olan gömleğimi elinin tersiyle düzeltti.
"Bu insan işi, Kayra ve diğer şeyler... Bana her şeyi anlatmamışsın gibi hissediyorum meleğim?"
Bende onun gibi kaşlarımı çattım. Doğrusu bende bu iş olayından sıkılmaya başlamıştım ancak ben Lucifer gibi Tanrı'nın beni Dünya'ya sürgün ettiğini düşünmüyordum. En azından düşünmek istemiyordum. Buraya bir görev için geldim ve o bu görev Kayra ile o hastane arasındaydı, tabi birde ilaç şirketi.
Ellerimi ceplerime geçirip omuz silktim. "Senin melek güçlerin var ve istediğin zaman para bulabiliyorsun ama benim işe gidip kendi paramı kazanmam lazım Luci!" alayla gülüp mutfaktan çıktım. Kot ceketim neredeydi?
Lucifer peşimden büyük adımlarla gelip önüme geçti. "Saçmalama ben buradayım en azından ben buradayken işe gitme!" Ellerini iki yana açarken ceketimi tam arkasında ki koltukta durduğunu fark ettim. "Evinin direği olabilirim!"
