Doğmak, yaşamak ve ölmek... Aslında her canlının başından geçen üç temel olaydır. Kaderlerinde yazılanlardan sadece bu üç olay asla ama asla değiştirilemezdi.
Diğer tüm şeyler ise bana göre değişebilirdi...
Mesela kötülük? Yaptığımız kötülükleri hep...
Medya hayalimde ki Lara Gökyüzü Şimdilik gerçek bir karaKterini bulamadım varsa aklınızda birileri buraya yazabilirsiniz👯
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⚜⚜⚜
Bedenimde ki tüm uzuvlar kulak tırmalayan ses eşliğinde gerildi. Dalgın ve düşünceli bakışlarım anında değişirken yaslandığım masadan hızla doğruldum. Üçlü morg ünitesinin sadece tek bir katı doluydu ve seste tam olarak oradan gelmişti. Ölüm Meleğini şaşırtmak ya da ürkmesini sağlayacak çok az şey vardı, o çok az şeyden biride şu an yaşanıyordu.
İnsan bedenimi zorla hareket ettirerek ünitenin orta katının kapağını yavaşça kaldırdım, Cengiz Karakan'ın şişmiş ve çürüyen bedeni öylece duruyordu. Daha önce hiç duymadığım kalın erkek sesi ise zihnimde konuşmaya devam ediyordu.
'Yardım... et... Gerçekleri görmesine... yardım et.'
Deliriyor muydum? Kaşlarımı çatarak yutkundum boşta kalan sol elimle ölünün yumuşamış derisine hafifçe dokundum. Parmak uçlarım beden ile temas ettiği an nefesim ciğerime sıkıp kaldı, öyle ki gergin bedenim bile hissettiğim elektrik akımıyla yalpaladığın parmaklarım hala cesedin üstündeydi. Göz bebeklerim kararırken ayakta durmak bile çok zordu, elektrik akımı beynime kadar ulaşıp vücudumun kontrolünü yitirmemi sağladı. Bacaklarım daha fazla dayanamayıp hissizleştiğinde nefes nefese yere düştüm.
Parmaklarım, ölü bedenle teması kesilirken elektrik akımı da yok olmuştu. Elimle göğsümü tutup derin derin nefes alarak ayağa zorla kalktım. Sırtımı soğuk duvara yaslarken az önce yaşanılanları düşünüyordum. Tanrı, beni buraya gönderirken tüm güçlerimi almıştı ama az önce yaşadığım, hatta gördüğüm şeyler... normal bir insanın yaşayacağı türden şeyler değildi.
Gözlerim hala ünitenin açık kapağındaydı. Ağzımdan aldığım derin nefeslerle birlikte açık morg ünitesinin kapağını sertçe kapadım. İki metalin birbirine çarpma sesi tüm odada yankılandı, neredeyse koşarak odadan çıkıp hemen karşımdaki dinlenme odasına girdim. Kalbim sertçe göğüs kafesimi yumruklamaya devam ediyordu sanırım Ölüm Meleğini korkutmayı başarmışlardı.
Gözlerimi kapatıp kendime gelebilmek için biraz bekledim. Geçen 2 dakikanın ardından kilitli dolabıma yönelip içinde ki eşyalarımı aldım, etrafa son kez bakıp her şeyi aldığıma emin olduğumda hızlı adımlarımı asansöre yönlendirdim. Arka cebime koyduğum telefonu elime alıp saate baktım. Saat 07.35'i gösteriyordu dün geceden beri ayaktaydım belki de duyduğum o erkek sesi tamamen bir hayaldi?
Asansör gelirken dalgın bir biçimde asansöre binip kartımla beraber 0. Kata bastım.
"Ne saçmalıyorum ben? Resmen 6 ayda insana dönüştüm!" kendi kendime hayıflanıp dişlerimi birbirine bastırdım. Duyduğum erkek sesi gerçekti o bedene dokunduğumda gördüğüm karman çorman görüntülerde aynı şekilde.
