Wszystko zaczęło się spokojnie, w jednym z wielkich królestw ,, Beast '' panowała wiosna, wszędzie było pełno zieleni, pięknego śpiewu ptaków, wiele zwierząt z matkami; wszędzie pachniało przyjemnym zapachem młodej trawy...W mieście było słychać muzykę grajków, tupot tańczących stóp, śmiech, śpiew oraz z każdej karczmy wypływała woń owocowego piwa z którego to królestwo słynęło dane królestwo.
Panowała ideala atmosfera.. aby uciec w końcu z ogromnego zamczyska w środku miasta, przynajmniej tak sądził młody książe Kudo, ostatni z pokolenia królewskiego Kuang. Książe postanowił aby wykonać ponowną próbę swojej ucieczki z okna starej komnaty w której jest zamknięty, gdyż zdążył znaleźć starą linę wyszedł na tarasy i obwiązał ją dokładnie wokół jednej z podstaw podtrzymującą wyższe tarasy. Mimo iż jego charakterystyczna ciemnawa piegowata twarz duży cienki ogon z puchatym zakończeniem, owłosione faunie nogi z kopytami, dużej wielkości rogi podobne swoją budową do rogów jelenia oraz jego oklapłe puchate uszy nie były idealne do ucieczki w środek dnia książe wydawał się być przygotowany na każdy wypadek, na biodrach miał dwie obwiązane w pasie torby, na siebie miał zarzucony bury oraz długi płaszcz z kapturem i był już gotowy do ucieczki. Chłopak spuścił się ostrożnie oraz powoli po linie aż na sam dół dworu królewskiego, podczas tego rozglądał się za ludźmi czy nie widzą jego ucieczki. Gdy był już przy samej ziemi, gotowy do jak najszybszej i wyciągał już kopyto aby stanąć na świeżo ściętej trawie usłyszał trzask liny która pękła pod jego ciężarem i po chwili z krzykiem znalazł się twarzą na ziemi; mimo to Kudo prędko się podniósł wiedząc że łomot był huczny i mógł zwrócić na siebie niechcianą uwagę prędko się podniósł zbierając swoje rzeczy i pobiegł prosto do pobliskiego lasu. Książe Kudo jako iż niedawno został pełnoletni niedługo miał zostać koronowany, po tym jak dowiedział się o swojej koronacji zaczął uciekać za królestwo, dlatego zawsze był zamykany w swojej komnacie. Nikt do tej pory nie wie jak ciągle udaje mu się uciec, żadnych śladów, okna na swoim miejscu a księcia brak. Młody książę wie dobrze że tereny poza królestwem są surowo zakazane ale mimo to zawsze ucieka, zabiera swojego najlepszego przyjaciela którym jest przerośnięty bury renifer z grubą sierścią, nikt nie ma pojęcia skąd go wytrzasnął ale pewnego dnia przybiegł za Kudo aż na dwór i zachwycił wszystkich swoją urodą i wielkością od tamtej pory wszyscy się nim zajmują... Kudo posiada pewnego rodzaju dar co nie jest rzadkie lecz jego jest wyjątkowy, można powiedzieć że jest przyjacielem zwierząt i potrafi z nimi się porozumiewać, kopiować ich zachowanie oraz się od nich uczyć a zwierzęta go uwielbiają, pilnują go oraz bronią, dlatego zawsze tak daleko ucieka, w jego wiosce praktycznie nie ma dzikich zwierząt a książę potrzebuje z nimi kontaktu, kocha je a one go fascynują, zawsze był odciągany od tego na czym skupia się jego dar i był zmuszany do mordowania lub manipulowania zwierząt do walki, jego nie winna moc może robić okropne rzeczy z jego przyjaciółmi. Wszystko to przypomniało mu się w momencie gdy wyjeżdżał na Abbie, jak zwykle galopując przez Las bawił się strzelaniem z łuku w owoce na drzewach tym razem zaczął myśleć nad tym wszystkim. Gdy już przybiegł razem z reniferem pod stary dąb na samym środku łąk usiadł pod nim razem z przyjacielem i wyrzucił przed niego torbę która się szybko otworzyła gdyż była wypełniona świeżymi owocami, zwierzak zaczął to jeść a Kudo zamyślony zaczął strugać w drewnie.
// to było małe wprowadzenie, następne rozdziały będą dłuższe i ciekawe. Mam nadzieje że podobało wam się jak narazie <33
BONUS anatomia Kudo którą zdążyłem narysować podczas projektowania postaci
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
