Atik bir şekilde arabaya bindim bir kaç saniye sonra Beth de geldi ve arabacının kırbacını indirmesiyle yola koyulduk.Demek bitiyordu bu aşkta...Benim uğruna birçok şeyi feda edeceğim bu adam artık yoktu.Aslına bakılırsa hiç yokmuş ki zaten ben var sanmışım, ne acı!Artık herşey bitti Yüce İsa ya yemin olsun ki ben yaşadığım müddetçe asla çocuklarımın yüzünü görmeyecek.Bu hayatta ben kendi ailemi bile silmişken Hector u silmek pekte zor olmasa gerek.
"saraya gider gitmez Hector un odası boşalacak.Eşyalarını yok et ortadan.Oda herhangi birine tahsis edilebilir duruma gelsin!"dedim Beth e.Beth düşünceli bir halde olduğu için biran sıçradı yerinden sonra 'tamam' der gibi başını eğdi.Bir gariplik vardı Beth de ama ne?Yola çıkarken bu durumdaydı ve şatodayken de.Şuanda onunla uğraşamam ne yazık ki.
Araba ağır ağır ilerliyordu.Şimdi gelirken ki hızdan eser olmadan.İçim bomboş.Ne hissediyorum şuan diye yokladım kendimi, ama hissizim.Nefret, kin, intikam, aşk, sevgi, ayrılık, hüzün, umut hiç ama hiçbir şey yok içimde.
"iyi misiniz?"dedi biranda Beth.O anda elini kucağıma koyduğum elimin üstünde hissettim.Acıyordu kesinlikle bana.Neden bu duruma düştüm ki!Beth haklıydı sakin bir şekilde hareket etmeliydim.En başından onu dinleyip gitmemeliydim.En başından...Dur, dur bir saniye Beth bugün ve dün neden durmadan haklıydı?
"biliyordun"dedim.Beth biranda ellerini çekti.Suç üstü yapılmış gibi bir hali vardı.Tabi yaa biliyordu ama nasıl?Nereden?
"Cevap ver, hemen Beth"dedim kesin bir sesle.Biran da irkildi.Beklemiyordu sanırım bunu.Gözlerime tüm kızgınlığımı yükleyip ona bakmaya devam ettim.Onu ise tek yaptığı başını eymekti.
"Beth!"dedim yeniden.Bu kez irkilmedi.Kafasını yavaşça kaldırıp bana baktı, ağlamaklıydı.
"Evet biliyordum kraliçem"dedi ve ilk kez gözlerini benden kaçırmadı.
"neden,neden söylemedin bana?Nasıl izin verebildin bana bunun yapılmasını?"
"kraliçem aslına bakarsanız bunu bilmeyen tek kişi sizsiniz.Tüm İngiltere bu evliliği biliyor ve haberdar.Bay Tom bile buraya gelmemizi evliliklerini kutlamak olarak algıladı"
"nasıl öğrendin"
"bu bir gelenek aslında kraliçem.Saraydan uzaklaşan kişilerin artık aile kurmaları gerekir.Anneleri yada babaları varsa bu durumu onlar halleder ancak prens Hector un durumunda olanlar bu işi kendileri yapar.Prens hazretleri giderken bunu biliyordu, Bende tabi.Size nasıl diyebilirdim ki?Daha sonra onu izledim.Her adımını, her gününü öğrendim.Sizinle mektuplaştığı zamanlar arayış içindeydi.Daha sonra o kadını buldu adı Anastasia.Babası varlık bir dük.İngiliz olsaydınız eminim ününü duyarsınız.4 aydır evliler.Evet hatalıyım size bu durumu söylemedim ama nasıl diyebilirdim ki?Ne olur affedin beni ama elimden bir şey gelmiyor"dedi ve gözlerini gözlerimden bir saniye olsun hiç çekmedi.Bu gece hayli uzun sürdü.Bir yığın bilgi birikti.Sindirilecek bir yığın olay yaşandı.Ah başım, başım çatlamak üzere.Neydi benim suçum tanrım?En başından Edward a sadık olmamamın günahı mı bu?Nefes almak için arabanın penceresini açtım.Şafak sökmek üzere.Ahh yeni bir gün daha.Az kaldı saraya.Şehrin içine girdik zaten.Biran önce toparlanmalıyım yoksa kimseye bir şey açıklayamam sonra.
Saraya geldiğimizde arabacı yavaşça kapıyı açtı.Güneş bütün heybeti ile yeryüzünü cömertçe aydınlatıyordu yine.Arabacının elini tutarak arabadan indim.Kapıya doğru yol alırken arkamdan Beth inde geldiğini biliyordum çakıl taşlarının sesinden
"Tom hemen odama gelsin, yeni birgün ve yeni kararlar gerek değil mi?"dedim ve daha da hızlanıp odama girdim.Üzerimi değişmeyi planladım ama bu işi daha sonra yıkanıp öyle yapmaya karar verdim çünkü şuanda yapmam gereken şeyler vardı.Masamın başına geçtim.Bu odaya yerleştiğimden beri oda da sadece bu masayı ve sandalyeyi kullanmadım.Garip ama sanki bu masada hala Edward ın ruhu varmış gibi geliyor bana.Elimi masanın üzerinde geçirip sandalyeye oturdum.Gerçekten garipti.Birden kapı tıklamaya başladı bu olay beni korkuyla yerimden sıçrattı ancak kafamı toplayıp gelenin Tom olduğunu düşünerek
