Cowboy Like Me | Raven

•1•

•28.05.2021•
•23.20•
•

~

Bölüm Şarkısı: Cowboy Like Me-Taylor Swift

~

Doğum, bir insanın başına gelebilecek en korkunç mucizeydi benim için, seninle tanışmadan ve hikayemiz başlamadan önce. Titrek nefeslerle hayatta kalmaya çalıştığım bir savaş alanıydı yaşam. Kılıçlarım keskin, özgüvenimden aldığım cesaretim ise en güçlü kalkanımdı. Delip geçtiğim kanlı bedenlere bakmazdım arkamı dönüp. Hedefime odaklı bakışlarım, vicdanımdan bağımsız dolaşırdı en göklerde. Bir gün başıma dert olacağını bilmediğim dolabıma hapsetmiştim ruhumu. Sanki ben değildim, ele geçirilen kendim tarafından. Yalnızca kabuslarımın başrolünde yer alan basit bir oyuncu... İki yanlıştan çıkan bu karmakarışık doğru, bana bambaşka bir hayatı buldurdu.

Tabii bunların hepsi çok özel ve çok gerçekti...

Yıllar yıllar önce, bir mart gecesinde gördüm onu. Aşık oldu. Elime geçen fırsatla gülümsedim uzaktan. Sahtelerini bile seçebilecek kadar umursadı beni... Aşık oldu...

Düğünümüz masalları özendirecek görkemde, martın peşinden gelen haziranın en güzel akşamında can buldu. Her şeyin başında dahi en değerli mücevherlerle süslenmiş bedenim, ilk dansımızda nazikçe ona tutundu. Gözlerini benden alamayan bir adam, parmağımda en az onlar kadar parlak bir yüzük... Daha ne isteyebilirdim ki?

Olmadığım biri gibi davranmak beni yormadı. Kim olduğumu bilmemem, avantaj sayılırdı. Beyaz elbisemin içinde "evet" dediğimdeyse, tebessümümde gizlenmiş yalanları o bile anlayamadı.

Avuç içlerinde yaşayan, uçmak üzere olan bir kumru... Kendini en ve en son ana kadar sakladı.
Başka yöne her bir adımımla, aşık adam daha da kalbime bağlandı.
Nereden bilebilirdi?

Benim tek bir amacım vardı...

Üzerimde gelincik kadar güzel duran o kırmızı kurdele, ne de geçici duruyordu onun ütüsüz giysi misali ellerinde.

Belki de sadece yeni bir heyecan arıyordu. Baktıkça hayran kalabileceği bir portre...

Aşık oldu, yaşı benden uzak adam, bir fare kapanının içine arkasına bakmadan daldı. Ne yazık, belki de başka aşıkları vardı.
Ne yazık, arzumdan sarhoş adam, döndü dolaştı, kapıma dayandı. Çaresiz koca bir ruh, koskoca sarayında yapayalnız kaldı...

Beni her sabah kıpkırmızı güllerle uyandırırdı, baş ucumda. Kan kırmızının, başına gelecek en büyük ihanet olacağını... Nereden bilebilirdi?

Bakışlarının etrafı kırışıklıklarla dolu adamın aşkı, planlarımın yanında çok basit, çok masumca yanıldı. Benimse bakışlarım altından bir hayata çok kolayca alıştı.

Süslü davetler, şık kıyafetler... Tek yapmam gerekense güzelliğimi kullanmaktı. İsimlerimiz nefis ve insan kadar ateşler içindeydi, kalın bir davetiyenin üzerinde yazılı.

"Raven & Aldrin"

Ne de karamsar, ne de boş...

Kapısına varmak üzere olan sarı laleleri fark edemiyor, dahası, altın çerçevede duvara astığı iki uyumsuz can ve bedene her akşam gülümsüyordu.

Yapmam gereken alabildiğim kadarını alıp tarihe karışmaktı. Son sandığım kaçışımın önüne engeller koydun, unutmadım.

Şimdi seni düşünmek, geçmiş gibi.
Onu düşünmekse pişmanlık...
Yeni kurbanım, beni en çok sevendi. Şimdilerde silinip gitmiş midir şu küçük mavi noktadan yoksa intikam yemini etmiş bir çocuk kiniyle tutunuyor mudur hayata?

Gelmeseydin, her şey daha sakin olurdu. Ama gelişinle her şey daha da anlamla doldu.

Şimdi gelmek isteseydin, düşünmeksizin uzaklaşırdım. Oysa o zamanlar siyah küçük kalbim, varlığın düşüncesine bile durmadan, susmadan çarpardı.

Dönüm noktam, yıllar sonra, yeniden... Bu bizim hikayemiz...