GET OVER IT

1

POV: LUNA

Dit was de ergste zomer van mijn leven. Ik was er helemaal klaar voor. Met mijn 9 als gemiddelde cijfer zou ik makkelijk over gaan. Tot die ene dag. De ergste dag ooit. Dat stomme ongeluk. Ik had nooit moeten rijden.

Maar dat is nu allemaal voorbij. Zeg ik tegen mezelf als ik in de spiegel kijk, zet een glimlach op. Ik heb mijn nieuwe broek met gaten aan, ik was zo blij toen ik hem had gekocht. Dat noem je pas echte blijdschap. De schoolfotograaf komt vandaag, ik heb mascara opgedaan en zie er acceptabel uit voor een goede foto. Ik hoop dat ik niet moet huilen en dat ik met uitgelopen mascara op de foto sta.
Mijn ouders staan beneden op me te wachten. Ik zie dan mijn moeder stiekem een traantje wegveegt. Ik word er boos van. 'Waarom huil je?' Zeg ik boos, 'kan je niet gewoon ontbijt voor me maken ofzo?' Ik weet dat ze haar best doet en wil sorry zeggen maar ze gaat al naar de keuken, 'Natuurlijk lieverd', zegt ze met een nepglimlach. 'Zal ik vast je fiets buitenzetten?' vraagt mijn vader. 'Ja, dank je.' Ik merk dat ze me het makkelijk willen maken. Ze hebben een nieuwe veel te dure fiets gegeven, hebben allemaal nieuwe kleren voor me gekocht, en doen alsof ik de enige ben die niet door kan gaan met haar leven.

Mijn moeder heeft heerlijk ontbijt gemaakt, ik wil zeggen dat het lekker is, maar iets in mijn hoofd houd het tegen. Het enige was ik uit mijn strot krijg is: 'dankje'. 'Met alle liefde', zegt ze. Het maakt me weer boos en ik zet mijn chagrijnige frons op. Dat doe ik altijd als ik geïrriteerd ben.
Ik trek mijn nieuwe jas aan, pak mijn tas en stap op de fiets. Het is prachtig weer in Amsterdam. Ik hoor de vogeltjes fluiten en de bloesembomen bloeien in volle gang. Het maakt me blij. Ik fiets langs de lange grachten en aan het einde van de straat staan Esmee en Anna. Ik hoor Esmee in de verte praten. Ze zeggen beiden enthousiast 'Hey!' en Esmee verteld druk verder over het feest van Mila, het populaire meisje. Julia staat met open mond naar Esmee. Zij zou nooit naar zo'n feest mogen van haar ouders.
'Er was zo'n knappe jongen! Hij is nieuw en komt hij ons in de klas. Mila zat de hele avond achter hen aan.' Esmee is een vriendin van me maar soms haat ik haar echt. Kan ze niet een keer haar mond houden? Ik negeer haar verhaal en vraag naar de zomer van Julia. Ik zie dat ze teleurgesteld is dat haar zomer niet zo was als die van Esmee. Ze verteld met een lach op haar gezicht over haar vakantie met haar ouders en zusjes naar Frankrijk. Ik zeg dat het superleuk klinkt en Esmee reageerde met een droge 'leuk' en kijkt met een gemene lach mijn kant op. Ik negeer haar.
Daar komt Fay aan. Zij is altijd te laat, maar mijn beste vriendin. We groeten elkaar in koor, lachen erom en fietsen samen naar school.

Eenmaal op school parkeren we onze fietsen en lopen het schoolplein op. 'Het begin van het vierde jaar!' Roept Esmee uit met een monster achtige lach. Ik vind het grappig, maar dat laat ik niet merken. We lopen de school binnen.