ជីវិតរបស់អូន[complete ]​

ផ្តើមរឿង

"ធ្វើយ៉ាងមិចទៅ?.."​ នាងក្តាប់លុយ សម្លឹងមើលទៅឡានក្រុងដែលបើកចេញទៅដោយទឹកមុខសោកស្តាយ។

   នាងសម្រេចចិត្តដើរចេញទៅផ្ទះវិញដោយក្តាប់លុយជាប់ដៃមិនអោយរបូតទាល់តែសោះ។

   កណ្តាលយប់រាត្រី ស្រីតូចដើរម្នាក់ឯង​ដោយមិនខ្លាចក្រែងមានគ្រោះថ្នាក់ទាល់តែសោះ
នាងបន្តដើរទៅមុខសញ្ជឹងគិតតែផ្តេសតែផ្តាស
  សុខៗស្រាប់តែមានអារម្មណ៏ថាព្រឺៗ ដូចជាមានអ្វីម្យាងដើរពីក្រោយ​  មិនចាំយូរជំហានបោះលឿនទៅៗ មិនខ្វល់ពីអ្វីទាំងអស់។

  [ភឹបប!! ]​

"ទៅណាស្រីតូច!!.... ថ្ងៃនេះមានលុយអោយយើងឫអត់? "​  យ៉ុងអានងើយមុខទៅលើ ព្រោះបំបាញ់មិញនេះរត់បុកគេ មួយទំហឹង.. ទើបដឹងថាជាអាចង្រៃពីរនាក់នេះទៀតហើយ
  ពួកគេតែងតែវៃនាងយកលុយរាល់ថ្ងៃ​ បើមិនអោយនោះទេគឺមានតែមួយម៉ាត់គឺវៃ ។

"ផ្លាច់! យើងសួរនាងថាមានលុយអោយយើងទេ"​ ដោយឃើញនាងតូចឆរថ្មឹងៗមិនដឹងអី ទើបយារដៃទះមួយកំភ្លៀងធ្វើអោយមាងតូចដួលមួយទំហឹងទៅលើដី​ ចំណែកឯមាត់គឺហូរឈាមរឹមចេញមក តែនៅតែមិនអាចអោយនាងតូចស្រែកថាឈឺមួយម៉ាត់សោះ។

"ខ្ញុំគ្មានទេ...."​
"ចុះស្អីនៅនឹងដៃ? ឆាប់អោយយើងមក.. កុំអោយយើងវៃថ្ងន់ជាងនឹង " នាងទាំងពីរស្ទុះទៅទាញដៃនាងយ៉ាងមួយទំហឹង ធ្វើអោយម្រាមដៃមួយៗរបស់នាងស្ទើរតែបាក់ព្រោះ តែការទាញខ្លាំងៗពេក។

[ផ្លាច់!! ]​

  ដោយទ្រាំមិនបានដោយសារការរឹងទទឹងពេកនាងក៏ត្រូវពួកនោះចាប់ទះតប់ រួចក៏យកលុយចាកចេញដោយទុកអោយយ៉ុងអានកំសត់នៅអង្គុយយំដោយអស់កម្លាំងម្នាក់ឯង។

___________________

  យ៉ុងអានដើរមកដល់ផ្ទះសឹងតែសម្តោងខ្លួនមិនរួច​រកដួលម្តងៗ ផ្ទះនាងឆ្ងាយណាស់ពីកន្លែងដែលនាងលក់របស់របរ ព្រោះទីនោះជាកន្លែងមានភាពអ៊ូអរ ប៉ុន្តែផ្ទះត្រឹមតែជាផ្ទះឈើមួយដែលទ្រុឌទ្រោមតែប៉ុណ្ណោះ..៕

    មកដល់ផ្ទះនាងរកនឹងរកនឹងបើកទ្វារចូលទៅហើយ បែរជាត្រូវស្តុបដោយសារដៃប៉ះត្រូវនឹងថង់នំបុ័ងមួយថង់ដែលភ្ជួរភ្ជាប់ដៃទ្វារ
នាងក្រលេកមើលឆ្វេងស្តាំ មុននឹងប្រមូលវារត់​ចូលទៅក្នុងផ្ទះ​ ចាក់កនិះទ្វារជាប់ រួចក៏ស្រាយនំបុ័ងញុាំយកៗដូចជាក្មេងអត់ឃ្លានអញ្ចឹង។

________________________
   
  ក្នុងសេតវិមានដែលពោរពេញទៅដោយភាព ថ្លៃថ្នូរ​ គ្រឿងលំអររាប់លានដុល្លារ បន្សល់ទុកមកតាំងយូរមកហើយ​  ចំណែកឯម្ចាស់វិមានក៏មិនធម្មតា គេគឺ.... មីន​ យុនគ្គី? ត្រូវហើយ​គឺជាគេ មនុស្សជោគជ័យស្អីក៏ធ្វើបាន ការងាររកសុីជួយដូរ មិនថារបស់ខុសច្បាប់ មិនថារបស់ត្រឹមត្រូវ គេអាចគេចពីសំណាញ់
ប៉ូលីសបានយ៉ាងងាយ​...... តែថាគេនេះជាមនុស្សឈាមត្រជាក់ណាស់។

សម្លេងថ្ងួចថ្ងូរពេញបន្ទប់ដ៏សែនធំទូលាយ រាងកាយទាំងពីរហាក់ដូចជាស្អិតរមួតដូចស្ករដែលពួកគេធ្វើវានៅលើសាឡុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ   ញើសហូរមកជារឿយៗ​ដោយសារតោកំណាចប្រឹងបុកសម្រុកបញ្ចប់សង្គ្រាមលើសាឡុងមួយនេះ៕

"លោកប្រុស​ ឥវ៉ាន់ត្រូវបានខាតបង់ស្ទើរទាំងស្រុងហើយទាន"​ ភ្លាមនោះដេនដែលជាជំនិតដៃស្តាំរបស់គេដៃស្តាំរបស់គេ បានរត់មកទាំងត្រហេបត្រហប​មកប្រាប់ដំណឹង ដល់ម្ចាស់កាយដែលទើបតែបញ្ចប់អារម្មណ៏តណ្ហាហើយ។

"ហឹស!! អាចង្រៃណាក៏ថ្លើមធំម្លេសវើយ!!"​

ខិ! ខិ.. អ្នកណាថ្លើមធំមេសណ៏?
___________________
  សូមរង់ចាំទស្សនាភាគបន្ត
  សុំទោសចំពោះអក្ខរាវិរុទ្ធនឹងកំហុសផ្សេងដោយអចេតនា 😊