PSİKOZLAR 2

10.Bölüm ●ÇAĞLESYA●

"Alesya!" diyerek yanıma koşarak bana sarıldı. Sarıldığında gözlerimi kapatıp ben de ona sarıldım. Ellerini saçlarıma daldırıp yanağımdan sertçe öptü. "Ödümüzü kopardın ama en çok da benimkini. Seni yalnız bırakmamalıydım." dedi pişmanlıkla kulağıma fısıldayarak. Gülümseyerek "Senin suçun değil Çağan. Böyle olacağını bilemezdin." dedim ve ben de onu yanağından öptüm. Yatakta yanıma uzanarak ve kolunu omzuma atarak kafamı göğsüne yasladı. Görkem "Abla birazcık nefes mi alsan acaba? Hani daha yeni uyandın." dedi sinirle Çağan'a bakarak. Çağan "Aa! Görkem öyle deme ablan bensiz nefes alamaz." dediğinde "Yalancı!" dedim gülerek. Görkem Çağan'a hızla yürürken Barış onu tutup "Hopp! Sakin ol aslan parçası bir şey olmaz." dedi gülerek. Görkem "Annemler iş seyahatinde ve yarın gelecekler. O yüzden taburcu işlemlerini hastane müdürüyle konuşup hallettik. Yani haberleri var." dediğinde dudağımı ısırdım. Annem çok endişelenmiş olmalıydı. Normalde bir haftalık seyahatlerini erteleyip yarın geldiklerine göre panik yapmıştı. Doğukan "Nasılsın kankam?" dediğinde "İyiyim, iyiyim. Toparladım." dedim gülümseyerek. Barış "Başımızdaki bu belanın kim olduğunu bulmamız lazım. Yoksa hepiniz zarar göreceksiniz." dedi ve yanındaki Kumsal'ın başını okşadı. Ateş "Evet. Biz de çevremizden biraz araştırsak iyi olur." dedi ciddiyetle. Barlas "Boşuna uğraşmayın. Bizim çevreden buna cesaret edebilecek birisini tanımıyorum ben." dedi sinirli bir şekilde. Asu "Berkan'ın bir bağlantısı olduğuna adım gibi eminim. Bizimle uğraşmaya cesaret edemez çünkü yaptığı ve çevirdiği işleri biliyoruz. Polise şikayet edebileceğimizi de biliyor." dedi kaşlarını çatarak.

Asena "Tabii işin içine polisi de kattılar. Arkasındaki kişinin polislere rüşvet verdiğini düşünüyorum. Yangın olayında apaçık belliydi ama yine de emin olmak için eve gidip bakalım bir gün." dedi. "Asena haklı olabilir. Bana da ufacık bir prizden bu kadar büyük bir yangın çıkması mantıklı gelmiyor." dedim yanımdaki Çağan'ın burnuyla oynarken. Doğukan "Biz hiç girmeseydik keşke. Şunlara baksanıza resmen birazdan işi pişirecekler." dedi bizi göstererek. Sırıttım ve Asena ile Barlas'a baktım. "Siz ne iş?" dedim tek kaşımı kaldırarak. Barlas sırıtıp "Asena bana aşık olduğunu ve bensiz yapamayacağını söyledi. Tabii durmadı hemen kollarıma atladı." dediğinde odada gülüş sesleri yankılandı. Asena şaşkınlıkla Barlas'a bakıp "Bunları yapan ben miydim yoksa Barlas mıydı? Hatırladım şimdi, Barlas'tı." dedi.

Sonunda birbirlerine duygularını itiraf etmişlerdi. Bu durum içimi rahatlatmıştı. Asena'nın ve kızların mutlu olduğunu bilmek iyi hissettiriyordu. Ateş "Ben ve Asu'ya bakarak ağlamak yerine hepinizin adam olduğunu görmek güzelmiş." dedi ve Asu'yla beşlik çaktılar. Doğukan "Yalnız ilk ben ve Ece olduk Ateş'ciğim. Sen de bize bakarak keşke Asu yanımda olsaydı dediğin zamanları unuttun galiba." dediğinde herkes alayla Ateş'e baktı. Asu "Gerçekten mi Ateş?" dediğinde Ateş "Tabii meleğim. Ben seni her zaman özlüyordum." diyerek yanağından öptü. Elimi boğazıma götürerek "Öğkkk!" yaptım. Çağan "Alesya hiç öyle yapma istersen. Şimdi bizi gömücekler." dedi sırıtarak. Güldüm ve kafamı omzuna yasladım. Onu çok seviyordum. Onun yanındayken huzurlu ve mutluydum. Buraya son geldiğimde Çağan'a onu sevdiğimi söylemiştim ve üzülmüştüm. Şimdiyse tekrar yanyanaydık ve birbirimizi seviyorduk. Bu düşünce istemsizce sırıtmama neden oldu.

Kapıdan hemşire ve doktor girince Çağan hariç herkes dışarı çıkmıştı. "Nasıl hissediyorsunuz kendinizi?" dedi gülümseyerek. "Daha iyiyim. Ne zaman çıkacağım?" dediğimde Doktor "Serumun bitmiş. O yüzden çıkabilirsin ve sana yazdığım ilaçlarını da alıp kullan. Geçmiş olsun." diyerek odadan çıktı. Hemşire kolumdaki serumu sökerken Çağan da elimi tutuyordu ve hiç bırakmıyordu. Serum çözüldükten sonra ayağa kalktım. Başım dönünce Çağan direkt koluma girmişti. "Gel ben sana yardımcı olayım." dedi ve beni şaşırtarak kucağına aldı. Ben şaşkınca ona bakınca Çağan sırıttı. "Hiç boşuna şaşırma. Bugün benimlesin. Seni çok güzel bir yere götüreceğim Dişi Goril." dedi gülümseyerek. Ben de gülümsedim ve "Dışarıda bizim çocuklar var. Bizi böyle görmesinler, Doğukan'ı biliyorsun." dedim. Çağan "Umurumda mı sence? Hem ne olacak Doğukan boş konuşsa?" dedi ve koltukta duran çantamı Çağan eğilince aldım. Odadan çıktığımızda herkes şaşkınca bize baktı. Asena "Alesya'nın ayakları tutmuyor da bizim mi haberimiz yok?" dedi alayla sırıtarak. Ona yüzümü buruşturarak baktım. Asu Asena'ya katılıp gülerken "Ateş bir Çağan olamadın." dediğinde kıskançlıkla kollarımı Çağan'ın boynuna sardım. Çağan hafif gülümseyerek kafasını bana doğru eğip yüzüme baktı. "Bu kadar kıskanma istersen." dedi sessizce. "Ne kıskanacağım seni ben be?" dedim tıslayarak. Şaka bir yana en yakın arkadaşımdan bile kıskanmak biraz abartıydı ama duygularıma engel olamıyordum. Ateş "Asu sen iste ben seni her zaman kucağıma alırım zaten. Sen istemiyorsun ki." dedi. Asu "Şakaydı Ateş ya. Hemen ciddiye mi aldın?" dedi gülerek. Doğukan "Kardeşim senin aklın fikrin nerede?" dedi Ateş'e yönelterek. Ateş gülerek ensesini kaşıdı.