Eluding Fate

ELUDING FATE 7

Eluding Fate 7

Hindi ko maiwasan na mapangiwi. Paano ako napunta sa ganitong sitwasyon. Sa pagkakaalam ko parehong kaliwa ang paa ko. Hindi ako marunong sumayaw. I've never tried.

Nakapatong ang kaliwang kamay ko sa balikat ni Caspian at ang kabila naman ay nakahawak sa kamay niya. Sabi nila kailangan nakatingin ka lang sa mata ng kasayaw mo. Pero sa sitwasyon ko ngayon hindi ko magawang mapatingin sa mata ni Caspian.

Mukhang galit na sakin eh. Kanina ko kasi natatapakan paa niya. At kanina ko pa naririnig ang mahihina niyang daing. Hindi ko naman ginustong sumayaw. Basta na lang niya akong inayang sumayaw.

Gusto kong tumanggi kaso may matang nakatingin samin. Even the Empress encourage us to dance. Anong karapatan kong umangal. Nasa tabi pa namin ang Emperor.

Nakahinga ako ng maluwang nang matapos ang sayawan. Hindi ko alam paano ko nasurvive yun. Mabuti na lang at nakatingin ang mga bisita sa Emperor at hindi samin.

Pagkatapos ng tugtog ay parehas kaming nagbow sa isa't isa ni Caspian. Inalalayan niya akong pabalik sa table namin.

"I thought you knew how to dance," bulong niya sakin habang naglalakad kami patungo sa assign table.

"You never ask. It's not my fault that you're dumb. I sent signal to you to not dance me but you still didn't noticed it," irita kong bulong sa kanya, wearing a fake smile.

Nakatingin kasi sa direksyon namin si ina at ang Empress habang nakangiti. Mukhang pinag-uusapan nila kami.

"You really have the guts to insult me. Have you forget that I am the Crown Prince of this Empire..."

" And so?"

"What?" Hindi makapaniwala niyang sabi.

" I know that your a Crown Prince. And as Crown Prince it is your job to know how to read your people expressions. Paano ka magiging mahusay na Emperor kong ang simpleng pagpapahiwatig ko lang ay di mo mabasa," ani ko.

"How could reading an expression validate my position as a Crown Prince?"  mababakas ang inis sa boses niya.

Kahit na inis na inis siya ay inalalayan niya ako paupo. I just smile at him.

Tumabi siya sakin. Mukhang nag-aabang ng sagot mula sakin.

" Bilang susunod sa trono dapat alam mo ang mga hinaing ng mga nasasakupan mo. Katulad ng kanina, hindi mo man lang napansin ang nais kong ipahiwatig. Your people would not tell your what really happening outside the palace. Minsan kailangan mo mag-obserba at matoto kang basahin ang kanilang mga emosyon. Having sympathy or empathy to your people is necessary to govern your country...," Napatigil ako sa pagsasalita ng mapansin ko na nakikinig rin pala ang katabi kong bata na kaedaran ko.

Ang mas nakakailang ay ang tingin ni Caspian na parang batang pinangangaralan ko.

Umiwas ako ng tingin ng mapansin ko na naghihintay siya ng susunod na sasabihin ko.

"Because without them or without their participation this country won't progress," huling ani ko.

"How could you say so?" dagdag pa niyang tanong.

Napapikit ako ng mapansin ang kakaibang pagtingin samin ng mga kasalo namin sa mesa. They are silently cheering for us.

Bakit pa kasi nagatatanong ang Prinsipe nato! I thought he want to break this unofficial engagement but he is acting the wrong way. He is fueling the fire that would ignite our bonds in front of elders.

Palihim ko siyang inirapan.

I slice the cake in front of me and eat it. Ayoko siyang pansinin.