თავი29

163 28 2
                                    

(Harry's POV)

როდესაც ლაპარაკს მოვრჩით სახლისკენ წავედით, რადგანაც ის უნდა მოვამზადო დედაჩემთნ შეხვედრისთვის რათქმაუნდა, მას უნდა რომ იცოდეს რანაირი ადამიანი მიდის მის სახლში.

"რა იქნება თუ დედაჩემს არ მოეწონები?" ვუთხარი ლუის

"ჰო მაშინ წავალ"თქვა მან " ვიხუმრე საყვარელო, არამგონია მან იფიქროს რომ ცუდი ადამიანი ვარ ან რამე ეგეთი, ჩემს საუკეთესოს ვცდი რომ მას მოვეწონო."

"არა,ეს არ გააკეთო, არ გჭირდება ითამასო რომ სენსანიშნავი ხარ ან რამე, რადგან შენ უკვე ხარ, ასე რომ უბრალოდ შენი თავი იყავი and dont try shit" ვთქვი სიცილით და ამავდროულად სერიოზულადაც.

"AHWWWW ჩემი პრინცესა ფიქრობს რომ შესანიშნავი ვარ" თქვა მან ცელქურად " შენ ხარ" ვთქვი მე მისი ლოყები გაწითლდა და სახეზე ღიმილით იდიოტს გავდა, და ეს ყველაზე საყვარელი რამ იყო.

როდესაც სახლთან მივედით მაღალი ხმა გავიგონე.

"რა ხდება?' ვიკითხე

"უბრალოდ ვნერვიულობ"თქვა მან

" აუჩ არ ინერვიულოოოო, დედაჩემი შესანიშნავია,ვფიქრობ ერთადერთი მიზეზია ის რომ მას არ მოსწონს ადამიანები ვინც ადამიანებს კლავენ, მაგრამ შენ ამას არ აკეთბ,ასე რომ არ ინერვიულო." " ოჰ ჰო კარგი, რაღაც უნდა გითხრა"თქვა მან

" იმედია არ აპირებ მითხრა რომ ადამიანებს კლავ"

" BAHAHAHAHA, გეღადავები"თქვა მან. " კარგი მოდი ეხლა შიგნით შევიდეთ"

*

კარი პირველად ეჭვები მქონდა ჩემსა და ლუის შესახებ,მაგრამ ახლა ვფიქრობ რომ უბრალოდ ეს უნდა ვცადო. მა მართლა მომწონს ის და მინდა რომ ამან იმუსაოს, და ხო ეს დისტანცია პრობლემა იქნება, მაგრამ ჩვენ შეგვიძლია მაინც ვცადოთ ეს. და ჩვენ ახალგაზრდები ვართ ასე რომ, ჩვენ შეგვიძლია ყველაფერი გავაკეთოთ რა ჯანდაბაც გვინდა ხო ასეა?

Texting the wrong person {L.S}حيث تعيش القصص. اكتشف الآن