1.Bölüm. Tuhaflık

186 4 0
                                    

O gün kalktığımda başım
zonkluyordu.Dün gece yaşananları hatırlamaya çalıştım ama hatırladıkça tuhafıma gidiyordu.Ailemle gecenin bir yarısı kavga etmiştim yine telefon mevzuları işte.Ben de kapıyı vurup çıktım.Sokakta bir sessizlik vardı.Çok çok ürkütücü bir sessizlik.Sanki fırtına öncesi sessizlik gibi.Oturduğum mahalle gündüzleri çok iyi bir mahalleydi fakat geceleri çok korkunçtu. Geçen gün arabamızda dedemlere giderken tiner çeken ve bira içen adamlar görmüştüm.Korka korka yürüyordum.Bir anda aşırı beyaz tenli soğuk bakışları olan dalgalı,kahverengiye yakın bir renkte saçları olan aşırı yakışıklı bir çocuk karşıma çıktı.Bana tuhaf tuhaf bakmaya başladı,gerisini hatırlamıyorum.Gözlerimi açtığımda yerdeydim.Kendimi çok güçsüz hissediyordum.Kalkmaya yeltendim ama kollarımı bile kaldıramıyordum.Boynum fena kaşınıyordu.Binbir zorlukla elimi boynuma götürdüm ve kaşımaya çalıştığımda elime kan geldi.Sonra tekrar bayılmışım.Gözlerimi açtığımda sokağın başında annem ve babam göründü."Berenn, kızıım" diye bağırarak bana doğru koşmaya başladılar.Beni kucaklarına alıp eve götürdüler.Yatağıma yattım.Çok halsizdim.Ama halsiz olmama rağmen uyuyamadım ve şu an da bir gram uykum yok.Olanları hatırladıktan sonra aklıma hemen boynumdaki kan geldi.Hemen kalktım ve aynaya baktım.Boynumda küçük küçük iki delik vardı.Demekki kan oradan geliyormuş.Çok ama çok kaşınıyordu boynum.Halsiz de olsam bugün okula gitmek zorundaydım.Çok önemli bir sınavım vardı.Söylemesi ayıp biraz ineğim de :)).Neyse saatime baktığımda ağzım açık kaldı okula sadece 20 dk kalmıştı.Hemen gardrobuma yöneldim.Formamı alıp giydim.Saçlarımı taradım ve açık bıraktım.Boynumdaki küçük delikleri ne yapacaktım peki??? Oh şanslıyım kış ayındayız hemen kaşkolumu aldım ve taktım.Olamaz son 10dk koşmam gerek ama koşmaktan nefret ederim ve çok yavaş koşarım. Babamın arabasını istemeyi düşündüm ama henüz 17 yaşında olduğum için kullanmama izin yoktu. Beni şoför Salih amcaya emanet ederlerdi kesin ama şoförlerle gitmekten nefret ediyorum ben özgürüm bir kere tamam mı!! Annem ve babamın beni dün gece ne olduğu konusunda sorguya çekeceklerinden eminim ama ben de bilmiyorum ki olanları. Ama beni rahat bırakmazlar. Hızlı davranmalıyım. Aşağı indim ve kahvaltı bile etmeden "Hoşçakalın anneciğim ve babacığım"diyerek ve hızlı hızlı onları öperek adeta kaçtım. Annem tam ağzını açacaktı ki ben kapıyı kapatmıştım .Güvenlik Celal Abi ye de selam vererek evden çıktım.

Soğuk kalplerHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin