𝐕𝐀𝐋𝐔 - 𝐊𝐞𝐬𝐤𝐢𝐧 𝐍𝐢$𝐚𝐧𝐜𝐈

28. Bölüm

Her yer bir anda sanki yaşanmışlık algısını kaybediyordu yerlerde artık zaman çekimi yoktu havada süzülüyordum gibime geliyordu

Elbette bu kadar yüksek bir uçurumdan atlayınca insanın o an kendini nasıl hissettiğini bilmek gerçekten çok zor

Her şeyin bir rüya olmasını diledim

Ama hayır bu rüya değildi

Şu anda 100/2 şansımızla deniyorduk

Ayaklarımız ve bedenimiz hızla ve büyük bir basınç İle suya çarptığında ayağımda bir yanma hissettim

Ardından tüm bedenimiz suyun içine girdi burası büyük bir okyanustu derin

Her yerimde çok büyük bir acı vardı

Sanırım ölüyorum diye düşünmek istiyordum

Çünkü bu acının kaynağının az çok ne olduğunu anlamıştım

Su çok berrak değildi ama yinede yanımda duran suyun içindeki aidanı az çok görebiliyordum

Yüzeye çıkamıyorduk çünkü tepemizden kurşunlar atılıyordu

Ama aslında atılan kurşunların hiç bir değeri yoktu o kadar yükselen hele bide denize atılınca kurşunlar su tabanına yumuşacık bir ayı gibi çarpıyordu yani suda süzülüyorlardı

Uzun bir süre suyun altında bekledik

Su gerçekten buz gibiydi ve yağmur yağıyordu

Bu soyun soğukluğuna vücudum şok etkisi diyordu

Kurşunlar yok olduğunda hızla çıktık nefesimi o kadar tuttuğun İçin yüzeyin üstüne çıktığımda hızla öksürmeye başladın

Vücudun tamamen yanıyordu sanki ve Buda benim yüzmemi engelliyordu

Valentina: Aidan vücudum yanıyor

Aidan bana anlamaz bir şekilde. Baktı

Aidan: ne?

Valentina: çıkmalıyız vücuduma be şeyler oluyor

Aidan ciddileşti ve sanırım benim daha fazla bu lanet acıya dayanamayacağını anladıktan sonra geldi ve beni denizin içindeyken yavaşça kucağına aldı

Lanet vücudumda her yerim kaşınıyorsun bunu pek önemsemedin hem yanıyor hem kaşınıyordu

Tabiki bir uçurumda atlayınca bunlar normaldi ama vücuduma neler olduğunu öğrenmek istiyordum

Aidan bizi hızl kumsal yoluna götürdü hava buz gibiydi ve bende deli gibi üşüyordum çok soğuk bir sudan çıkmıştım her yerim ıslaktı

Aidan beni kucağından indirmedi öylece yola devam etti bende yavaşça kafamı onun göğsüne yasladım ama acı hala tüm bedenimdeydi

Aidan yavaşça bana baktı ve hızlı adımlar akarken konuştu

Aidan: bak vücudun bu kadar büyük bir basınca soğuğa reaksiyon göstermiş olabilir

Şu anda tek gidebileceğimiz yer evdi ama artık evimizde biliyorlardı

Valentina: çok üzgünüm Aidan

Aidan yürürken bana baktı

Aidan: valu üzgün olmanı gerektirecek bir durum yok millie-

Valentina: Millie değil bunlar İçin

Aidan ne dediğimi anladığımda bana gülümsedi ve hala eve doğru yürürken saçıma bir öpücük kondurdu

Açıkçası bu çok hoştu sanki midem gereksiz yere hoşnut olmuştu