I feel cold, I'm dizzy and hungry pero wala pa yatang balak umalis ang jeep.
May dalawang slot pa nang seats ang kailangang punuin.
Gusto ko sanang bayadan na lang yung para sa dalawang tao para maka-alis na kami, pero ang layo naman nung dispatcher. Patuloy pa rin sa pagsigaw ito.
Bahagya kong ipinikit ang mata ko, para kahit paano maibsan ang pagkahilong nararamdaman. Nang maramdaman kong may lumapit sa kaliwang bahagi ko.
"Haays sa wakas, makaka-alis din, narinig ko pang sabi nang isang pasahero.
Hanggang sa maramdaman kong umandar na ang jeep. Pero hindi ako nagmulat nang mata.
Pati ba naman dito sa jeep si Xian pa din"? Tanong ko sa sarili. Naamoy ko lang ang scent na kagaya nang kay Xian, siya na agad ang nasa isip ko.
Bigla tuloy sumagi sa isip ko ang naging hitsura niya kanina nang tanggihan ko ang alok niyang sabay na kaming umuwi.
Yung pagkunot nang noo niyang iyon at pagsalubong nang kilay niya sigurado akong badtrip na naman siya sa akin.
Akala nya yata kanina, tatanggapin ko ang offer niyang paghatid sa akin, baka mamaya pinasasakay lang niya ako and afterwards sasabihin niyang hindi ko kayang mabuhay na wala siya sa buhay ko.
"No way!! Hindi niya malalaman na gustong-gusto kong nakikita at nakakasama ko siya.
Over my dead body, hindi kaya nang pride ko yun
Dahil siguro sa sobrang sama nang pakiramdam ko, hindi ko maiwasang mapasandal sa balikat nang kalapit ko sa kaliwa. Nakapagtatakang hindi man lang pumapalag ito. At times kasi may mga nakakasabay ako sa jeep na talagang suplado. Yung tipong ayaw nilang mapadikit sila sa balat nang kasakay nilang pasahero.
"Thank you po for lending your shoulder, It's just that I'm really not feeling well" nasabi ko pa, patungkol sa aking kalapit. Pero hindi siya sumagot. Gusto ko sanang tingnan kung sino siya pero sigurado akong mahihilo akong lalo kung magmumulat ako nang mata. Tutal nagbilin ako sa kondoktor nang jeep na sumigaw kapag nasa Altura na kami.
"Bwiset na traffic" yun ang mga words na naririnig ko sa mga taong sakay nang jeep. Kung bakit naman ngayon pa ang traffic na yan. Medyo nahihiya na din kasi ako sa may-ari nang balikat na sinasandalan ko. Pero hindi naman siya nagrereklamo.
Wala din naman akong choice. Iyon lang ang best way para kahit paano guminhawa yung pakiramdam ko.
After few more minutes, sumigaw na ang kondoktor nang jeep.
"Altura"
Nagulat pa nga ako, kasi hindi pa man ako nakaka-mulat umalis na ang may-ari nang balikat na sinandalan ko.
Hindi man lang ako nakapag pasalamat.
And I don't think makakapag pasalamat pa ako sa kanya.
Medyo malagihay pa ako when I stepped out the jeepney. Feeling ko matutumba na ako anytime.
Pero bigla akong natigilan when I saw that familiar built.
Posible kayang kasakay ko siya sa jeep?
"Imposible yan iniisip mo Kim! You know him well na palaging sa taxi siya sumasakay" nasabi ko pa sa sarili ko,
Nung sumakay ako nang tricycle, dun din sya sa sinakyan ko sumakay.
"Sinusundan mo ba ako"? nakuha kong itanong
"Bakit ko naman gagawin yun"? Nataon lang na isa ang way natin kaya dito rin ako napasakay.
Chapter 4 Wish
En başından başla
