PROLOGUE

31 7 20
                                    

"Liam? What are you doing here?"

I just finished my shower when I saw someone standing at the side of our table. Lumapit ako kay Liam.

"Anong ginagawa mo rito?" Naamoy ko yung alak sa kanya. He's drunk.

"Hi..."

My eyebrows creased when I heard his voice.

"Namali ka ata nang unit na pinasukan. Sa 8th floor pa yung unit ni Nathan." Hinawakan ko na yung braso niya para simulan siyang itulak palabas.

I was shocked when he pulled me towards him. Naamoy ko ulit siya.

"No." He said.

Magsasalita na sana ako nung narinig ko siya.

"I....l-like...." Ang bilis nang tibok ng dibdib ko. I need to get rid of Liam bago pa dumating si Wacky. May lakad kami. Susunduin niya ako dito.

"Y-you...." Tinulak ko na agad siya para mapalabas sa unit ko pero....

He kissed me. Nagulat ako. Ang bilis nung sumunod na nangyari, nakita ko na lang na nakabulagta sa sahig si Liam. His lips were bleeding. Joaquin punched him.

"Joaquin!" Hinawakan ko yung braso niya, pero inalis niya yung kamay ko. I started crying.

"A-are you....." Tears started to flow on his cheeks. No.

Hindi ko alam kung ano ang unang sasabihin. Galit na galit siya.

"C-cheat....." Hindi niya masabi 'yung mga salita.... Hindi ako nangaliwa. Mali 'yung nakita niya.

"N-no!" I started to hold his hand again but he ignored it.

"H-hindi...."

I can see how his eyes turned red. Galit siya. Gusto kong magpaliwanag, pero wala akong mabuong salita bibig ko.

"How dare you?" He's crying but I know.... I can see it.... I know he's mad.

Umiiling na lang ako kasi puro hikbi na lang ang naririnig namin sa unit. Hindi ko kayang magsalita.

"Sa lahat nang...." Hearing his sobs gives shiver to my spine. He's the only one I want.

"Pwedeng ipagpalit sa akin, bakit best friend ko pa?"

Ayaw tumigil nang mga luha ko sa pag-agos. Hindi ko pa rin mabuo yung mga salita na magpapatigil sa kanya.

Gusto ko lang hawakan 'yung mga kamay niya kasi kapag nahahawakan ko 'yun, alam kong magiging maayos din ang lahat.

Pero ngayon, halos ayaw niya na akong hawakan. Halos mandiri siya sa akin na para akong may nakakahawakang sakit.

"M-mali 'yung nakita mo.... Joaquin, please...."

He looked at me from head to toe. He looked at Liam na nasa sahig pa rin tapos lumabas sa unit.

"Joaquin!" I shouted when I saw him took the stairs. Sinundan ko siya.

I followed him hanggang sa makarating siya sa parking lot ng building nang condo ko.

He stopped when he arrived at his car. Tinakbo ko 'yung pagitan namin. Hinawakan ko 'yung kamay niya.

"Joaquin.... Please...." He let me hold his hand but he's not looking at me. Nakayuko siya, tumigil na siya sa pag-iyak.

"Limang taon...." Tumingin ako sa kanya. Wala na akong makitang emosyon sa mga mata niya ngayon.

"Sinayang mo 'yung limang taon...." I started crying again.

"At sa best friend ko pa talaga..." He looked intently to my eyes and he chuckled.

He removed my hand to his wrist.

"Bakit niyo ginawa sa'kin 'to?" His eyes were angry. Biglang humina ang paghikbi ko.

He looked at my eyes with so much hurt. "Bakit,Madi?"

"Joaquin let me explain...." I tried so hard to speak kahit na alam kong halo-halong emosyon na yung pinapakita niya sa akin.

"Pagod na 'ko...." I looked at him when he said those words.

"N-no..."

"Pagod na 'ko sa relasyong 'to...."

"Please hear me out..."

"Ayoko na...."

"Maghiwalay na tayo...."

He opened the door of his car without even looking at me. He left me at the parking lot with no words. He ended our relationship just like that.

IMAGINATION SERIES #1: Her Fragile HeartWhere stories live. Discover now