Melanillie
Melanie başka bir galakside başka bir gezegende yaşıyor. Billie ise dünyada. Melanie bir görevde. Görevi ise; dünyaya gidşp kendileri için seçilmiş insanları incelemek. Ne şans ki incelemesi gereken kişi Billie
O rüyayı görmemin üstünden 2 gün geçti ve ben artık içimde tutamıyorum. O yüzden Ariana'ya söyleme kararı aldım.
"Ariana bişey konuşabilir miyiz?"
"Tabiki gel otur konuşalım"
Geçip yanına oturdum. Derşn bir nefes alıp konuşmaya başladım. "Ben rüyamı hatırladım. 2 gün önceki... vee anlatmak istiyorum"
Gülümseyerek bana baktı "anlat bakalım dinliyorum"
Ona herşeyi anlattım. Bana "kötü olmuş keşke gerçekten yaşayan birine aşık olsaymışsın. Ama üzülme saçımı onun gibi yapabilirim"
"Yaa Ari dalga geçme" arkama yaslandım ve ellerimi açtım. "Rüyadaki birine aşık olmak nedir biliyor musun?"
"Hayır"
"İşte.... onu göremiyosun hiçbir zaman ama aklında. Ne kadar hep onu düşünsende görüntüsümyavaş yavaş gidiyo..ve ve ben onun görüntüsünün gitmesini istemiyorum!"
"O zaman onun resmini çiz ve birdaha unutma"
"Yaaa akıllı Arim benimmmm" üstüne atlayıp yanaklarını öptüm. Hemen odama gidip resmini çizdim. Onu çizmek beni sakinleştirmişti.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Çizim yeteneğim vardı. Ama onu çizdiğim için daha güzel olmuştu.
2 hafta sonra "Artık yeter şu kızı çizip durma odan onun fotolarıyla doldu"
"Umrumda değil beni sakinleştiren tek şey o... ve sensin ama aşık olduğum kişi o"
"Hayal ürünü o artık gerçek dünyaya dön."
"Yapma Arii böyle mutlu olduğumu biliyorsun"
"Evet ama şimdi kalk hadi okula gitmemiz gerek."
Birlikte okula gittik. Artık arkadaşlarımda beni garipsiyordu. Her tarafımda o kızın fotoları vardı. Tabi kimse onu tanımıyordu. Ama onların ne düşündükleri umrumda değildi ben böyle mutluydum.
Günümüz
Seçilmiş kişiler roketten indi. Rahattılar çünkü onları kimse görmüyordu. Sadece inceleyecekleri ve bilgi toplayacakları kişi onları görebilirdi.
Sorun şuyduki seçilmiş kişiler kimi inceleyeceklerini bilmiyorlardı. O kişiler kendilerini görebildiği için bu yöntemle bulacaklardı.
Sadece aynı ülkede olduklarını biliyorlardı.
Ama Amerika çok büyük bir ülkeydi...
Melanie'nin bakış açısından Diğerleriyle ayrılmıştık. Bu yüzden tek başımaydım ve çok korkuyordum. Bu kadar insanın arasında görülmemek...
Onun haricinde burası çok değişikti. Burda birsürü yeşil şeyler vardı. Uzundular ve iğrenç duruyorlardı. Yerde ses çıkaran dört bacaklı şeyler vardı. Biri hav hav diyodu. Ne değişik dilleri vardı?
Dolaşmaya başladım. Ve sonunda nerde olduğumu anladım. Los Angeles'taymişim. Acaba bu nasıl bir şehir ismi? Nasıl anlıyorlar?
Birsürü benim yaşımda kişilerin oluşturduğu yere geldim. Ellerinde kitaplar vardı ve bir binadan çıkıyorlardı. İçeri girdim. Belki o kişi burda olabilirdi.
Çok büyüktü burası. Herkes grupça dolaşıyordu. O sırada çok terlediğimi hissettim. Burda yüzümü yıkayabileceğim varmıydı ki?
Dolaşmaya başladım. Sonunda bulmuştum. Elimi çeşmenin altına soktum ama açılmadı bozukmuydu ki? Üstünde bişey vardı ona bastım yine açılmadı. O sırada biri geldi ve benim basmaya çalıştığım şeyi üste kaldırdı ve su açıldı. Demek böyleydi. Bende aynısını yaptım ve elimi yüzümü yıkadım. (Elimizi alta soktuğumuzda açılan musluklar daha çıkmadı varsayın)
Sonra yoruldum ve bir sınıfa girdim. Dev gibiydi. En arkaya geçtim ve biraz uzandım. Kimsenin beni görmemesi çok iyiydi. İstediğim herşeyi yapabiliyordum.
Uyuyakalmıştım. Saate baktım çok geçmemişti. Yarım saate yakın uyumuştum. O sırada karnım guruldadı. Yemek alabileceğim bir yer varmıydı ki burda? Bir kızı takip ettim. Alt kata iniyordu. Bir yere gelmişti. Burda yemekler vardı. Hemen gidip bişeyler aldım ve yedim. Karnım doymuştu. Sıra işteydi.
Gördüğüm herkese merhaba diyordum. Bakalım beni duyabilcek ve görebilceklermiydi?
Çok yorulmuştum. Ama daha bitmemişti. Okukun yarısını bile test edemedim. Tekrar dinlenmeye gitcektim ki bir kız gördüm. Arkası dönüktü. Saçları sapsarıydı. Çok güzeldi. Yanında da kahverengi saçlı biri vardı. Ama sarı saçlı daha güzeldi. Sonra birden gitti. Dışarı çıktı ve o kadar insanın arasında kayboldu. Hemen arkasından koştum ama bulamadım. Onu birdaha göremeyeceğime adım gibi emindim. Yere oturup ağlamaya başladım.
