Maleficent; zararlı, saf kötülük anlamına gelmektedir.
☆
"Adeline... Bunu yapmanı izin vermeyeceğim, bu saf kötülük."
"Bizi kurtaracak tek şey saf kötülük, Strange."
"Bunu sadece ben yapabilirim, biliyorsun."
Medya'da bölüm şarkısı yer alıyor, isterseniz dinleyerek okuyabilirsiniz. Iron Maiden - Out Of The Shadows ✨
CikolataliUykum and the love will never get lost, and when sisterhood come first... 💛
☆
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Dünyayı çepeçevre sar bir haleyle Altın kadar parlak bir gün Evrenin prensesi, Fedakarlığın tek çaremiz."
İtalya, Roma 2018
"Zamanla kaybetmek, umutsuzca haklı olduğunuzu hissetmek ve aynı zamanda başarısız olmak ne demek anlayacaksınız. İster korkun, ister kaçın. Kader yine de sizi bulur."
"Şehri boşaltın. Tüm savunmayı devreye sokun ve şu adama bir kalkan verin."
"Bu sevgi değil..."
"Zamanda geleceğe gittim, alternatif gelecekleri görmeye. Bizi bekleyen çatışmanın olası sonuçlarını görmeye." "Kaç olasılık gördün?" "Tam olarak 14,000,605." "Kaç tanesini kazandık?" "1."
"Yaptın mı?" "Evet." "Neye mal oldu?" "Her şeye."
"Thanos ne yapacağım dediyse aynen yaptı. Tüm canlıların yüzde ellisini yok etti."
"Çok küçük bir ihtimal bile olsa denemeliyiz, bu odada olmayan herkese borçluyuz." "Deneyeceğiz, ne olursa olsun."
"Bırak beni, sorun değil."
"Avengers, toplanın."
"Ben kaçınılmazım." "Ve bende Iron Man'im."
Kâbusların en büyük korkulardan beslendiği söylenir. Zihin kendini savunmasız bıraktığında korkular karanlığa karışmadan ortaya çıkar; şefkatli olanlar tatlı bir kâbustan ibarettir ancak acımasız olanların sivri dişleri ve keskin pençeleri vardır. Ruh bunu hisseder ancak o, sivri dişlerini ve keskin pençelerini ruha geçirir. Ruh yarayı hissettiğinde ise beden; kan, ter ve gözyaşı içinde uyanır ancak ruhun yarası beden uyandığında bile geçmez.
Adeline Jones, rüyalarını ele geçiren sivri dişlere ve keskin pençelere alışkındı. Eskiden; hatalar yapmadan önce, rüyaları sihirliydi ancak şimdi kâbusları vardı. Birden bire ortaya çıkıyordu, uyandığı zaman ise yakalayamadan karanlığa karışıyordu.
Yine, o kâbuslardan birini gördüğünü sanıyordu ama bunlar kâbus değildi, anılardı ve bu anıların hiçbiri kendisine ait değildi.
"Adeline... Bunu yapmanı izin vermeyeceğim, bu saf kötülük."
Adeline, kızıl rengi saten çarşafların arasında uzanıyordu. Anıların -kendisine ait olmayan anıların arasında adını duyduğunda yutkundu, solukları hızlandı ve ağzından acı dolu bir haykırış koptu.
"Bizi kurtaracak tek şey saf kötülük, Strange." "Bunu sadece ben yapabilirim, biliyorsun."
Sesini duyduğu an yataktan sıçradı. Odası karanlıktı, gölgeler bile korkunun acımasızlığından geriye çekilmişti. Adeline, bu karanlığın sadece odası ile sınırlı olduğunu biliyordu ancak karanlığın aksine zihni oldukça aydınlıktı. Çünkü gördüğü anılarda -belki de olasılıklarda bir taç takıyordu ve tacın üstünde birbirinden değerli taşlar vardı.
Sonsuzluk Taşları.
"Karanlıklardan uzakta, güneşin içinde Geçmişin hayalleri, eski çareler tükendi Güzellik ve muhakkak acı var... Ama katlanmalıyız, yeniden yaşamak için
Gölge yaymayan birinin, ruhu da yoktur..."
☆
Stephen Strange & Adeline Jones
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
