My desire

THE END

*Μετά από 6 μήνες*
Ειμαστε στο νοσοκομείο γιατί ετοιμαζομαι να γεννήσω. Θα γεννήσω κανονικά και όχι με καισαρική οπότε επιπλέον πονος. Θα χειρουργηθω σε λίγο και μέχρι τότε ο Ηρακλής είναι δίπλα μου.
Ηρακ: όλα καλά θα πανε καρδιά μην ανησυχείς
Νεφ: μάλλον περισσοτερο ανησυχείς εσυ, παρά εγώ
Ηρακ: ναι ίσως
Νεφ: μην αγχώνεσαι δεν θα γίνει τίποτα
Ηρακ: έχεις δίκιο
Εκείνη την ώρα μπήκε στο δωμάτιο ο Φώτης. Ναι εδώ να πω, εγώ ζήτησα να είναι εκεί και ο Φώτης. Μπορεί να μου είναι λίγο άβολο, αλλά είναι γιατρός και τον ήθελα να είναι εκεί δίπλα και το δέχτηκε. Δεν θα με χειρουργήσει αυτός, απλά θα είναι εκεί δίπλα να μου κρατάει συμπαράσταση. Έδιωξαν τον Ηρακλή και ετοιμάζονταν.
Φωτ: λοιπόν όλα καλά θα πανε, είμαι εδώ δίπλα σου ότι χρειαστείς
Νεφ: ευχαριστώ πολυ
Φωτ: μην το συζητάς
Για να μην μπω σε πολλες λεπτομέρειες, μετά από αρκετή ώρα αφου γέννησα, έβγαλαν το μωρό και όλες οι διαδικασίες μου το έδωσαν να το κρατησω στην αγκαλιά μου. Ημουν αρκετά εξαντλημένη, αλλά παρ'όλα αυτά ένιωθα τόσο περιεργα. Να κρατάω ένα μικρό πλασματάκι στα χέρια μου. Ουτε ήξερα πως ουτε τιποτα. Ένιωθα οτι θα το ακουμπήσω και θα το σπάσω λες και ήταν εύθραυστο.
Φωτ: μπράβο αδελφουλα μου τα κατάφερες
Νεφ: ευχαριστώ
Φωτ: νομίζω ήρθε η ώρα να φωνάξω τον Ηρακλή
Νεφ: ναι
Ο Φώτης βγήκε από το δωμάτιο και πηγε να φωνάξει τον Ηρακλή, ο οποίος μετά από λίγο άνοιξε την πορτα και στάθηκε όταν με ειδε να κρατάω στην αγκαλιά μου το παιδί, το δικό του παιδι. Γυρισα και τον κοίταξα και για πρώτη φορά τον είδα να κλαιει.
Νεφ: τι έγινε;
Ηρακ: αν μπορουσες να δεις αυτή την εικόνα θα καταλάβαινες
Νεφ: αφου δεν μπορώ τότε πες μου
Ηρακ: ότι πιο γλυκό και τρυφερό έχω δει
Νεφ: ελα να την παρεις αγκαλιά
Ο Ηρακλής επειδή είχε μικρότερη αδελφή ήξερε πως να την κρατήσει. Την έπιασε στα χέρια του και φαινόταν τόσο μικρή μπροστά του, η παλαμη του ήταν ίσα με το κεφαλακι της. Πραγματικά ήταν πολυ τρυφερή η στιγμή αυτή. Με αυτή την εικόνα έκλεισα τα μάτια μου και αποκοιμήθηκα. Ήμουν τόσο κουρασμένη που ουτε που κατάλαβα ποτε έγιναν όλα. Μετα απο ώρες ξανά άνοιξα τα μάτια μου και είδα τον Ηρακλή δίπλα μου
Ηρακ: ξυπνησες καρδουλα μου;
Νεφ: ναι. Το παιδι;
Ηρακ: κοίτα δίπλα σου
Γυρισα απο την άλλη πλευρα το κεφάλι μου και το είδα δίπλα μου μέσα στην θερμοκοιτίδα να κοιμάται. Ξανά γυρισα να κοιτάξω τον Ηρακλή και μου χαμογέλασε.
Νεφ: ποσες ωρες κοιμάμαι;
Ηρακ: αρκετές αλλά το χρειαζόμουν. Ταλαιπωρήθηκες πολυ
Εκείνη την στιγμή μπήκε στο δωμάτιο ο Φώτης.
Φωτ: ξυπνησε η μανουλα;
Νεφ: ναι
Φωτ: πως είσαι; πονας;
Νεφ: η αλήθεια είναι δεν έχω κάνει την προσπαθεια να κουνηθω
Φωτ: για δες
Έτσι όπως ήμουν, στηριξα τα χέρια μου στο κρεβάτι και προσπάθησα να ανασηκωθώ. Πονούσα λίγο, αλλά ο πονος ήταν υποφερτος
Νεφ: ποναω λίγο αλλά όχι πολυ
Φωτ: εντάξει. Καλο αυτό
Ηρακ: ποτε λες να βγει;
Φωτ: σίγουρα θα χρειαστεί κάποιες μέρες αλλά δεν θα είναι πολλες. Απλά να βεβαιωθούμε ότι όλα είναι εντάξει και με την Νεφέλη και με την μικρή
Ηρακ: εντάξει. Ευχαριστούμε Φώτη
Φωτ: τίποτα. Οτι χρειαστείτε φωνάξτε με
Νεφ: οι γονείς μου;
Ηρακ: έξω όπως και οι δικοί μου και ο Αντρέας
Νεφ: ααα οκ
Ηρακ: θες να τους φωνάξω;
Νεφ: όχι εσένα θέλω εδώ
Ηρακ: εντάξει ψυχή μου
Εσκιψε μπροστά και με φίλησε στο μέτωπο.
Νεφ: σε αγαπάω
Ηρακ: και εγώ πολυ. Είναι η πρωτη φορα που δεν με ενδιαφέρει που είμαι σε νοσοκομείο
Νεφ: σκέψου ότι όταν γυρίσουμε θα είμαστε 3
Ηρακ: το σκέφτομαι και δεν μπορώ να το φανταστώ
Νεφ: ουτε εγώ
.....