Neden kendimizi asamadık,
sallanan, ilelebet korkutan ipteki çarşaflar gibi.
Oysa demlenmiştik yazın sıcağında.
Bronz tenimizle andırıyorduk yeşile kaçan çingeneleri.
Yine de Tartaros'dan
fırlattı bizi Tanrı
Hiç gülümsemezdi.
Ken ve Barbie,
yunan mitleri...
Hepsi şimdilerde
çürümekte olan bir kültürün mirasından öte neydi?
Melekli heykelcikler,
kırıldı evlerin avizelerinde.
Belki Tanrı bir oğlaktı.
Annesi onu kabul etmediğinden,
hepimizi cezalandırdı.
