Malfoy Olur Musun ?

Neden Beni Önemsiyorsun?

-Hermione-

Ortak salonda büyük bir gürültü karmaşası  vardı. Herkez kendi masasına oturmuş ve tatillerini nasıl geçirdiklerini anlatıyorlardı. Ron ile Harry ise Snape'in Gryffindordan düşürecegı puanları hesaplıyorlardı. Bende kendi halimde her zamanki gibi bir muggle kitabı okuyordum.

Ve alışılmadık bir tablo vardı. Sarı ipeksi saçları dağılmış , gözaltlari uykusuzluktan morarmıs Malfoy bana kaçamak bakışlar atıyordu.

Belki arkamdaki birine bakmak için diye düşünüyordum ilk başlarda ama arkama bakınca biraz saçma geldi. Bende ona bakmaya başlamıştım ama bunu umursamadan bana hala bakmaya devam etmisti. 

Daha fazla ona bakamamıs ve kafamı kitabıma çevirmiştim. Çünkü kalbim hala o olayı kaldırabilmıs degildi. Onu görünce aklıma otomatik olarak o an geliyor ve kalbim son hızla atıyordu. Evet. Hangi olaydan bahsettiģimi biliyorsunuz. Ama o olaydan beri de Malfoy' da bir değislik vardı.

Draco Malfoy degismisti.

Bu gunku haline görunce ise buna emin olmustum. Hasta gibiydi. Bir seyde rahatsizlik duyuyordu. Her ne kadar onla konusmak istemesemde bu olayi onla konusmam gerektigini aklimin bir kosesine not ettim.

"Sessizlik lütfen"

Dumbledore'in elini masaya vurmasiyla herkez susmuştu.

"Öncelikle 6. Sınıflar artik daha sıkı çalışacaksiniz." dedi gözlüğünü  altından bana bakarak. Sonra gözlüklerini düzelterek oturdugu masadan ayağa kalktı ve "  Bu sıkı çalışmadan önce sizi eğlendirmek amaçlı  bir balo düzenlemeye karar verdim."  dedi.

Bütün salondan sevinç nidalari gelmeye başladı. Malfoy hariç...

Oturdugu yerden hic kalkmamis Pansy'nin saçma sapan sorularina bile bağırmadan 'evet' ya da 'hayır ' diye cevap vermisti. Sorunu neydi bunun?

"Ve unutmadan baloya herkez eşleriyle birlikte gelmek zorunda." Dumbldore son sözüne söyleyerek yerine oturdu. Bu es olayi hic olmamisti. Ron'la giderim diye düşünerek ona baktim ama o Lavender'le bakisiyordu. Son şansımı da kaybettim diye düşünerek önüme döndüm ve yemek yemeğe başladım.

Bir kac bir sey yedikten sonra daha fazla yiyemeyecegimi anlayarak bizimkilere baktım ve onlara " Ben biraz yorgunum odama gidiyorum." dedim. O sırada Malfoy da ayaga kaltı ve tüylerimi ürpertecek bir sekilde bana bakti.

Bir an  yüzümü buruşturdun. Cidden mi? Gülmek ona daha cok yakışıyordu.

Aklım yine o olaya gitmisti. Onun da nefesi hızlanmıştı. Bir an için beni sevdiğini düşünmüştüm. Ne kadar aptalım. Malfoy ve benim sevgili olmamiz Snape'in Gryffindora puan vermesi kadar imkansızdı.

"Bir seyler daha yesen Herm." dedi Harry yumuşak bir tonla. "Yok gercekten aç değilim Harry." dedim Harry'e kocaman gülümseyerek.

Ginny gözlerinle bir seyler anlatmaya çalışarak bana yaklasmami soyledi. Ben pek bir sey anlamayinca bana yaklasarak " Bir sorun mu var Hermione? Anlatmak istermisin?"  dedi fısıltıyla. 

Malfoy'un uzaklastigini gorunce Ginny'e sorun yok ve benzeri seyler soyleyerek onu gecirtirdim ve Malfoy'a yetismeye calistim. Koridora geldigimde etrafta pek insan olmadigi için "Malfoy." diye bağırdım. Arkasını dönmedi. Sadece durdu. Yavaş adımlarla ona yaklasmaya basladim.

Ani bir hareketle Malfoy arkasını dönünce haftalar önceki olay tekrar yaşanıyormuş gibi oldu. Ama bu sefer aynı hatayı düşmeyerek ondan bir adım uzaklaştım.

"Ne var Granger? Niye geldim."

Cidden ben niye gelmistim? Ona ne söyleyecektim?

"Git başımdan Granger." Biraz yüzsüzlük yapmış gibi olsam da yanından gitmedim ve onunla koridorda yürümeye başladım. 3 dakika 6 saniye konusmadan koridorda yürüdük.

"Draco" dedim bomboş bir ifadeyle. Aynı andada gözlerime gelen gözyaşları geri göndermeye çalışarak. Bunu ona belli etmedim. Gözlerimi onunkilerle buluşturdum. Suratında şasirmis bir ifade vardi. Tanrım. Ben ona  Draco demistim. Hic bozuntuya vermeden "Bir sorun mu var." diye sordum.

Ani bir hareketle beni kucağına almıs ve duvarla beni arasinda sıkıştırmıştı.

"Tanrım niye-" dedi ve aģzını kapattı. Beni serbest bıraktı ve konusmaya devam etti.

"Granger beni neden önemsiyordun?" Elini saçlarını arasından geçirdi." Neden beni önemsiyorsun?"

Sessizlik.

Gerçekten. Neden onu önemsiyordum? Hangi akla hizmet ona bunu sormustum. Verecek cevap bulamayınca " İçimden geleni yapıyorum" dedim. "Ben de bilmiyorum." diye ekledim.

Durdu. Bir sey soylemek istiyordu ama tereddutteydi."Granger..." dedi. "Granger sadece. Dikkat et."

Son kez gözlerime bakarak benden uzaklasti. Düşüncelerimle yalnız kalmıştım  ve gercekten kendimin artik delirdigimi dusunmeye baslamistim. Olmayan sesler duymaya mi baslamistim acaba? Gözlerim yanmaya başlamisti. Baskanlar odasına gidemeyecegimden kütüphaneye dogru gitmeye karar verdim.

-Draco-

Beni önemsiyordu. Lanet olsun! Beni seviyordu. Ama ben ona zarar verecektim İcimden geleni yapiyorum demisti.. Bu demek oluyor ki beni seviyor. Sevmemeli. Her an onu kacirmak zorunda kalabilirim.

Gözyaşlarim esliginde baskanlar odasina gittim. Iceri girdigimde Granger yoktu. Gelir birazdan düşüncesiyle beklemeye başladım. Aradan iki saat geçmesine rağmen gelmemisti. Her ne kadar bu durumda bende onu önemsiyomus durumuna düşsemde onu aramaya başladım. Okulun altını üstüne getirsemde yoktu. Neredeydi bu aptal kız? En son çare bahçeye çıktım.

Oradaydı. Ay ışığında her zaman kabarık olan saçlarını salmış rüzgarın  saclarini dagitmasina izin veriyordu ve tum gücünle baģıriyordu.

"Beni sevdigini dusunmustum. Aptal gibi beni sevdigini dusunmustum. Sevmiyormus. Ben onun gözünde bulanığım"

Son dediģinden sonra dizlerini üstüne oturdu ve ağlamaya basladi.

Yanına kostum. Var gücümle yanina kostum ve onun yanina oturarak  nazikce kucağıma aldım.Nefes nefese "Granger..... "dedim. "..... beni önemsemeni seviyorum."

Gozleri parliyordu. Cidden beni seviyordu. Önüne gelen sacını kulağının arkasına alarak dudaklarini benimkilerle kapattım. Kucagimda olmasi beni ayri bir heyecanlandirirken onu öpüyor olmam kalbimin yerinden ćıkmak ister gibi atmasini sağlıyordu.

Bir kac saniye daha narin dudaklarini kendiminkiler örttüm. Nefes almak icin ondan ayrıldıgimda dudaklarimdan cıkan kelimere ben bile inanamadim. "Seni seviyorun Hermione."