LAVİNİA (necfat)

Bölüm 4) Beni Kendinden Kurtar . .

"Gözlerimi açtığımda Neco yanımda bilinçsiz bir şekilde yatıyordu , onu böyle görmek dünyamı başıma yıkmıştı . İçimde tarif edemeyeceğim bir acı baş göstermişti , kendime engel olamadım ve ağlamaya başladım . Ardından peş peşe çığlıklarım doldurdu arabayı . Ben bu kadar sevdiğim birini kaybedemezdim , oysaki birbirimizi  daha yeni bulmuştuk . Şimdi olmazdı . Telaşla arabadan inip yardım bulmak  istedim ancak karnımda hissettiğim sancı beni hareketsiz bırakmıştı . Ne yapacağımı bilemezken çaresizce etrafa bakındım . Hayır , hayır , hayır bebeğimi kaybedemezdim . Onu bir kere kaybetme tehlikesi yaşamıştım ve bunu bir daha yaşamamak için her şeyimi verirdim . Her şeyim ? Her şeyim Neco 'ydu benim . Ne yani bebeğimin hayatını kurtarmak için ondan mı vazgecicektim ? Hayır bu imkansızdı . Hızlıca torpidonun gözünü açtım ve ilk olarak kendi kemerimi kestim . Karnımdaki sancı hareket etmeme engel olurken zar zor Neco 'nun kemerini açmaya çalıştım . En sonunda kesebilmiştim . Nefes almadığını fark ettim , belkide o anın telaşıyla bana öyle gelmişti . Arabadan karnımdaki dehşet sancıyı umursamadan indim . Paramparça olan telefonumu yere attım ve "yardım edin, kimse yok mu ? , yardım edin "diye soluğumun çıktığı kadar bağardım . Ne yazıkki sesimi kimseye duyuramadan . Son kez Neco ' nun yanına gidip onu kontrol ettikten sonra yardım aramak için biraz daha yükseklere çıktım "

"En son hatırladığım şey "Fatoş " diye bağırmamdı . Acıdan her hangi bir yerimi oynatamıyorken canımdan çok sevdiğim karıma bir tepki verememiştim . Yardım çığlıklarını duyduğumda gözümden akan yaşın kandan kıp kırmızı olmuş ellerime damladığını hissettim, Fatoş beni kontrole geldiğinde bir yaşam belirtisi vermeyi denemedim ancak başaramadım . Ayak seslerinden yukarılara çıktığını anladım . Zar zor arkasından "Fatoş " diye fısıldadım ancak ne yazıkki sesimi duyuramadım. Gittikçe ağrılarımın arttığını fark ettim ve dişimi alt dudağıma geçirip ölmeyi bekledim . "

" Yakınlardan bir araba sesi duydum ve ses dahada yakınlaşmaya başladı. En sonunda beyaz bir araba yakınlarda durdu ve yardıma ihtiyacım olduğunu anladı. Hemen Neco 'yu gösterdim ve arabanın yakın zamanda patlayacağını hemen kocamı oradan kurtarmak zorunda olduğumuzu söyledim . Arabada o adam haricinde 10-12 yaşlarında bir erkek çocuğu vardı . Ali - ismini bana hastanedeyken söylemeyi lütfetti - kemerini önceden kestiğim Neco 'yu kollarından tutup kaldırmaya çalıştı . Başaramayacağını anlayınca sırtlamaya çalıştı . En sonunda belinin acımasına aldırış etmeden sırtlayıp arabaya , arka koltuğa oturtmayı başardı . Ona hamile olduğumu ve düşük yapma tehlikem olduğundan bahsettim . Sanki dediklerimi umursamıyor gibiydi . En yakın hastaneye doğru ilerlerken sancım gittikçe artmaya başlamıştı . Yolun kalanını bebeğime ve kocama bir şey olmasın diye dua ederek geçirdim.

"Hastaneye geldiğimizde artık dayanamayacağını anladım ve doktorlar Neco için sedye getirirken beyaz arabanın kapısının önünde bayıldım , son hatırladığım arabadaki küçük çocuğun korku dolu bağırışları oldu . "

Neco, ölüm kalım savaşı vereceği zorlu bir ameliyata doğru sedye ile taşınırken , Fatoş 'da bebeğini kaybetme tehlikesinin oldukça yüksek olduğu bir ameliyata alınmıştı . Daha varlığını bile hissetmediği yavrusunu karnında son taşıdığı anları yaşıyordu .

Kazayı öğrenen Ramo hızlıca hastaneye doğru ilerledi . Onu takip eden Boz'un farkında değildi . Tam hastaneye adımını atarken Boz ona "gardaş dur " dedi . "Sen ne yüzle geliyürsün lan buraya şerefsiz " derken son kelimeyi bastırmıştı. "Biliyorumdum ben , yani kazayı , Alpay 'ın adamları planladı her şeyi . Fatoş 'a söylemek için onu aradım ama açmadı , sonrası malum zaten , ben kimseye kötü bir şey olsun istemedim . " Bunları duyan Ramo'nun içinde Boz'a olan şefkat duygusu yeniden filizlenmiş gibiydi . Sanki yaşananlar hiç yaşanmamış , onca insanın canı yanmamış gibi...

Ramo çalan telefonunda "Alpay" yazısını gördü , bir küfür savurdu ve tam açacağı sırada Süleyman ağa ve adamları hastanenin kapısının önünde belirdi . Demek onlarında haberi olmuştu . Topluca içeri girdiler ve gördükleri ilk hemşireden bilgi aldılar . Boz farkında olmadan , "sözde" sevdiği kadının canını kurtaran adamın önünden geçti . Ve topluca , doktorlardan gelicek olan kara haberi beklemeye koyuldular .

Evet , uzun bir aradan sonra tekrar beraberiz . Umarım bölüm hoşunuza gitmiştir . Yorumlarınız bekliyor olacağım . Bu bölümde Semanur9906 un katkısı çok , fazla , hatta beraber yazdık diyebilirim . Ona buradan teşekkürlerimi iletiyorum, iyi ki varsın Sem 🌺 . Ankanın Doğuşu ve Karanlık Masumiyet 'i okumayı unutmayın. Kısa bir aranın ardından görüşmek üzere. 😌🤎🤎...

Twitter: necfat17