Το Πείσμα Της Αγάπης

31

Το γεγονός όμως ότι το πλήρωμα θα χρυσοπληρωθεί και ότι το στόμα τους σιγουρά θα κλείσει μια και καλή με λίγα παραπάνω μας διευκολύνει πολύ στην τελική χωρίς μάρτυρες δική δεν μπορεί να γίνει τουλάχιστον που να μας ενοχοποιεί.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Λούση

   Έχουν περάσει σχεδόν 2 μήνες από τότε που σαλπάραμε από το νησί χωρίς κανένα απρόοπτο να μας συμβεί, όλα κυλάνε ήρεμα και κάνεις δεν έχει δείξει το παραμικρό σημάδι ότι μας αναγνώρισε, όλοι μας φέρονται με σεβασμό και λεπτότητα και κάνεις δεν μας φέρνει σε δύσκολη θέση, κάθε άλλο μπορώ να πω πως η παρουσία μας έχει γεμίσει ευχάριστα την καθημερινότητα τους.

  Το να είσαι όλη την ώρα στο πόδι κάτω από αυστηρό πρόγραμμα και συνεχεία στην επιφυλακή για τυχόν πειρατές και ναυμαχίες που μπορούν να προκύψουν ανά πασά στιγμή μέσα στην ανοιχτή θάλασσα, η παρουσία μας έχει δώσει μια ευχάριστη νότα στην καθημερινότητα τους καθώς η Μαρίνα και η Φιλ συχνά πιάνουν κουβέντα με τους ναύτες και τους αξιωματικούς που πολλές φορές κάνουν αστεία και πειράγματα μεταξύ τους για να κερδίσουν την προσοχή τους.

Τρανό παράδειγμα αποτελεί και αυτή η μικρή γιορτή που διοργάνωσαν για να γιορτάσουν την πλήρη ανάρρωση του καπετάνιου τους σήμερα το βραδύ. Όλα τα φανάρια είναι ανάμενα και πόλοι δαυλοί επίσης έχουν πάρει θέσει σε πολλά σημεία του καταστρώματος ώστε να προσφέρουν και αυτοί με την σειρά τους ακόμα περισσότερο φωτισμό στο κατάστρωμα του πλοίου που έχει φωτιστεί ολόκληρο μέσα στην απέραντη σκοτεινή θάλασσά.

Το φεγγάρι που μετα από λίγες μέρες απουσία έκανε ξανά την εμφάνιση του είναι γυρτό χειμωνιάτικο και το φως του πολύ χλωμό, θαρρείς σαν να μην υπάρχει.

Παντού ηχεί ο ήχος από την μουσική και τα τραγούδια και που και που κανένας θαρραλέος ζητά από καμία μας έναν χώρο και οι υπόλοιποι τον επευφημούν σαν να κάνε κάποιον μεγάλο άθλο.

- Δεσποινίς θα μου κάνετε την τιμή να χορέψετε έναν χώρο μαζί μου ? άκουσα κάποιον να μου λέει τραβώντας με από τίς σκέψεις μου. Δειλά σήκωσα τα ματιά μου για να δω ποιος μου είχε απευθύνει τον λόγο. Ένας νεαρός ναύτης μετρίου αναστήματος με όμορφά χαρακτηριστικά και λεπτεπίλεπτη μύτη , με σκουρόχρωμα ματιά και μαλλιά στην απόχρωση του κάρβουνου είχε απλώσει το χέρι του και μου ζητούσε ντροπαλά έναν χώρο αφού το σκέφτηκα στιγμιαία αποφάσισα να δεχτώ.