Tom Riddle ile Hayal Et

62

Selam

---

Sabah uyandığımda boynum tutulmuştu.

Lana:Boynumu hissetmiyorum.

Yanımdaki Tom'a baktığımda halinden memnun görünüyordu.Uyanıktı ve beni takmıyordu bu sinirlerimin bozulmasına yetmişti.

Elimi boynuna koydum ve yüzümü onun yüzüne doğru getirdim.Tam öpecektimki geri çekildim.

Tom:Napıyorsun?

Lana:Bilmem napıyorum?

Tom belimden tuttu ve beni kendine çekti ve dudaklarımızı birleştirdi hemen dudağını ısırıp geri çekildim.

Tom:Hey?!

Lana:Kapa çeneni.

Koltuktan kalkıp mutfağa gittim ve bir bardak su içtim.Salona geri döndüğümde Draco ve Sarah da uyanmıştı.

Lana:Günaydın.

Draco:Günaydın.

Draco cebinden telefonunu çıkardı ve ev cinlerini çağırdı.Sanırım kahvaltı hazırlamaları içindi.

Ev Cinleri aniden salona ışınlandı ve mutfağa geçtiler.Bizde sohbet etmeye başladık.

----

Kahvaltımızı yapmıştık ve gezmeye gitmeyi planlıyorduk.Biz salonda otururken aniden kapı çaldı.

Lana:Bu kim ya?

Bıkkınlıkla kapının yanına ilerledim ve kapıyı açtım.Kapıyı açtığımda karşımda sarı saçlı, beyaz tenli ,mavi gözlü,1.70 boyları civarında bir kız duruyordu.

Lana:Kimsiniz?

Kız aniden bana sarılınca onu geri itmiştim.

Lana:Siz ne hakla bana sarılırsınız!

Emma:Benim Lana.

Kıza tuhaf tuhaf baktım,gözüm biyerden ısırıyordu ama nereden.

Draco:Ne kapıda dikiliyorsunuz?

Evet onu hatırlamıştım!O Emma'ydı!

Emmaya tekrar sarıldım.Birbirimize sarılıyordukki aniden biri beni kolumdan çekti.Tabikide çeken Tom'du.

Tom:Bu kim Lana?!

Lana:İçeri geçelim herşeyi anlatıcaz.

---

Bir saattir konuşuyorduk.Draco ve Tom biraz soğuk davransalarda sonradan alışmışlardı.

Sarah:Ciddimisin?

Emma:Evet,üvey babaları...Kanları ve güçleri için ikisini öldürdü.

Lana:Peki bunu sen nereden biliyorsun?

Emma:Bu çok daha uzun bi hikaye bunu daha sonra anlatırım.

Draco:Bu arada kaç yaşındasın?

Emma:Yirmi.

Emma'ya baktığımda çok güçsüz ve yorgun görünüyordu.Gözlerinin altında uykusuzluktan mor halkalar oluşmuştu.Dudakları soğuktan kurumuştu.Elleri ise yara içindeydi.

Lana:Peki o adama ne oldu bir bilgin varmı?

Emma:Adam hala yaşıyor.Ama sadece yaşadığını biliyorum.

Emma umutsuzca yere baktı ve derin bir nefes aldı.

Emma:Aslında ben diğer iki kardeşimizin bakıcısıydım.Babasının onları öldürdüğünü bu sayede biliyorum.

Sarah:NE?!

Emma:Evet yıllardır yanlız yaşıyorum.Babam ben daha küçükken ölmüş.Annemi ise on üç yaşında kaybettim.Bu yüzden geçimimi kendim sağlıyordum.Lanet yetimhanelerde kalmak istemiyordum.

Lana:Tanrım çok üzücü.

Emma:Sonra işte kendim geçinmek için basit işler yapıyordum.Mesela araba yıkamak,birilerinin köpeğini gezdirmek,bir kafede garson veya temizlikçi olmak ve en son yaptığım bakıcılık.İşte o ikisini o zaman buldum.

Sarah:Senin için zor bir hayat olmalı.

Sarah:Yani öyleydi ama artık umursamıyorum.

Lana:Peki ne yapıcaz.Sonuçta o adam kardeşlerimizi öldürdü.

Emma:Tabikide cezasını vereceğiz.Ama yıllardır onu arıyorum ama bulaıyorum.Tek bildiğim şey yaşıyor olması.

Draco:Bu arada senin gücün ney?

Emma:Havayı kontrol edebiliyorum.Tabi artık çok güçlerimi kullanamıyorum.

Sarah:Neden?

Emma:Kendimde o gücü bulamıyorum.Güçlerimi kullanınca üç gün ayağa kalkamıyorum resmen.

Dediklerine üzülmüştüm cidden zor bir hayat geçirmişti.

Emma:Aslında annemin ölmedi,öldürüldü.

Sarah:NE?!

Emma:Kesin değil sadece ben böyle düşünüyorum.Annem,Tanrım melek gibi bir kadındı.Annem deniz canlılarını koruyan bir insandı yani işi oydu.Her yıl yaz ayında Yunus gibi nesli tükenmekte olan hayvanların yardımına giderdi.Ama bigün gitti ve dönemedi.

Emma'ya baktığımda gözleri dolmuştu.

Emma:Annem sürekli dalış yapardı.Ve ben onu öldürdüklerini düşünüyorum dalış yapacağı sırada.

Sarah:N-neden öldürsünlerki?

Emma:Annem oranın patronu gibi bişeydi ve bir adam ona takıntılıydı.Adı Lüpen'dı sanırım.Annemden nefret ederdi,onun yerine geçmek isterdi.Sanırım bu yüzden annemi ö-öldürdü.

Lana:Sana bunları tekrar anlattırdığımız için üzgünüz.

Emma:Önemli değil alıştım zaten.

Ev Cini:Yemek hazır efendim.

Emma:Neyse ben gideyim.

Lana:Saçmalama burda kalıyorsun.

Emma:Sizleri rahatsız etmek istemem.

Sarah:Saçmalama sen bizim kardeşimiz,ablamızsın.

Emma ağlamaya başladı ve Sarah ve bana aynanda sarıldı.

Emma:İyiki varsınız.

-----

65 oy yb